Silk & Chain 3 (Ολοκληρωμένη)

🍌 37. Logan 🍌

Ένιωθα πολύ άσχημα που έπρεπε να πω στην Έηπριλ ότι δεν θα μπορέσω να έρθω στην εκδρομή.

Ευτυχώς δεν το πήρε τόσο άσχημα, ούτε παρεξήγησε τα λόγια μου. Έδειχνε κατανόηση.

Μάλιστα πρότεινε να βγούμε έξω μετά το σχολείο, όμως έχω τη Λίλυ. Δεν μπορώ να την αφήσω σπίτι.

- Έηπριλ θα το ήθελα πολύ αλλά...πρέπει να πάρω την Λίλυ από το σχολείο.

- Ε, τότε πάμε να την πάρουμε και βγαίνουμε μαζί.

Γύρισα το κεφάλι μου να την κοιτάξω έκπληκτος.

- Τί είναι; Γιατί με κοιτάς έτσι;

Ρώτησε χαμογελώντας.

- Νόμιζα ότι ήθελες να βγούμε οι δυο μας μόνο...Σίγουρα δεν σε πειράζει;

- Γιατί να με πειράζει; Αρκεί που θα είμαι μαζί σου.

- Την κοιτούσα άναυδος.

- Εμένα; Θα με παρατήσετε και θα βγείτε μόνοι σας;

Ρώτησε ο Κόλτ καθώς ξεφύτρωσε από πίσω μας και πέρασε τα χέρια του από τους ώμους μας.

Κοίταξα την Έηπριλ για να δω αν το θέλει. Εκείνη όμως χαμογελούσε και μου ένευσε να δεχτώ.

Στέναξα με ανακούφιση και χαμογέλασα.

- Εντάξει τότε....Σίγουρα δεν θα σας πειράζει που θα είμαι μαζί μας και η Λίλυ;

Ρώτησα με αμφιβολία και δισταγμό.

Η Έηπριλ όμως με πλησίασε και με αγκάλιασε.

- Την αγαπώ πολύ. Εννοείται πως δε με πειράζει.

Ανταπέδωσα την αγκαλιά εξίσου θερμά και καθώς βγαίναμε από το σχολείο προχωρούσαμε να πάμε στο Δημοτικό.

Περιμέναμε απ' έξω μέχρι να χτυπήσει κουδούνι.

Όταν χτύπησε τελικά, τα παιδιά ξεχύθηκαν έξω με τις τσάντες τους. Γινόταν χαμός. Έψαχνα με το βλέμμα μου τη Λίλυ και τελικά τη βρήκα. Περπατούσε σκυφτή αλλά όταν τη φώναξα και ύψωσα το χέρι μου, είδα ένα μεγάλο χαμόγελο να ζωγραφίζεται στο πρόσωπό της κι άρχισε να τρέχει γρήγορα προς την αγκαλιά μου. Άνοιξα τα χέρια και πήδηξε σαν τη μαϊμού πάνω μου σφίγγοντας τα χέρια της γύρω από το λαιμό μου.

Όσες φορές κι αν επαναλαμβάνεται αυτή η στιγμή κάθε μέρα, πάντα μου λείπει το ίδιο, πάντα η λαχτάρα μου να τη σφίξω στην αγκαλιά μου είναι σαν ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα που το νιώθω για πρώτη φορά!