Kabanata 12: Grand Piano

84 5 1
                                    

[Xylandria's POV]

Pumasok ako at napalunok nung makita ko si Walter na nakatalikod at tumutugtog ng piano.

"Hmm..." I heard him hum while pressing the keys using his only hand. Halos mapapikit ako sa ganda ng tunog na binubuo niya gamit ang grand piano.

Nung nagsimula na siyang umawit ay doon lamang ako naglakad papalapit sa kanya.

"Every time you walk
into the room got me
feeling crazy, shock
my heart boom boom~"

Nanlaki ang mga mata niya nung makita ako ngunit patuloy pa rin siya sa pagkanta. Ako naman ay malapad na ngumiti dahil sa himig na bumubuhay sa buong grand hall.

"Any other boy would
stare but me, I look
away cause you're
making me scared~"

Agad itong umiwas ng tingin sa akin at nakayukong itinuon ang mga tingin sa keys ng grand piano.

"Rejection is a word
that I don't wanna
know but a girl like
you could kill a boy
real slow~

A million words
stuck up in my head
waiting to be said
but my tongue is
stumbling~"

Tumayo ako sa harapan niya na nakahalukipkip. He's like an angel to watch, especially with that golden voice of his. His voice brought warmth in my heart. Those unseen emotions in his eyes can now be felt through the lyrics of the song.

"Try not to breathe 1 2
3, trying not to
freak when you look
at me~

Try to make you move
but I freeze, you
don't have a clue
what you do to me~

Yeah, you make me lose
my mind whenever
you need me, girl you
make me shy~"

Tumigil na ito sa pagkanta at binaba ang kanyang kamay. Tumingin siya sa akin pero agad ding umiwas ng tingin.

"Didn't expect you to come."

"Did not expect to see an angel here." Tumawa ako nung makita ang gulat niyang reaction.

"Nothing's funny."

"Yeah, you're right. I just love seeing your reaction." Tumahimik lang ito at nataranta ako nung akmang aalis na sana siya.

"Saan ka pupunta?"

"Dining Hall."

"Well, hindi pa naman magsta-start ang lunch. Pwede bang... dito muna tayo? Play and sing something for me." Pumunta ako sa harapan niya para pigilan siyang makaalis.

"I think you've heard enough."

"I want more." Hinawakan ko ang magkabilang armrest ng kanyang wheelchair para hindi niya maihakbang.

"Stop."

"Please?" Nagkatinginan kami sa mata at parang sinusuri niya ang ang mga mata ko. He stared deeply into my eyes and I feel... enchanted. His eye makes me melt down and I can't look away. Something inside his seaweed eyes are pulling me in.

"W-what song?" Nauutal na tanong niya at umiwas ng tingin. Abot-mata ang ngiting tinulak ko ang wheelchair niya pabalik ng grand piano.

"Any song... something that explains what you're feeling right now." Kahit anong kanta siguro ay alam kong magandang pakinggan basta siya yung kumanta.

Pumunta ako sa harapan niya at nagpangalumbaba sa may gilid ng grand piano habang pinapanood siyang tumugtog.

"You lift my heart up,
when the rest of me
is down~

You, you enchant me,
even when you're not
around~"

Palihim siyang sumulyap sa akin at marahan akong napatawa nung mahuli ko siya.

"If there are
boundaries,
I will try to knock
them down,
i'm latching on babe,
now I know what I
have found,
I feel we're close
enough, I wanna lock
in your love~"

His voice is so serene that you could feel the music is so alive. It's celebrating inside my chest. This guy is something that I would call... extraordinary. Something lits up, I feel some sort of happiness that even a smile isn't enough to picture it.

"I feel so encaptured,
you got me wrapped up
in your touch,
I feel so enamered,
hold me tight within
your clutch~

How did you do it?
You got me losing all
my breath,
how did you give me,
to have my heartbeat
out my chest~"

Binasa ko ang pang-ibabang labi ko at napahanga nung nag-vibrato siya which is unexpected. He sings like he's not trying to impress anyone. Walter sings like he's bringing emotions to the song.

"Now i've got you in
my space,
I won't let go of you,
got you shackled in
my embrace,
i'm latching unto you~"

Nagulat siya at agad na napaangat ng tingin nung bigla ko siyang sinabayan sa pagkanta ng lyrics. Kinindatan ko lang siya at nagpatuloy sa pagkanta kasabay niya.

"Now i've got you in
my space,
I won't let go of you,
got you shackled in
my embrace,
i'm latching unto you~"

Pumalakpak ako. I'm not that good at singing, but I am somehow happy to see that Walter enjoyed the song we sang together.

"That's nice," nakangiting komento niya.

"Nice? It's incredible! Wow, you got me there," he chuckled over my over reaction.

"Tell me, how's that song describes your feelings?"

"I-i don't know. I just feel like... singing it," kibit-balikat nito.

"You know what, I feel like I want to hear you sing next time. A lot of next time actually." I laughed when he rolled his eyes at me.

"Huwag mong abusuhin ang talento ko."

"Sharing is caring nga. Tuyuin mo talaga!"

.

"Pangit ng boses mo, ayaw ko lang aminin." I pursed my lips trying to hide my smile nung binulungan niya ako habang kumakain ng lunch. I can see that everyone is busy eating and talking about something that I don't give a heck about.

"Ikaw nga hindi makapag-cellphone at makapangulangot at the same time." Napahagikhik kaming dalawa.

"Kuripot."

"Hoy, anong kuripot? Nilibre nga kita kamakailan eh. Ikaw ang kuripot."

"Ako kaya ang nagbabayad ng mga ino-order mo sa Sky Autumn. Tss, sanggol."

"Ulyanin."

Nagkasamaan kami ng tingin pero agad na napahalakhak na parang mga baliw.

"Hindi pa nga pumuputi ang mga buhok ko."

"Bahala ka, ikaw kaya ang nanguna."

Napatahimik kami pero panay pa rin ang ngiti namin nung biglang tumahimik ang buong mesa at lahat ng atensyon nila ay napatuon sa amin.

Unti-unting nawala ang ngiti ko nung makitang seryoso na nakatingin sa akin ang Tita ni Walter o 'di kaya ay si Miss Montivano na siyang Director ng Araneta University.

*****

LINK FOR THE SONGS

Shy by Jai Waetford


Latch by Disclosure feat. Sam Smith

Teardrops on a Sketch PadTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon