Teardrops on a Sketch Pad

Kabanata 7: My Face

[Xylandria's POV]

I smirked teasingly at him. His jaw clenched and immediately avoided my gaze. I can sense na naiilang na siya.

"I am not the woman you used to call kid eight years ago. Can you still remember how we first met?" Nagpangalumbaba ako at unti-unting dumapo ang tingin ko sa dino-drawing niyang walang katapusan.

How can he be so unfortunate yet so talented? If I were to choose between talent and beauty, I will always choose beauty. Beauty is an asset that helps you satisfy yourself and others.

"Eight years is a very long time." Yun lang ang sinabi niya na mas ikinalapad ng ngisi ko.

"So do you remember me or not?" Tanong ko. Gusto kong makarinig ng eksaktong sagot pero hindi siya nagsalita.

I finished drinking another glass of lemonade and all i'm doing now is stare at him. Seryoso ang kanyang mukha at minsan ay tumatagpo ang kanyang mga kilay kapag nagkakamali siya sa isang linya.

He sat back when I think he already finished his perfect-portrait of himself.

"Beautiful," agad kong sambit at tumayo para tingnan iyun nang maigi. Ramdam ko rin na nakatingin siya sa akin. That's it, look at me. After waiting, I finally got his attention.

"Can I keep this?" I asked while still staring at his portrait. I caressed the pad and... marvelous. It's so mesmerizing that it'll leave you in awe. Every strand of his hair, moles and pattern of his skin is just admiringly flawless.

"You cannot. Can you please transfer into another table?"

"Ayaw ko," sagot ko at bumalik na ng upo. Natigilan ako nung makita ang hesitation sa kanyang mga mata at hinihilot ang kanyang noo na parang tinatago niya ang kanyang mukha gamit ang palad.

Ngayon ko lang na-realize na nasa amin ang atensyon ng lahat. May magkaibigan din doon na panay tingin sa amin habang nag-uusap.

I rolled my eyes. He's bothered by the attention. Come on! Kahit hindi pa ako umuupo sa iisang table kasama siya ay pinagtitinginan na siya ng mga tao.

"What? Ang konti lang kaya ng mga tao. Knowing you na ilang concert at olympics na ang sinalihan mo." Umayos siya ng upo at binaba ang nag-iisa niyang kamay. Tiningnan niya ako nang seryoso na parang may nasabi akong hindi niya nagustuhan.

"Don't act like you know who I am."

"Well, I do. You're Walter Holloway, 35 years-old. Asian Cup gold medalist sa skateboarding, straight two champion sa winter olympics at sikat na mang-aawit. See? Wait! Naging model ka rin noon sa Calvin Klein right?" I excitedly leaned forward. I was smiling widely and waited for his response.

Nawe-weirduhan siguro 'to sa akin but I just can't help not to be amazed. I heard that he was around 14 or 15 nung sumabak ito sa runway at sa Calvin Klein pa! He's such an overachiever in a young age. For his 35 years ay madami na siyang nagawa, madami na siyang taong napahanga. Kahit na nabaldado na siya ay patuloy pa rin siya sa pagpapahanga ng mga tao through his sketches.

"I am a model... I was," bulong niya at umiwas ng tingin.

"Lucky, even with this gorgeous face ay ilang beses akong ni-reject ng mga local fashion houses." Tinuro ko ang maganda kong mukha and I saw the side of his eyes softened.

"Try mo kaya akong i-drawing. Wala naman sigurong bayad yan? I-drawing mo ako nang nakaganito," pumwesto ako na naka-heart shape ang magkabilang braso ko sa ulo at ngumiti. Ngumiti pa ako nang mas malapad nung makitang umangat ang sulok ng labi niya

"Come on, pick up your pen." Kinuha ko ang mechanical pen niya at tsaka inabot sa kanya. Nung makuha niya iyun ay bumalik ulit ako sa ganoong pwesto.

"You can't stay like that whole day."

"Exactly, that's why you need to start now."

"You're crazy," umiiling-iling ito at nagsimula nang gumuhit. Ilang minuto akong nakaganoon at panay lipat niya ng tingin mula sa akin at sa sketch pad niya. Every time his gaze would shift at me, my smile only grows wider.

"I guess five minutes is enough for you remember my face," sabi ko at matuwid na umupo.

"I just hope you'll remember it for the next ten years," dagdag ko pa dahilan para tumigil siya sa pagdo-drawing.

"I don't think so. My memory is not that sharp anymore."

"Well, hindi naman pala needed na i-memorize mo ang mukha ko. It's not like i'm going somewhere. You can stare at me anytime you want."

Malakas akong napatawa nung makita ang mabaghan niyang mukha. Mas lumakas pa ang tawa ko at nadisturbo ang ibang costumers nung makita ko ang pagpula ng tenga niya.

.

"Stop," mabilis kong inagaw ang phone niya mula sa kanya nung akmang tatawagan na niya sana si Joshua.

"What the?–"

"Ako na," putol ko sa kanya at agad na tumayo para itulak ang wheelchair niya.

"I am really confused why you're doing this," sabi niya habang papalabas na kami ng Sky Autumn.

"Ako rin."

Bumaba si Joshua sa sasakyan at agad na nagulat nung makita akong nagtutulak ng wheelchair ni Walter.

"Dahan-dahan lang," napasabi ako at napaatras nung bubuhatin na siya ni Joshua para ilagay sa sasakyan.

"I hope I won't see you tomorrow," sabi niya na nagpangisi sa akin.

"My face will hunt you forever, so it won't matter if you won't see me tomorrow. Ingat!"

.

Pag-uwi ko ng bahay ay nagulat ako nung makita ang mga magulang kong nakaupo sa sofa. Agad silang napatayo nung makita ako.

"Mom, Dad," lumapit ako sa kanila para magmano.

"We came here to surprise you. Look who we brought here," tumingin siya sa kanyang kaliwa at doon ko lang napansin ang pinsan kong magkambal kasama ang lalaking hindi ko kilala.

"What is this?"

"Me and your Dad decided that it is time for you to date." Napaawang ang labi ko sa pahayag ni Mom. Tumingin ako sa lalaking kasing edad ko, blonde ang buhok at medyo matangkad. Naka-semi formal attire ito. Umiiling-iling ako at mariing napapikit.

"Sorry guys, but i'm tired from work. I don't have time for this, if you'll excuse me."

Pumasok na ako sa kwarto ko. Bahala na sina Mom kung paano nila mai-entertain yung lalaking pinapa-date nila sa akin. Pahigang tumalon ako sa kama at ngumiti nang malapad sa kawalan nung maalala si Walter. I still couldn't believe that I got to be close to him... tss, ang supladong iyun, kasing mahal ng gasolina ang ngiti.