Wife's Devotion

Kabanata 32

"Allen ginugulo mo ako."

He sigh. "I-im sorry..."

Binitawan niya ang kamay ko at umayos ng upo. Hindi ko na alam kung anong dapat kung gawin. Unti unti na akong nahihila ni Allen pero pinipigilan ko dahil iniisip ko si Emman.

"Mahal mo parin ba talaga ako?"

"Hindi nawala ang pagmamahal ko sayo Adi."

Ganon parin ang sitwasyon namin. Parang gusto ko nalang iumpog ang ulo ko sa matigas na pader para may makuha akong matinong sagot na galing sa utak ko.

"Hindi ko akalain na iiwan mo ako, nasusukuan mo ako. Matagal na kitang pinatawad Adi pero hindi ko alam kung saan ako magsisimula."

Napalunok ako. Muli niyang hinawakan ang kamay ko.

"Adi okay lang sakin kahit may relasyon kayo ni Emman. Basta ang mahalaga kasal parin tayo. Tatanggapin ko kahit masakit basta umuwi kalang sakin."

"Allen..."

"Adi please I'm begging you, I need you..."

"Allen naguguluhan na ako."

"Simula nong nawala ka sakin, doon ko narealized na dapat hindi kita sinaktan. Na dapat hindi ko pinaramdam sayo na nag iisa ka. Forgive me Adi please..."

I bite my lower lip. Yumuko ako para hindi niya mapansin na naiiyak na ako. Nasasaktan ako ngayon. Ayokong maging makasarili. Kapag tinanggap ko si Allen, paano na si Emman?

Fuck!

Nanlabo ang mga mata ko ng makitang namumula na ang mga mata ni Allen. Hindi ko alam kung bakit nasasaktan ako sa tuwing mag mamakaawa sa akin si Allen. Ilang saglit pa ay bumagsak na ang mga luha niya na kaagad ko naman hinawi.

"Shssh don't cry." Bulong ko.

Allen forgive me before but I didn't know. And now I should forgive Allen too. He didn't deserve to intreat with me. I don't want Allen to get hurt because for the past six years, I realized that I still love my husband. The man of my dreams, the man who is willing to lose everything for me.

I slowly kiss him passionately. Naramdaman ko ang bawat haplos niya sa baywang ko na siyang ikinagalaw ko. Para akong ginigisa sa mga haplos niya. Ilang saglit pa ay huminto ako sa paghalik sa kaniya at ngumiti.

"Bigyan mo pa ako ng oras, aayusin ko lang ang sa amin ni Emman."

Pagkasabi ko 'non ay muli ko siyang hinalikan sa labi at kaagad ng bumaba ng sasakyan.

Nang makita kung nakaalis na siya ay pumasok na ako sa loob. Habang naglalakad ako ay sinubukan kung tawagan si Emman pero hindi niya sinasagot. Tatlong beses ko na siyang tinatawagan pero can't be reach parin.

Napabagsak ako sa mahabang sofa ng makapasok ako sa loob. Dahan dahan ko naman hinawakan ang labi ko ng maalala ang halikan namin kanina ni Allen sa sasakyan. Napabuntong hininga ako ng malaman na may kilig parin akong nararamdaman kay Allen.

I need to fix this. I need to fix this mess as soon as possible. I don't want Emman to be hurt because of me. Muli kung tinawagan si Emman at kaagad akong napatayo ng sagutin niya ang tawag ko.

(Miss me my love huh?)

Naglakad ako papunta sa veranda para lumanghap ng sariwang hangin. Kailangan kung huminga dahil kinakabahan ako sa sasabihin ko kay Emman.

"How are you?"

(I'm fine love, nandito ako ngayon sa bundok kasi nandito yung signal)

Narinig ko ang mahinang pagtawa niya.