#Unicode
"မောင်ရေ....."
"ခင်မျာ....."
"မောင် ငါ့ဆီလာခဲ့ဦး။"
"မောင် အိပ်ချင်တယ် ပုလဲလုံးလေးရဲ့။"
"မောင်ရေ....မောင်လို့။ မောင်မလာရင် မောင့်ကို စိတ်ဆိုးမှာနော်။"
"အချစ်ကကွာ.....သိပ်အနိုင်ကျင့်တာပဲ။"
အိပ်ချင်မူးတူးပြန်ဖြေရင်း စောင်ကို ခြေထောက်ဖြင့်ကန်ချထားခဲ့ပြီး ဧည့်ခန်းသို့ ထွက်လာတော့ ဆိုဖာပေါ်တွင် ကာယားလေးထိုင်နေသည်။ တင်ပျဉ်ခွေထားသည့်ကြားထဲမှာလည်း အဖြူရောင်ကြောင်လေးတကောင်ကို ထည့်ပွေ့ထားသည်။
ထိုကြောင်လေးသည် ဘယ်ကရောက်လာတာပါလိမ့်။
"မောင် ဒီမှာကြည့်.....ဒီကလေးလေးက ငါတို့တံခါး၀ကို လက်သည်းနဲ့ခြစ်ပြီး တံခါးခေါက်နေတာ သိလား။"
"ဒီကြောင်လေးကလား။"
"ဟုတ်တယ် မောင်ရဲ့။ လမ်းပျောက်နေတာထင်တယ်။ အဲ့တာနဲ့ သနားလို့ အိမ်ထဲခေါ်ပြီး ရေတိုက်ပေးထားတာ သိလား။"
"ချစ်စရာလေး....မြန်မာကြောင်မဟုတ်ဘူးထင်တယ်။"
"ဟုတ်တယ်...အဲ့တာကြောင့်ပေါ့ ပိုင်ရှင်ရှိမှာပါဆို....အခုက လမ်းပျောက်လာတာနေမယ်။"
"မောင့်ပုလဲလုံးလေးက ဘာလုပ်ချင်လို့လဲ။"
"ဒီကလေးလေးက ငါနဲ့မတူဘူးလားဟင် မောင်။"
တိမ်တိုက်လည်း ထိုမှ ကြောင်လေးကိုပွေ့ချီထားသည့်လူသားလေးနှင့် ကြောင်လေးကို သေချာတွဲဖက်ကြည့်မိသည်။ ကြောင်လေးသည် persian အမျိုးအစားလေးမို့ လမ်းဘေးကြောင်တော့ဟုတ်ဟန်မတူ။ အရောင်ကလည်း creamဆန်ဆန်လေးကိုမှ ဖြူဖွေးနေသည်။ သို့သော် ညစ်ပတ်သည့်ပတ်၀န်းကျင်ကို ဖြတ်ကျော်လာတာကြောင့်ဖြစ်မည် ခြေလေးချောင်းမှာတော့ အနည်းငယ်ညစ်ထေးနေသည်။ ၀၀ကစ်ကစ်လေးကိုမှ persianတို့အတိုင်း အမွေးတွေရှည်နေတာမို့ ဖြူလုံးကာချစ်စရာကောင်းလှသည်။
သည်ကြောင်လေးသည် မောင့်ပုလဲလုံးလေးနှင့်အမှန်တကယ်တူလှသည်။
"တူတယ်။ အဖြူလုံးလေးတွေ....."
"ဟီး....အဲ့တာကြောင့်လေ ခေါ်မွေးထားချင်လို့။ ရမလားဟင် မောင်...."
YOU ARE READING
တိမ်လွှာထက်မှ ဂမုန်းငယ်
Romanceမင်းက ငါ့တစ်ယောက်တည်းရဲ့အပိုင်ပဲ ဂမုန်း..... #တိမ်တိုက်လွင်ပြင် ဂမုန်းက အများကြီးလွမ်းပြီး မျှော်နေခဲ့တာ...... #လွမ်းဂမုန်းအိမ်
