Silk & Chain 3 (Ολοκληρωμένη)

⛓️ 45. Chain ⛓️

Από τότε που η Έηπριλ μου μίλησε για το αγόρι που της αρέσει, δεν έπαψα να σκέφτομαι...

Αρχικά πίστευα ότι ένας αλήτης πλησίασε την κόρη μου προσπαθώντας να την ξεγελάσει. Πάντα αυτή την εικόνα είχα για οποιοδήποτε αγόρι πλησίαζε την Έηπριλ.

Ίσως επειδή κι εγώ έκανα το ίδιο στη Σίλκ όταν τη γνώρισα...

- Κάθεσαι εδώ και ώρα και κοιτάζεις το υπερπέραν Τσέην.

Σήκωσα τα μάτια μου στη Σίλκ. Είχε σταυρώσει τα χέρια της και με κοιτούσε με εκείνο το γλυκό χαμόγελό της, τα κόκκινα χείλη της, το ζεστό, σοκολατί βλέμμα της.

Στέναξα.

Με πλησίασε με αργό βήμα και ήρθε στο γραφείο μου όπου καθόμουν. Στάθηκε δίπλα και ακούμπησε τα χέρια της στους ώμους μου.

- Τί σε βασανίζει αυτή τη φορά;

Ρώτησε κι έχωσε τα δάχτυλά της μέσα στα μαλλιά μου χαϊδεύοντας αργά. Έγειρα πίσω στην καρέκλα κι έκλεισα τα μάτια ενώ εκείνη συνέχισε το αισθησιακό μασάζ της. Πώς ήξερε όλα τα κουμπιά μου; Ήξερε πώς να με χαλαρώνει.

Μου έβγαλε τα γυαλιά μυωπίας που φορούσα και τα ακούμπησε λογικά στο γραφείο.

Έπειτα ένιωσα τα χέρια της στα μάγουλα μου να με χαϊδεύουν. Αυτομάτως ένα χαμόγελο χαράχτηκε στα χείλη μου κι έπειτα η αίσθηση των χειλιών της πάνω στα δικά μου!

Τόσο γνώριμη αίσθηση κι όμως κάθε φορά τόσο πρωτόγνωρη!

Τα χέρια μου απλώθηκαν μπροστά βρίσκοντας τη μέση της.

Κάθισε πάνω στα πόδια μου και τότε άνοιξα τα μάτια. Ακούμπησε το μέτωπό της στο δικό μου και μείναμε έτσι για μερικά λεπτά. Η σιωπή πολλές φορές έλεγε περισσότερα από τα λόγια και ακόμα πιο πολλές φορές έδινε πρόσβαση στο μυαλό, λες και ήταν μαχαίρι που έσκιζε τα φυσικά εμπόδια ανάμεσά μας.

- Έχει να κάνει με την Έηπριλ.

Δεν με ρώτησε. Ήταν καταφατική πρόταση.

- Σίλκ μου μίλησε κι αυτή τη φορά δεν καταλήξαμε να φωνάζουμε. Μιλήσαμε. Ξέρεις πόσες φορές φανταζόμουν μια τέτοια στιγμή; Να μπορώ να μιλάω φυσιολογικά μαζί της χωρίς να καταλήγουμε σε δράματα και κλάματα; Από τότε που άρχισε η επανάστασή της...

- Τσέην το δύσκολο με σένα είναι ότι θέλει διακριτικότητα και υπομονή αν θες να συζητήσεις με μια έφηβη κι αν θες να μην καταλήξει η κουβέντα σε πόλεμο με απώλειες. Τί έγινε τώρα; Πώς και δε σφαχτήκατε;