TWO BABIES TAEJIN/VJIN

Gittin Sandım, Gittin mi?

Hayat Seokjin'e istediği her şeyi vermişti. Ya da Seokjin almayı bilmişti. Eşini bırakmamış elini tutmuş ve bir yuva kurmuştu. Ya vazgeçseydi? Ya vazgeçseydi  ikisi de, mutlu olacak  birilerini bulabilirler miydi? Seokjin bunu defalarca kez düşünmüştü ve cevabı hep aynıydı. Taehyung'un olmadığı hayat acıydı, soğuktu ve karanlıktı. Sevgisiyle yanında kalmıştı onun. Aşkları yüreklerinden büyüktü ve aralarındaki tutkuyu kimse inkar edemezdi. Seokjin için yaşadıkları balayı çok güzel geçmişti. Yıldızlara bakarak seviştiği geceyi hiç aklından çıkaramıyordu. En güzel yanı buydu.  Ancak yaşadıkları hayat bir peri masalı değilmiş, öyle olmasını diliyordu oysa.  Seokjin  hamileliğinin başlarını çok güzel geçirmişti. Taehyung'un ilgisi, arkadaşlarının desteği, bebeğinin  varlığı Daehyun un meraklı gözleri ve karnında gezen elleri... Ailesine birkaç gün sonra söyledi. Onları akşam yemeğine davet ettiler. Seokjin müjdeli haberi verdiğinde annesi ağlamış ve ona sarılmıştı. Hep hayaliydi oğlunun bir bebeğe gebe kalması. Babası onu kucaklamış ve tebrik etmişti. Güzel bir aile yemeğinden sonra...  ondan mutlusu yoktu! Ah bu mutluluk keşke uzun sürseydi... Seokjin'in en büyük korkusu gerçek olmuştu. Taehyung ondan bıkmıştı! Evet, böyle diyordu. Bıkmış mıydı gidip sormadı ama yaptıkları bunu gösteriyordu. Başlarda Taehyung'un meşgul birisi olduğunu bildiği için böyle şeyler  olabileceğini düşündü. Ama bu uzun süre devam edince Seokjin kendini değersiz hissetti. Taehyung akşamları çok geç geliyordu. Onlar bir aileydi. Seokjin onu tüm geceler boyu geç saatlere kadar bekledi ama Taehyung hep geç geldi. Bir gece kızgınca onu beklemesinin gerek olmadığını, uyuması gerektiğini söyledi. Seokjin şaşırdı. Kocası ilk kez bu kadar gözü kara görünüyordu. Aldırış etmemeye çalıştı, işler yolunda gitmemiş olmamalıydı. Ama hep mi işler yolundan çıkmıştı da Taehyung onu görmüyordu? Seokjin düşündü, acaba  hamileliğin etkisi yüzünden çok mu alıngan hissediyor diye.. Ancak değildi işte. Tüm hatayı kendinde aramış ama bir sonuca varamamıştı. O, kocasını karşılamaktan yanında olmaktan başka ne yapmıştı onu kızdıracak? Taehyung haftaiçleri eve geç gelmeye başladı. Seokjin onun kızdığı diğer gece yatakta yatmış, onun gelmesini beklemişti. Odaya gelip yanına yatmıştı. Taehyung sarılıp öpmüştü onu. Seokjin uyuma numarası yapmaya devam etmişti. "Özür dilerim" diye fısıldamıştı kocası. Sonra kollarını ona sarıp boynuna gömmüştü başını. Seokjin, yaptığı hatayı fark ettiğini düşününce kırgınlığı uçup gitmişti. Ama ne yazık ki bir gecelikti bu. Diğer geceler yine onu beklemiş ve uyuma numarası yapıp, ne yaptığına bakmak istemişti. Taehyung artık arkasını dönerek yatıyordu ona. Sarılmayı da bırakmıştı. Seokjin o gece sessizce ağlamıştı. Iki hafta böyle devam etti. Izin günlerinde Taehyung Daehyun ile ilgileniyor, Seokjin ile çok konuşmuyordu. Seokjin kahroluyordu ama bunu dışarı vurmuyordu. O da onun gibi davranmaya başlamıştı. Evdeki soğukluğu Nayeon ve Hyeon hissetmişti. Ama kimse ağzını açıp konuşmaya da cesaret edemiyordu. Başka bir  akşam yemeğinde bir tartışma çıktı. Seokjin hamilelikten sonra bir ajansa başvuru yaptığını söylemişti. Taehyung hiddetle kaşığını bırakıp kaşlarını  çatarak konuşmuştu.
"Çalışmaya vaktin mi olacak? Bebek doğduğunda sana ihtiyacı olacak.  Çalışman uygun olmaz."  Seokjin ne diyeceğini bilemedi. Ona güzelce hitap etmemişti. Üstelik gözlerindeki öfkeyi görmüştü. Taehyung hep ona şefkatle bakardı... Seokjin dayanamadı ve karşı çıktı.

"Çocuğumu ihmal edeceğimi  mi söyledim sana? Düşündüm ki  eğer bir işe girseydim onun için bakıcı tutabilirdim." Taehyung alayla güldü.

"Setlerde mi gezdireceksin çocuğu? Çaylak bir oyuncu olman yetmiyor gibi bir de başlarına  bebek mi çıkaracaksın? Kimse kabul etmez böyle bir şeyi. "  Taehyung bu cümleyle sınırlarını aşmış, Seokjin hızla masadan kalkmıştı.
"Taehyung ne diyorsun sen! Neden düşmanın gibi konuşuyorsun benimle."