Selene

Chapter 30

Sinubukan kong lumapit sa kanya. Ngunit agad ring napatigil ng humakbang siya paatras. Kumunot ang noo ko sa kanyang ginawa.

"Bakit ngayon ka lang nagpakita?" I ask in desperation. "I was waiting, Jason. Hinintay kitang dumating at bumalik dahil alam kong alam mo kung nasaan ako." But you weren't. He knew where I was and yet, he act like he doesn't care. At all.

Umaasa akong bumalik siya mula no'ng araw na 'yon. At my acceptance ceremony. Ang presensiyang narararadaman ko sa araw na 'yon ay nagmula sa kanya. He was there but he didn't dare to show up.

He didn't dare to show up but, he dared kill Vernon.

An innocent young boy.

How can I not be hurt by that? Ang bestfriend ko na kasama ko simula pagkabata, ang taong laging nagtatanggol sakin sa marahas kung buhay, ang taong akala ko mabait, nagawang pumatay ng isang inosente.

Nasasaktan ako ngunit nanaig sakin ang pagkalito.

Why would he kill someone? Anong dahilan niya para patayin si Vernon?

"Please lang, Jason, sagutin mo 'ko! Bakit ngayon ka lang dumating? Bakit ngayon ka lang nagpakita sa'kin?" Tanong ko ulit. My tone weavered at the end.

I waited for him to answer pero wala. Nanatili siyang walang imik at matalim na tumitig sa'kin. Suminghot ako at malalim na huminga. I could feel the growing lump in the dept of my throat.

At habang hinihintay ko ang mga sagot niya ay tinitigan ko siya. Pero 'di ko magawang magtagal dahil habang tumatagal ang titig ko ganun ko 'rin napagtanto na, he wasn't here because he missed me. He's here because of something. . . something deeper, something dangerous.

He wasn't here becuase he wants to save me but rather he's here because he wants to kill me.

Masakit man na isipin ngunit iyon ang nakikita ko sa mga mata niya sa oras na'to. He wants to kill me.

Mariin kong kinagat ang ilalim ng pisngi ko, saka tumikhim bago ngumiti ng pilit.

"Kamusta ka na pala?" Tanong ko sa kabila ng sakit na nararamdaman.

I wanted to hug him but I can't.

"Alam mo ba," pilit kong pinapasigla ang boses ko. "Miss na miss ko na kayo. Sina Wena, Tita Marian at Maya, miss na miss ko na. Oo nga pala! Kumusta na si Tita Marian at M-"

"Tsk!"

Natahimik ako ng bigla siyang tumawa.

"Wala kang karapatan na banggitin sila, Selene." He smirked. Napatigil ako. "Walang karapatan ang isang mamatay taong tulad niyo."

"What?" I mumbled.

"Oo nga pala, hindi mo alam." Nanunuya nitong saad.

I stare at him, trying to find some answers but i couldn't find one. Tanging tila nagbabagang apoy lang nakuha ko sa kanya. He looked at me with hatred, like he was disgusted at the mere sight of me. And it's hurting me.

"Hindi mo alam dahil tumakas ka." Asik niya. "Totoo nga ang kasabihan nila birds of same feather flocks together. Kung ang anak marunong pumatay syempre, may nagtuturo sa kanya. And in your case? It's your father and you, Selene. Mga kriminal kayo!" He spat.

"I didn't, Jason. Alam mo 'yan. Hindi ako tumakas lalung-lalo na, hindi ako kriminal." Mahina kong saad.

I wiped my wet face and looked up. Pinipigalan ang mga luhang gustong kumawala sa mga mata ko. Ngunit kahit na anong gawin ko patuloy parin itong tumutulo.

"You killed your mother." Iling ko siyang tiningnan. "Someone you're not related in to. Kaya ba pinatay mo siya dahil hindi ka niya anak? O sadyang mamatay tao ka lang talaga."

No.

No. I didn't kill anyone, let alone my mother. Kahit pa hindi siya ang tunay kong ina. Hindi ko magawang maatim ang pumatay. Mahal na mahal ko si mama.

Alam niya na mahal ko si mama. Alam mo na mahal ko si mama, Jason! But, why is he accusing me?

"You know I can't do that Jason. Ikaw ang mas nakakaalam na hindi ko kayang manakit ng tao lalung-lalo na sa mga taong mahal ko. B- bu. . . How can you say that?" I uttered.

Muli kong pinahiran ang aking mukha gamit ang dalawa kong palad at inis na tumingala. It's just. . . It hurt so much to the point that it's hard to breath.

I took a several breath bago siya tinignan. "Paano mo nasabi sa'kin ang ganito, Jason? Tinuring mo nga ba talaga akong isang kaibigan?"

"I did Selene. I really did. You're my bestfriend. But you're father cut the line between us. Pinalitan niya iyon ng galit. Galit na galit ako, Selene. Now, I can't get this anger out off me. But it's okay, total nadespatsa ko na siya, ikaw naman ang sunod."

W-what? Si papa?

"A-anong ginawa mo, Jason?" Confused. I asked.

"I killed your father. Pinatay ko ang pinakamamahal mong ama."

Napaatras ako sa gulat.

W-what? He. . .h-he killed my. . . father?

"No. You. . . you can't be. . . It can't be." 'Di makapaniwalang umiling ako.

Muli kong naalala ang huling araw na kasama ko si papa. The time when he really wanted to kill me. The time He came to save me. But now?

He also killed my father that day.

I stare at him with my blurry eyes.

"Why?" Ang tanging naitanong ko lang.

Tumawa ulit siya na para bang nakakatawa ang tanong ko. Para bang nakakatawang tinanong ko sa kanya kung bakit niya pinatay si papa, samantalang halos patayin ako nito noon. He was laughing like I was joking. Like I was a joke.

"Ha~! Why?" Biglang tigil niya at tumingin sa'kin. "Cause he was a killer too."

I remain firm as he advance his steps to me. Marahan ang kanyang hakbang hanggang sa napunta siya sa aking harap.

Tininitigan ko siya sa mga mata. It makes me sad all of a sudden. Wala akong ibang makita kundi ang galit. Tanging galit nalang ang natira. His eyes that were full of love and happiness were gone. It's now gone, and it makes me even more sad knowing na isa ako sa mga dahilan kaya nawala iyon.

"Just like you, Selene. A killer."

Umiling-iling ako. Alam niya. Alam niyang wala akong pinatay, kahit ang manakit ay 'di ko magawa. I am not a killer.

"At alam mo ba kung sino ang pinatay ng magaling kog ama? My father. . ." Natigilan ako. "My father, Selene. He killed my father. Now, I wan't some compensation for what he did at dahil naniniwala ako sa kasabihan 'eye for an eye and tooth for a tooth' ikaw ang hihingin kong kapalit. Or maybe, your death?"

Para akong nabato sa kinatatayuan at 'di makapaniwalang nakatitig sa kanya. My mouth hangged wide open. Pakiramdam ko natuyo bigla lahat ng tubig ko sa katawan dahil sa biglaang pagtigil ng luha ko.

Pinaslang ni papa si tito John. Why? Why would my father killed tito? Sa anong dahilan?