Mijn leven veranderde ~ ft. Bankzitters

13

POV ROBBIE
Ik belde gister avond met Koen, toen ik Lois ineens hoorde schreeuwen. Ik vroeg wat er was en koen antwoorde ' oh gewoon, ze heeft een beetje gedronken.' 'ZE HEEFT WAT???' Zei ik en toen zei hij 'eh ik bedoel dat de jongens een beetje hebben gedronken eh' en toen lachte hij een beetje ongemakkelijk. Ze heeft dus gedronken. Ik werd helemaal lijp toen ik het hoorde. Ik dacht ik slaap der ff een nachtje over en ga haar dan confronteren. Het is nu de morning after en ben net thuis. Ik trof haar aan bij Matthy in bed maar waarom?? Ik ben nu paracetemol aan het pakken en ik hoop dat ze het uit zichzelf verteld.

Lois komt de trap aflopen en zegt 'hee Rob, was 't leuk bij Jamie?' 'Jaa leuk! Hoe was het gister avond met de jongens' vroeg ik hopend op de waarheid. 'Leuk hoor!' 'Hoe kom je nou aan die hoofdpijn dan?' Vroeg ik want misschien helpt uithoren wel. 'Geen idee eigenlijk' zegt ze. Vuile leugenaar is ze. Ze heeft gedronken en ze zegt niks tegen me, ben ik nou echt zo eng? 'Nu de waarheid' zeg ik dan zonder erover na te denken. 'Huh? Wat? Ik zeg de waarheid' ze liegt gewoon weer. 'Lois even serieus nu! Ik weet over gisteravond!' Zeg ik met een wat stevigere stem 'WAAROM deedt je dat! Je WEET dat ik dat niet goed vind en ik vind het AL HELEMAAL ERG dat je tegen me liegt LOIS FLEUR VAN DE GRAAF!' ik merk dat ik echt heel boos ben en tegen haar begin te schreeuwen. Maar ik ben niet alleen boos op haar, ik had vanochtend ook ruzie met Jamie. En dit reageer ik nu op haar af. Ze begint te huilen. Ze kijkt naar beneden en zegt heel zacht 'sorry' 'NIKS GEEN SORRY LOIS JE LIEGT TEGEN ME. IK BEN ER KLAAR MEE!' Schreeuw ik nogsteeds. Koen en Raoul komen naar beneden rennen en zeggen 'jezus Rob doe is rustig, het is ochtend' 'DIE BITCH DAAR HEEFT GEDRONKEN EN GELOGEN EN IK MOET RUSTIG BLIJVEN?' 'Het spijt me Robbie' zegt ze 'NEE I..' 'gast doe is rustig het is niet haar schuld!' Zegt Koen 'JAWEL HET IS WEL....' Dan staat ze huilen op en rent het huis uit. De jongens rennen achter haar aan en ik gooi een stoel om. Ik ben ZO boos!

POV LOIS
Robbie begon te schreeuwen tegen me en ik begon te huilen hij bleef maar schreeuwen en schreeuwen ik hielt het niet meer en rende huilen naar buiten. Koen en Raoul rende achter me aan. Ze bleven me roepen maar ik negeerde het. Gelukkig raakt e ze me op een gegeven moment kwijt. Ik ging op een bankje zitten en huilde daar verder. Ik kreeg continu appjes van alle jongens maar ik reageerde niet. Alleen Robbie stuurde niks, zou hij dan echt zo boos zijn? Het was niet eens mijn schuld! Ik ging liggen op het bankje en viel in slaap. Het was best fijn om weer een keer onder de sterren te slapen, zoals van ouds. Ik werd wakker door een wat oudere vrouw die me zachtjes in mijn zij duwde. Mijn wangen zaten nog helemaal onder de uitgelopen mascara. 'Meisje gaat het wel? Waarom sliep je hier?' 'Ehm.. 'heb je gehuild, waarom? 'Ik had ruzie met mijn broer. Toen ben ik uit huis gerend en ging ik zitten op dit bankje en rond een uur of 2 ging ik even liggen, hoelaat is het nu eigenlijk? Ik kijk op mijn telefoon en zie 35 gemiste oproepen en 356 ongeopende berichten. Ik kijk naar de tijd en zie dat het 07:00 is in de ochtend, heb ik zo lang geslapen? 'Ach meisje toch, zijn je ouders nu dan niet bezorgd?' 'Mijn broer is een soort van mijn vader en moeder ineen samen met zijn vrienden.' 'Ga maar snel naar ze terug meisje' zegt ze en ik knik. Ik loop weg van het bankje en bedenk me dan dat ik geen idee heb waar ik ben, ik blijf gewoon lopen en hoop de goede kant op te gaan.

