Love Undercover

CHAPTER 9

Azi.

“Yun oh?” turo ko don sa pinakamakislap na bituin sa kalangitan.

Kasalukuyan kaming nakaupo ngayon ni Shiro sa mahabang upuan dito sa rooftop.

“Oh,is that it?” turo niya rin doon,tumango naman ako sakaniya.

“Bakit tinakasan natin sila?” tanong ko,natawa naman siya.

Bahagya siyang umayos ng upo.

Bahagya pang katahimikan bago siya nagsalita.

“You know what? that day i met you here was unexpected.I didn't know that it's you.”

“Ako?” tanong ko,tumango naman siya.

“That day Kiella went to our condo.She's waiting to your reply,so we can finally meet you.”Ani niya.

Hindi naman ako nabigla kaya bahagya akong nangiti.

“But kiella said yiu can't make it,so i just went here and then i met you.”

“I didn't know you we're Kiella's talking about.”Nakangiting tuloy niya.

“At first when you're talking to the moon i'm like ‘Luna?but she's alone.Is she crazy?’” natawa naman ako sa sinabi niya.

“You're talking to yourself e.” Bahagya ko naman siyang tinapik,kaya umiwas siya.

Conyo rin pala ‘tong isang ito e.

“Meeting you is the best part in my life.” Ani niya pa,kaya tinignan ko naman siya.

Nakangiti siya sa'kin ngayon,at para bang tinitignan bawat parte ng mukha ko.

“Anong sabi ng mga parents mo when you choose Engineering?” pag iiba ko sa usapan,umiwas naman siya ng tingin.

“Wala na silang nagawa,i think they already realized that they can't control my entire life.” natatawang sagot niya

“Are you happy?”

Tinignan naman niya ako,at ngumiti.
Palagi nalang siyang ngumingiti.

“Ofcourse,i am.I'm more than happy,boss.”

“How about you?are you happy?”Tanong niya.

“Yes,i am.”Nakangiting sagot ko.

Umayos naman siya ng upo at hinubad ang suot niyang jacket.

Agad niya itong isinuot sa'kin.

“Wear this,so you won't catch a cold.”

Tumango nalang ako sakaniya at umusog ng kaunti.

Nagtaka naman niya akong tinignan.

“Ayaw mo ba akong katabi?” natatawang tanong niya.Nakita ko pa paano niya pinadausdos ang mga daliri niya sa magulo niyang buhok.

“Hindi ah.” tangi ko.

Nabigla ako ng dahan dahan siyang umusog papunta sa'kin.

“Really?” nakakalokong ngisi niya.

Umatras naman ako, natatawa naman siyang lumalapit sa'kin,na para bang nanghahamon.

Kung anong atras ko,ganon ang lapit niya.

Napatingin ako sa likod ko,ganon nalang ang kaba ko nang biglang wala nakong aatrasan.

Tumingin ako kay Shiro na ngayon ay ngising aso nakatingin sa'kin.

Naamoy ko na agad ang pamilyar na bango niya,na masarap sa sa pang amoy.

Hindi ko alam paano ko nakabisado ang amoy niya sa maikling panahon na nakilala ko siya.

Lumapit siya sa'kin,nanlaki ang mga mata ko at umatras ng bahagya.

Pero ganon na lang ang gulat ko ng wala nakong maupuan!

Alam ko na konting atras nalang ay mahuhulog na'ko sa inuupuan namin.

Naramdaman ko ang kamay niyang umalalay sa likod ko,dahilan para mas lalo siyang mapalapit sa'kin.

Nagtaka ako nang tignan ko siya ay walang ekspresyon ang mukha niya.

Nakatitig lang siya sakin,walang pinapakitang ano mang emosyon.
Nanibago ako dahil hindi ako sanay na ganito siya,madalas ay lagi siyang nakangiti sa'kin.

Pero ngayon,ibang shiro ata ang kaharap ko,i can feel his aura,i can't even talk while looking at him.

Masyado siyang seryoso,at malalim ang iniisip habang nakatitig sa'kin.

Paano siya naging perpekto ng ganito?
Paano naging ganito kagwapo ang isang Shiro?

Isang pulgada nalang ay maghahalikan na kami.

Gusto kong batukan ang sarili ko dahil sa naisip na ‘yon.For real? sa ganitong sitwasyon?

“I can't think properly,Azi.How can you drive me crazy?fuck.” namamaos na bulong niya,habang diretsong nakatingin sa'kin.

Para akong hinihigop ng mga mata niya,blanko ang mukha nakatingin siya sa'kin.

“I'm doomed.” rinig kong bulong niya,para bang nainis sa isiping ‘yon.

Agad naman akong umayos at mabilis na tumayo.Lumayo naman siya sa'kin at ganon nalang ang pagtataka ko nang makita siya.

Nag iwas siya ng tingin,at blanko pa rin ang ekspresyon ng mukha niya.

“Are you okay?” tanong ko,para naman sa isang pitik ay bumalik ang Shiro na kinasanayan ko.

Ngumiti siya sa'kin na para bang walang nakakahiyang nangyari kani kanina lang.

“Bakit kayo nagsasarili?!”

Sabay kaming tumingin ni Shiro sa pintuan,nang marinig namin sumigaw si Kiella.

Nasa likod naman niya sina  Lucas,Kael at Austin na nakatingin sa'min ngayon.

Nanlaki ang mga mata ko nang mapagtanto kung anong binabalak nila.

“Mag oovernight tayo dito!!” sigaw ni Kiella.