Derin

Bölüm 9

03.04.2022

"Lütfen kapıyı açın eğer açmazsanız zoru kullanmak zorunda kalacağız." evin dışarısından gelen megafon sesi ile hepimiz birbirimize bakmaya devam etmişştik.

"Öncelikle bismillahirrahmanirrahîm." Diye ilk konuşan Can'a baktım. Yüzüne baktığımda sırıtıyordu.

Gideceğim.

Yukarı çıkarmaya üşendiğim için merdivenin yanında bıraktığım çantama doğru ilerledim.

Çantamı elime alıp hızla kapıya doğru koştuğumda ne yapacağımı anlayan Efe yanıma gelmek için hareketlendi.

O gelmeden hızla kapıya koştum.

Kapıya geldiğimde elimi anahtara atıp hızla anahtarı çevirmeye başladım. Kilidi açmayı başardığımda kapıdan dışarı kendimi hızla atmıştım.

Yüzyüze geldiğim polisler ile duraksadıktan sonra onları es geçip arkada bekleyen Harun beyin yanına ilerledim.

"Şikayetiniz geri çekebilirsiniz, çünkü geleceğim sizinle." Dedim. Yüzünde oluşan büyük gülümseme ile

"Sen Barış'ın arabasına geç ben polisler ile birlikte karakola gidip şikayetimi geri alayım." Demişti.

Barış mı? Peki

Arabasına yaslanıp telefona bakan Barış'ın yanına doğru ilerledim. Yanına vardığımda ona söylemeden direkt arabanın ön koltuğuna oturdum. Kafasını çevirip ön camdan içeri baktığında beni görüp gözlerini devirmişti.

Kalçasını kaputtan ayırıp arabanın kapısına doğru geldi ve kapıyı açıp arabaya bindi. İyice yerine yerleşip emniyet kemerini takıp arabayı çalıştırdı.

Kafamı çevirip camdan baktığımda polis memurlarından birinin Aras'ı diğerinin de Bora'yı tutmaya çalıştığını gördüm.

Arkada durup telefonla konuşan Efe ile göz göze geldim.

Neden gitme der gibi bakıyordu? Ne bu drama queenlik. Ne kadar bu böyle olsa bile gitmek zorundaydım.

Önüme döndüğümde bahçe kapısının açılmasını beklediğimizi gördüm.

&&

Barış'ın 'of' lamaları ile geçen kısa bir yolculuğun ardından eve varmayı başarmıştık.

Evdeki kimsenin yüzüne bile bakmadan odaya çıkmıştım, şimdi ise uyumaya hazırlanıyordum.

Çantamın içindeki afilli çakmağımı bulmaya çalışıyordum.

Zorlayıcı.

Gördüğüm şekli kaymış tırnaklarım ile duraksayıp elimi çantamın üzerinden çekip parmaklarımın uçlarını avucumun içine doğru kıvırdım.

Fazla kötü olmuşlardı yaptırmaya gitmem gerekiyordu. Uzun zamandır protez tırnak kullanıyordum. Çalışma masasının üzerinde duran telefonumu aldım ve kişilerimden Ati'yi bulup aramaya başladıktan sonra telefonu kulağıma götürüp telefonun açılmasını bekledim.

"Merhaba, *** nailsden Ati ben nasıl yardımcı olabilirim?" Diyerek telefonu açan Ati ile hemen konuşmaya başladım

"Naber Ati?" Demem ile sesimden tanımıştı ben

"İyiyim Alya sen."

"İyi bende, şey için aradım ben yarın saat kaçta müsaitsin geleyim yapalım şu tırnakları."

"Bir dakika bakayım hemen... 12.00 var bir de 16.30 da."

"12.00 olsun."

"Tamamdır randevunu oluşturdum, iyi akşamlar"

"Teşekkürler, iyi akşamlar." Deyip  telefonu kapattım. Tırnaklarımı yaptırmaya başladığımdan beri tırnaklarımı Ati yapıyordu.

Çalan kapı ile bakışlarımı çakmak aradığım çantamdan çekip kapıya bakmıştım.

"Müsait misin? Gelebilir miyim?" Şevval reisin kapıdaki sesi ile gözlerimi devirmiş.

"Gel." Demiştim kapıyı aralayıp içeri girdiğinde gözleri direkt masanın üzerinde biri açık diğeri jelatini ile duran sigara paketlerine takıldı.

En sonunda gözlerini oradan çekip gözlerime çıkartmıştı.

"Fazla erken değil mi yaşın sigara için?" Demişti

"15 yaşında içmeye başladım." Dememle oldukça şaşırmıştı.

"Oturalım mı biraz?" Deyip balkonu göstermişti. Kafamı olumlu anlamda salladığımda yanımdan geçip balkona doğru gitmişti.

Bakalım derdi neymiş.

Peşinden balkona çıktığımda ufak oturma grubuna oturduğunu gördüm. Yanına gidip oturduğumda hiç beklemeden konuşamaya başlamıştı.

"Her şeyden önce en büyük abin Mete'nin sana karşı olan tavırlarından dolayı özür dilemek istiyorum. Bunu onun yapması gerekirdi aslında ama... özür dilerim Mete adına. Onu asla böyle yetiştirmedik ama bu kadar şımarık olmasında ilk çocuk olmasının da katkısı var."

Beni ilgilendirmiyor hanımefendi beni ilgilendirmiyor.

Hiçbir şey söylemediğim için o tekrar konuşmaya başlamıştı.

"Sen neden 15 yaşında sigara içmeye başladın?" Dedi

"Yalnız kaldım, çok yalnız kaldım."

'O gülüşe sigara yetmezdi biz de gençliğimizi yaktık' demeliydim belkide

&&&&&&&&&&&&

Hem maçı takip edip hem de bölümü yazmak fazlasıyla zordu ama aldık bu maçı da aldık.

Her neyse biraz zaman geçti önceki bölümden ama olsun.

Bölüm hakkındaki düşünceleriniz?

Meteyi s-

Selametle.