POV ROBBIE
Raoul en Koen zijn net terug, Matthy is naar beneden gekomen en Milo is ook aangekomen. Raoul en Koen stappen binnen en Koen roept 'ze is weg! Kijk wat je hebt gedaan Rob, serieus wat bezield jou!' 'Gast wie weet waar ze nu is! Ze kan meegenomen worden door een of andere gek' zegt Raoul. Ik probeer niet te luisteren Matthy en Milo vragen wat er net is gebeurt, ik negeer het. 'Rob heeft tegen Lois geschreeuwd en haar uitgescholden! Daardoor rende ze weg en nu zijn we der kwijt. 'Wtf Rob!' Zei Matt. Toen Milo ook nog wat wou zeggen wat ik er klaar mee. 'BOK TOCH OP MAN' schreeuwde ik boos en ging naar mijn kamer. Beneden hoorde ik ze bellen naar Lois, het kon me op dat moment niet zo veel schelen, ik was boos!
De jongens komen mijn kamer binnengestormd als ze om 07:30 nog niet thuis is. 'Wat moeten jullie?' Zei ik 'ehm hallo? Het is 07:30 en je zusje is nog steeds niet thuis, maak je je geen zorgen!' 'NEE IK MAAK ME GEEN ZORGEN ZE DOET HET ZELF' antwoord ik bot 'ik had beter van je verwacht gast' zegt Koen. 'Ze zat buiten in het donker, een hele nacht lang , alleen, ze is nogsteeds niet terug en weet je nog wat ze aanhad? Een fk kort broekje met een croptop want ze wou erna gaan douchen!' Zei Matthy. Dit schokte me wel een beetje, straks doet een of andere viezerik haar  iets aan. 'Echt wat ben jij erg dat je je geen zorgen maakt om haar terwijl ze juist jouw steun nodig zou hebben op dit moment. Ik ga haar zoeken ik weet niet wat jij doet maar dit is echt niet oke Rob.' Zegt Milo en hij loopt mijn kamer uit. De jongens gaan hem achter na. Dit gesprek het mijn brein om laten keren, ik moet haar zoeken! Straks is er iets gebeurd ik ga haar meteen bellen, voicemail. Ik ren naar buiten en alle autos zijn weg alleen die van mij staat er nog. Ik ga opweg

POV LOIS
ik blijf maar lopen maar herken niks, ik ga weer op een bankje zitten en pak mijn telefoon om een van de jongens te bellen. 'Shit' mijn telefoon is leeg. Dan maar even zitten en hopen dat iemand me vindt. Ik begin weer te huilen. Na een lange tijd zie ik ineens iemand aan komen rennen 'LOIS!!!' 'MILO???' Ik ren naar hem toe en geef hem een knuffel, zijn hele shirt is gelijk nat van mijn tranen. We gaan samen op jet bankje zitten en ik zit tegen hem aan te huilen. 'Sorry van je shirt' zei ik 'oh maakt niet uit joh' zegt hij. Hij ziet een blauwe plek op mijn arm en vraagt  waar die van komt. Ik ben klaar met liegen dus besluit de waarheid tegen hem te vertellen. 'Nou..... ehm.. ik.. ik wordt gepest op school, nou vooral in elkaar geslagen. Bijna elke dag, dat blauw oog kwam niet van het vallen. Eigenlijk kwam er nooit iets van vallen, dat was allemaal gelogen.. 'serieus Lois??? Wat erg!' Hij gaf me een knuffel. 'Waarom zei je niks.' 'Ze zouden me wat aandoen' 'wie zijn het! Ik zweer je ik ga ze pakken!' 'NEEEE, doe alsjeblieft niet, dan maak je het erger! En wil je het alsjeblieft niet tegen de rest zeggen? Alsjeblieftt??' Oke, maar ik vind het zo erg voor je! Als ze het nog een keer doen dan bel je me meteen! Ik sla ze gelijk in elkaar!' Dan wordt Milo gebeld door Rob 'wat moet je?' Zegt Milo 'heb jij haar al? Ik maak me echt zorgen!' 'Oh nu ineens wel? Maar ja ze zit naast me. 'GELUKKIG!!!' Hoor ik Rob zeggen. Heeft hij dan toch spijt? 'Waar zijn jullie?' Vroeg Rob. 'Ergens waar jij niet bent' zei milo en hij hing op. Hij was duidelijk boos op Rob maar waarom. 'Waarom ben je zo boos op Rob?' Vroeg ik 'hij is gewoon een klootzak, ben jij niet boos dan?' 'Nou nee want ik geef hem groot gelijk, ik heb tegen hem gelogen. Hij heeft alle rechten om boos op me te zijn. Hij is altijd zo lief en ik verpest het. Ik verpest alles, ik verdien jullie niet.' Zeg ik huilend dan sta ik op en loop weg. 'LOIS wacht nou even!' En Milo loopt achter me aan en pakt mijn pols waardoor ik stil sta. 'Jij hebt niks verpest, hij is hier de boosdoener, hij maakte zich nietteens zorgen om jou toen je weg was. We zeiden hem wat er zou kunnen gebeuren en hij zei dat het jou schuld was! Hij is echt stom bezig en daarom ben ik boos! Het is allemaal niet jou schuld maar die van hem!' Ik bleef stil. Hij geeft dus niks om me 'heb je trouwens wel gegeten?' Zei Milo 'nee' zei ik zonder erover na te denken. 'Lois je weet wat der kan gebeuren, waarom?' 'Gewoon, oke! Laat het.' 'Ughh zullen we dan maar terug gaan?' 'Ja isgoed'

Als we aankomen in cdh lopen we naar binnen er wordt volop mijn naam geroepen. Ik loop naar de jongens toe en ineens staat Robbie voor me, met zijn armen gesprijdt open. 'Het spijt zo Lois, ik had niet zo moeten reageren! Sorry!' Zegt hij wachtend op een knuffel ik kijk hem emotieloos aan, duw zijn arm weg en loop hem voorbij, naar de andere jongens. Hij kijkt verdrietig maar waarom? Hij geeft toch niks om mij....

Sorry voor lang geen post! Ga proberen meer te posten