Kampilan: Lihim at Misteryo

3: Sa Unang Aralin

CHAPTER 3 - Sa Unang Aralin

Room 80-B, basa ng isipan ni Arabella sa nakapaskil sa pinto ng silid. Ito na...

Kalmado na sana siya sa dinanas na aksidente at kababalaghan, but her insides slightly recoiled when she heard a man's voice inside the room already discussing a lesson.

I'm so, so late...

Sa schedule niya, isang Professor Dean Gallego ang guro sa unang subject.

Unconsciously, nahaplos niya ang dulo ng nakalugay niyang buhok na ngayo'y medyo basa dahil naambunan kanina. Sinipat niyang muli ang naputikang damit. Mapapansin iyon kapag tinitigan nang husto.

Arabella inhaled deeply and let out a sigh. Inilabas niya sa pocket ng backpack ang gamit niyang wireless earpiece kanina at isinuot muli sa isang tenga. Binuksan niya ang file ng music sa cell phone at pinili ang musical at medley na 'The Sound of Music' nina Rodgers and Hammerstein, na tinugtog ng Cincinnati Pops Orchestra. Instrumental lahat ng mga musika, na siyang kailangan niya upang ma-overcome ang anumang tatambad sa kanya sa paligid.

Kumatok muna siya sa pinto bago pinihit ang hawakan. Bumulaga sa kanya ang maluwang na silid-aralan na halintulad sa isang auditorium. Bawat hilera ng mahahaba at kulay kremang lamesa ay nakaangat sa hagdan-hagdang paraan. Ang mga upuan ay puwedeng mai-adjust at maigalaw.

"I'm sorry, professor," umpisa niya agad nang nalapitan ito, "I'm late. There was a slight accident on my way here." Siniguro niyang mahina ang kanyang boses, ngunit mukhang marami pa rin ang nakarinig. Mabilis niyang iniabot dito ang class card.

"Arabella Jaldon," basa ng guro sa card. Halos pabulong din iyon, na mukhang naiintindihan nito ang discomfort ng bagong dating. "An accident..." Sabay gumala ang mga mata nito sa suot ng kaharap. "I hope you're okay, then?"

Kiming tumango si Arabella bilang sagot. Mukhang mabait naman yata, aniya sa isipan; kahit mukhang istrikto ito sa suot na slacks at cardigan, sa eyeglasses na bahagyang iniangat pa upang masipat siya nang maigi, at sa deretso nitong tindig kahit pa may edad na. At inakala niyang pauupuin na siya nito, subalit nadagdagan pa ang nerbiyos niya.

"Earlier, lahat ng mga nandito ay isa-isang nagpakilala. So, kindly introduce yourself to the class" ─iminuwestra ng guro ang buong klase— "and take off your hoodie," pabulong na dugtong nito nang bumaling muli sa kanya.

Oh, crap! Nawala sa isip ko! And quickly pushed the hood back. Then, she couldn't help but took in a lungful of air. Magpakilala?!

Her mind started racing with distressful thoughts. Saktong tinutugtog naman ang 'So Long, Farewell' at 'Do-Re-Mi' sa pinakikinggan niyang medley. Mabilis iyon at tumatalon, kagaya ng sitwasyon ng isipan niya.

In the past, she had succesfully done it—doing the introduction when she was in her first year. She mentally convinced herself now na wala iyong pagkakaiba ngayong third year siya. Kung mayroon man, magpapakilala lang naman siya sa harapan mismo! Pakiramdam niya, para siyang high school sa gagawin.

Calm down, hikayat niya sa sarili, and listen to the song. Tinutugtog na ang 'Edelweiss' na mellow lang at nakare-relax. Just do it and it will be over in a flash! This isn't a big deal.

Kaya hinarap niya ang buong klase.

"Hello—" she started, but in a very small voice. She cleared her throat and went on. "I'm... Arabella Jaldon. Transferee, third year. Business Administration, Management major—" Pahapyaw-hapyaw iyon dahil bukod sa uneasy siya, napapansin niya ang titig ng isang lalaki sa likuran ng mga estudyante. Lahat naman ay nakatitig sa kanya, pero iba ang isang iyon. Nanunuot. Nag-i-stand out ito para sa kanya. Marahil ay dahil ito lamang ang nakaitim na damit doon? Binalewala niya ito at nagpatuloy sa sinasabi. "—from Zamboanga City."