💞Can We Love💞 (Yz Completed ff)

💞Can we love 02💞

.

.

.

මගෙ මමායි පපායි දෙන්නම ගත කලේ හරිම කාර්‍යබහුල ජීවිතයක්..ඒ දෙන්නට එයාල වෙනුවෙන්වත් වෙලාවක් තිබුනෙ නැති තරම්..මන් කියලත් වෙනසක් නෑ..එයාලා වගේම මාත් මගෙම කියලා ලෝකයක් ගොඩ නගන්න මුලු දවසම කැප කලා..දවල් වරුව ඩාන්සින්ග් ඇකඩමි එකටයි හවස හයෙන් පස්සෙ රේසින්ග්වලටයි වෙන් කලාට පස්සෙ මට මන් වෙනුවෙන් තිබුනෙ නිදා ගන්න පැය ගාන විතරක් වෙනකොට කන එක පවා මන් කලේ ඕනාවට එපාවට..මගෙ දෙමව්පියෝ මට කිසිම දේකට නීති නොදා මට නිදහස දීලා තිබ්බා..ඉල්ලුව ඕනම දෙයක් ගෙනත් දුන්නා..නිදහස කියන එක පොඩි කාලෙ ඉදන් ඕනාවට වඩා විදපු එක සමහර වෙලාවට මට මහ වදයක් උනා..අරක හොද නෑ,මේක එපා,වෙලාවට කන්න,රෑ වෙන්න කලින් එන්න,නිදි මරන්න එපා..ඔය වගේ නීති දාන්න කවුරුත්ම හිටියෙ නැති නිසා මට මන්වත් බලාගන්න උවමනාවක් ඇති වෙලා තිබුනෙ නෑ..ඇයි ඉතින් කන්නෙ නැතුව අසනීප උනාම මන් කිව්ව නේද වෙලාවට කන්න කියලා මට බනින්න කෙනෙක්වත් ඉන්නවද... මන් කියන්නෙ නෑ එයාල මට ආදරේ නෑ කියලා..එයාලට මන් වෙනුවෙන් වෙලාව නෑ කියලා කියන්නෙත් නෑ..මන් කියන්නෙ ඕනාවට වඩා නිදහස ලැබිලා තනියම හැමදෙයක්ම කර ගන්න පුරුදු උනු නිසා මන් කැමති උනේ නෑ කවුරුත් මන් ගැන හොයනවට..ඒ හින්දම දෙමව්පියෝ තියා ගෙදර වැඩට ඉන්න අයවත් මන් ගැන හෙව්වෙ නෑ..තනියම ඉන්න පුරුදු වෙලා හිටිය නිසාම මන් ගෙදරින් වෙන් වෙලා ඩාන්සින්ග් ඇකඩමි එක ගාවින්ම අපාර්ට්මන්ට් එකක් අරන් නැවතිලයි හිටියෙ..ඒ උනාට හිතුව තරම් මට නිදහසක්වත් සැනසීමක් වත් එතන තිබුනෙ නෑ..ඒකට හේතුව ඇහුවාම මගෙ හදවතත් කිව්වෙ මන් ලග ලොකු අඩුවක් තියෙනවා කියලා..හ්ම්ම්ම්ම්...ඔව් මන් මගෙ දෙමව්පියන්වවත් මගෙ හදවතේ තියන් හිටිය නැති කොට හිස් උනු හදවතත් එක්කම මගෙ ජීවිතේ බාගෙකුත් හිස් වෙලා තිබ්බා..එහෙමයි කියලා මන් ආදරයක් හොයන්න ගියේ නෑ..මොකද මන් පිලිගත්තෙ ආදරේ කරන්න ඕන මන් ආදරේ කරන කෙනෙක්ට නෙවේ මට ආදරේ කරන කෙනෙක්ට කියලා..ඒ හින්දම මන් බලන් ඉන්නවා...බාහිර පෙනුනට නැතුව මට ඇත්තටම ආදරේ කරන කෙනෙක් ලැබෙනකම්...