Örümcek Kadın Gerçekliği

𝐂𝐡𝐚𝐩𝐭𝐞𝐫 12: 𝐏𝐚𝐫𝐭 2, 𝐆𝐫𝐞𝐚𝐭 𝐑𝐞𝐬𝐩𝐨𝐧𝐬𝐢𝐛𝐢𝐥𝐢𝐭𝐲.

Spider Woman Reality, Earth–3000–A, 2013

"Babacığım!" diye sarayda bağıran Orion'u diğer kardeşler takip ediyordu. Her ne kadar en küçük kardeşleri o olsa da, hepsi babalarını çok özlemişlerdi. Ares, önüne geçmeye çalışan Polaris'i ittirdi ancak kendisini ittirmeye çalışan Astra'yı fark etmediği için kendisi de bir başka yere savruldu. Capella, onlara gülmek için koşmayı bıraktığında, ikiz kardeşine bulaşılmasına sinirlenen Hera da ona atıldı. Kardeşlerin birbirine girişini uzaktan izleyen Odinsonlar ise gülmekle gülmemek arasındalardı. Yine de, minik Orion sevgiyle koşmaya devam etti. "Babacığım!"

"Prensesim," diyerek onun boyuna inmek için dizi üzerine çöktü Thor. Kızının küçük bedeni kendisinin dev cüssesine sarılmaya çalıştığında gülerek onu kucakladı ve ayağa kalktı. Yanında olan Loki, hâlâ kavga eden kardeşleri kısık gözleriyle izliyordu. Orion dışında hepsinin içinde hırs ve intikam duygusu olması ona tuhaf geliyordu böyle anlarda.

"Annem de gelecek mi? Ne zaman gelir?"

Loki, Thor'un ifadesinin ne kadar çöktüğünü görünce toparlayan kişinin kendisi olacağını anladı. "Annecik, Valhalla'da."

"Valhalla çok mu uzak?" dedi bu sefer de merakını ona yönlendirerek. "Yani annem gelmeyecek mi?"

"Günün birinde, benim minik yıldızım," diyerek ona sarıldı Thor. "Annenin yanına gideceğiz. Bizi o kadar güzel karşılayacak ki onsuz geçen zamanları unutacaksın."

Sesindeki tondan ne kadar çok intikam istediğini anlayabildi Loki. Kızına bunu sözlü olarak dile getirmemişti ama o anlardı. Ondan yayılan karanlık duygularını netçe hissediyordu. Midgard'a bu sinirle ve nefretle gitmesi sağlıklı değildi.

"Orion, neden büyükannene babanın gelişini söylemiyorsun?" dedi Loki gülümseyerek. Orion, onun yemini yutarak başını heyecanla salladı ve babasının kucağından atlayarak bu sefer de babaannesinin adıyla koşturmaya başladı. Thor, onun ne yaptığını biliyor olduğu için sıkıntıyla iç çekti. "Midgard'a gitmeyi düşünmeyi kes."

"İntikam almalıyım." Dedi öfkeyle. "Stark ona hiçbir şey olmayacağını söyledi ama bak! Öldü. Sif gitti Loki. Ben çocuklarıma bunu nasıl açıklayabilirim, sen söyle."

"İntikam seni rahatlatmayacak." Duraksadı. Çok güçlü negatif duygular hissediyordu burada ama bu sadece Thor'dan gelmiyordu. İlerideki beş küçük çocuğun üçünden de geliyordu. "Ya da nefret çocuklarını büyütmeyecek. Onun için güzel bir tören hazırlamaya başlamalıyız."

"Benim çocuklarım annesiz kaldı." Dedi Thor öfkeyle. "Herkes bunun hesabını verecek."

🕸️

Günümüz, Earth–12

Var olan örümcek kaderlerinde sabit olan durumlar vardı. Bunlardan birincisi sevdiğin birini kaybetmekti. Kahraman olmamızı sağlayan sözü söyleyip bizi bu dünyaya mahkûm ederlerdi. Onlara kızmaya hakkımız bile olmazdı. İkincisi ise, seçim şansımız olmazdı. Kahraman olmak zorundaydık.

Iron Man, mağaradan kurtulduktan sonra kahraman olmak zorunda değildi. Bir milyonerdi. Yalnızca silah üretmeyi bırakabilirdi.

Kaptan Amerika, yetmiş yıl sonra uyandığında, kendini uyum sağlamaya adayabilirdi. Ya da bizim Steve gibi tüm dünyayı yok etme planları kurabilirdi.

Black Widow, S.H.I.E.L.D. için çalışmak yerine yeni bir hayat kurabilirdi.

Hawkeye, ailesi ile sakin bir hayat yaşayabilirdi. Çocuklarının ona her zaman ihtiyacı vardı.