Part-2

3.2K 231 7
                                    

#Umicode

"အသေးလေး....လိုက်ခဲ့ပါဆို"

"........."

"မုန့်၀ယ်ကျွေးမယ်လေ"

"ဟင့်အင်း"

"အသေးလေးကလည်းကွာ...လိုက်ခဲ့လို့။ စိတ်ဆိုးမှာနော်"

"..........."

"မလိုက်တာ သေချာပြီလား"

"..........."

"ပြီးရော"

အသေးလေးအနားကို လိုက်ကပ်နေတာ ကျောင်းစတက်ကတည်းကဆိုတော့ တလတောင်ရှိတော့မည်။ အသေးလေးကတော့ "ဟင့်အင်း"ရယ်၊ "အင်း"ရယ်၊"စကားများတယ်" ဆိုတာကလွဲလို့ တခြားစကားသိပ်မပြော။ မျက်နှာသေလေးနဲ့ထိုင်ရာကပင်မထ။

အသေးလေးက လှလွန်းလို့ ခင်ချင်တာကို တောက်လျှောက် အချေခံနေရတော့ စိတ်ကမရှည်တော့။

ဆရာမဆီသို့ ဦးတည်လိုက်ကာ.....

"‌Teacher...လွမ်းဂမုန်းအိမ်က သားကို နာအောင်လုပ်တယ်။"

"ဟင်!"

ဆရာမကလည်း ပြာပြာသလဲဖြင့် အသေးလေးကို လှမ်းစိုက်ကြည့်နေ၏။

"လွမ်းဂမုန်းအိမ် ဆရာမဆီလာခဲ့ပါဦး။"

"........"

ဂမုန်းကတော့ထုံစံအတိုင်း တုန့်ပြန်သံမကြားရဘဲ ဆရာမဆီထလာ၏။

"ဘာလို့ သူငယ်ချင်းကို နာအောင်လုပ်ရတာလဲ"

".........."

"ဆရာမ မေးနေတယ်လေ!"

"..........."

"လွမ်းဂမုန်းအိမ် ဆရာမကို စိတ်တိုအောင်လုပ်နေတာလား။"

"ဟင့်အင်း"

"ကောင်းကောင်းမေးနေတာကို မဖြေဘူးလား။"

"........."

"ကဲပြော သူငယ်ချင်းကို နာအောင်လုပ်တာမှားသလား။"

ဘာမှပြန်မပြောဘဲ ခေါင်းသာရမ်းပြလာသည်။

"မမှားဘူးလို့ပြောချင်တာလား...မင်းကိုတော့ အပြစ်ပေးမှဖြစ်မယ်။"

တစ်တန်းလုံးကလည်း ဝိုင်းကြည့်နေကြချေပြီ။ သို့သော် ဂမုန်းကတော့ မလှုပ်မယှက် မျက်နှာသေးသာ။

တိမ်လွှာထက်မှ ဂမုန်းငယ်Where stories live. Discover now