Sequential valves [Yoonmin/ Namjin]

پارت 15: پایان

[یه چک کنید تا اگر پارتی رو ووت ندادید، الان ثبت کنید]
من توی اسمات فکر نکنم خوب باشم چون زیاد ننوشتم فوق فوقش دو یا سه بار. بنابراین اگر ایرادی داشت زیاد توجه نکنید و بگذرید.
___________

Writer' pov:

جلو رفت تا ببوستش. دست هاش رو پایین اورد و زیر رون های جیمین حلقه کرد. یونگی رو تماشا میکرد، که با چشم های بسته در حال تماشا کردنش بود و قبل از اینکه خودش بفهمه چشماش بسته شده بود و داشت همراهیش میکرد.

زبون یونگی یه دفعه روی لب پایینش قرار میگیره و با دندوناش، لبش رو گاز میگیره. در لحظه تمام افکارش از سرش خارج شدن و دهنش رو برای نفس کشیدن باز کرد؛ ولی قبل از اینکه متوجه بشه ، زبون داغ و مرطوب یونگی داشت توی دهنش میچرخید، سریع تر از چیزی که حتی فکرش رو هم بکنه!

بدون اینکه تحت کنترل خودش باشه، دستش رو بالا اورد و باهاشون پشت تیشرت سفید رنگ یونگی رو چنگ زد و بدنش رو به طرف خودش کشید. سرش رو یه مقداری کج کرد و از طرفی اینبار یونگی کاملا روی کاناپه درازش میکنه و خودش هم روش خیمه میزنه.

جیمین خیلی آروم و با احتیاط زبون خودش رو تکون میده و روی زبون یونگی که توی دهنش بود میکشه و متوجه لخندی که یونگی از حرکتش میزنه، میشه. وقتی زبون یونگی خیلی ناگهانی سقف دهنش رو میلیسه، بی اختیار ناله ی خفه ای از ته حلق خارج میشه.

یونگی بوسه اشون رو متوقف میکنه و به چشم های بسته جیمین خیره میشه که حالا با قطع شدن ارتباطشون سعی داشت، اکسیژن از دست داده از رو ببلعه و وارد شش های گریونش کنه.

سرش رو توی گردن شیری رنگ جیمین فرو برد و بعد از نفس عمیقی که میکشه بازدمش رو همونجا بیرون میده و باعث لرزش پسر زیرش میشه.

+میخوای همینجا انجامش بدیم؟

جیمین لا به لای پلک هاش رو فاصله داد و به صورت یونگی که با فاصله کمی ازش قرار داشت نگاه کرد.

-بریم اتاق؟

یونگی بی میل به خاطر جداییشون از روی جیمین بلند شد و دستش رو به طرفش دراز کرد.

+بریم.

صداش بم بود و با هر حرفش لرزی به تن جیمین می انداخت. دستش رو از کنارش بلند کرد و بین انگشت های کشیده یونگی گذاشت و به کمکش بلند شد.

قبل از اینکه خیلی به در نزدیک بشن، دستش رو کشید و به نزدیک ترین دیوارِ کنارشون هل داد.

دوباره سرش رو به طرف گردنش خم کرد و زبون خیسش رو به صورت اُریب از کنار گوشش تا پایین گردنش کشید. همونجا، روی ترقوه اش گازهای ریزی رو کاشت. با بوسه هایی که جای جای گردنش کبودی جا میذاشتن، ناله های آروم ولی کشیده جیمین از لا به لای لب های ورم کرده و قرمزش خارج میشد.