Kampilan: Lihim at Misteryo

7: Paseo Diner

CHAPTER 7 - Paseo Diner

"Nasa'n ka?.." tanong ng lalaki sa kabilang linya ng cell phone ni Arabella.

"Somewhere... out there..." pa-pilosopo at matamlay niyang sagot.

"Beneath the pale moonlight?" dugtong ng nasa kabilang linya.

Natawa si Arabella nang marahan.

"Did I hear you laugh?"

Nailing siya at nangiti. "That is one lame joke, Jiao."

"Yeah, I'm aware." Natawa rin ang lalaki. "So... are you feeling better now?"

She took a long, deep breath. Then slowly exhaled while saying, "Yeah, better. Thanks."

After some time, her mood was now starting to lighten up. Tanghaling tapat kasi pero sinasabayan iyon ng init ng ulo niya. Nasa labas siya at sinusuyod ang lansangan para magpakalma ng sarili sa nangyari sa kanya buong umaga sa unibersidad.

"Hindi ko pa nabubuksan 'yong padala mong parcel," pagbibigay-alam ni Arabella. "P'wede naman kasi sa phone na lang sabihin."

"Dahil hindi p'wedeng sabihin sa phone," sagot sa kabila.

"Secured naman itong linya, a?" Kompiyansa siyang kahit anong sikreto ang pag-uusapan nila, walang makababatid dahil silang dalawa lang ang nakaaalam ng numerong gamit nila ngayon.

"When I said, 'Hindi p'wede,' it meant hindi effective na i-describe ko through phone—"

"I know, Jiao," Arabella cut in, followed by a muffled laugh. "I was trying to make a 'failed' joke, too."

Bumuntonghininga ang nasa kabilang linya, sabay natawa rin. "Daig mo pa ang may bipolar disorder. Seconds ago, you're feeling down. Then now, ikaw na ngayon ang nangungulit... Just let me know your thoughts kapag nabuksan mo na ang parcel, okay?"

"Fine," nangingiti pa ring sagot ni Arabella. Her mood seemed to be really improving.

"So... will you tell me kung nasaan ka?"

Saktong prumeno siya sa isang makitid na parking area at ibinaba ang stand ng motorsiklo. "Paseo Diner," sagot niya.

"A what?"

"Paseo Diner... 'Paseo,' meaning 'pasyalan' sa Spanish at Chavacano."

It was a diner not far from the university. It had long captured Arabella's curiosity because of its small but charming garden design in front. Besides, she really needed to look for a place to pass the time until her next class. Hindi na siya komportable tumambay sa canteen ng eskuwelahan. Ayaw rin niyang lumagi sa loob ng campus.

She proceeded to walk along the paved pathway. Napapalamutian ang gilid noon ng mga halamang namumulaklak; at ilang Victorian style benches at lamp posts, animo'y nasa pasyalan talaga sa isang park.

Nang aktong hahawakan ni Arabella ang seradura ng salaming pinto, nakaramdam siya ng mahinang pangingilig na sensasyon. Nagtaka man, itinuloy niyang hawakan iyon.

"Aww!" Maliksi niyang binawi ang kamay. Nakoryente siya!

"What happened?" tanong ng nasa kabilang linya.

"I-I'm not sure..." aniyang nakakunot ang noo at hinihimas ang kamay. "The doorknob... Maybe it's just static electricity..."

"Well, natural lang 'yan lalo na't malamig ang paligid at tuyo ang ere. 'Tapos metal ang hinawakan mo."

"I know. Pero hindi kaya malamig dito." She even glanced up the sky to confirm to herself na wala na nga ang maiitim na ulap na ilang araw nang may-sanhi ng ulan at malamig na kapaligiran.