Fated to You ( B L )

Chapter 45

Avery

"Sebastian what the hell is wrong with you!" galit na galit kong tanong kay Sebastian sabay kuha sa kanya kay Tachi. My son has been crying for an hour now at hindi ko matiis ang kanyang pag-iyak kahit na masakit pa rin ang tahi sa aking tiyan. "I'll take care of him," sabi ko pa sa kanya bago dahan-dahang lumakad pabalik sana sa aking silid.

"Hindi ka pa magaling, Avery! Don't push yourself," sagot niya sa akin. "Ako na ang mag-aalaga kay Xian," sabi pa niya.

Napahinto ako sa paglalakad habang karga-karga ko si Tachi.

"Xian isn't the name of my son," sabi ko sa kanya. It's Tachi."

"It's our son Avery. At sino ba ang nagpangalan sa Tachi? It's ugly! Hindi pangalan ng isang magiging Duke," sagot nito sa akin. "My son needs a good name not a pet name or just a nickname."

"What did you say?" naiinis na na tanong ko sa kanya.

"Tachi is an ugly name. Who the hell named my son like that?"

"Cameron named him. So I don't like you changing my son's name. Tachi is Tachi. You don't have any right to do that!" sagot ko sa kanya.

Bigla akong hinila ni Sebastian at muntik-muntikan ko ng mahulog si Tachi dahil sa biglaang pagsalakay ng sakit sa aking tiyan na siyang nagpahina sa akin.

"You don't need them. You are mine now. Stop saying their name because it pissed me off. Do it before I decide to take our son away from you," galit niya sabi sa akin bago ako itinulak.

Mabuti na lang at natukod ang aking isang braso sa hawakan ng sofa, kung hindi ay pareho kaming babagsak ni Tachi sa tiled na sahig at ito ang unang mapupuruhan.

"What the hell is wrong with you!" galit na sabi ko kay Sebastian bago ko siya iniwan na nakatanga sa sala. Sa tindi ng galit ko ay iniyak ko na lang ito kasabay ng pag-lock sa pintuan ng kwarto ng pinasukan ko.

Umiyak ng malakas si Tachi. Upang huminto ito sa pag-iyak ay pinaghele-hele ko siya.

"Don't worry anak ililigtas tayo ni Daddy. You'll be with your twin and older brother. I'll protect you. Mommy promise that to you," bulong ko sa kanya at pagkatapos ay nag-hum ako ng tulad ng kantang ginawa ko kay Cameron dati.

"You're pregnant," sabi sa akin ng Doctor na tumingin sa akin noong nagpasya kong magpatingin. Pangalawang araw ko pa lang noon sa Aster and I was struggling to find a job.

Pagkarinig ko sa balitang iyon ay hindi ko alam ang aking gagawin. I was sixteen back then. Minor pa.

"If you don't want to keep the baby, you can always choose to abort it," suhestiyon sa akin ng doctor.

"No. I'll keep it," sagot ko sa kanya.

May pera pa namang natira sa akin na ipinabaon ni Ate sa akin noong tumakas ako kay Marius.

Nine months passed and I finally had Cameron in my arms. I had rough times when Camerom was still a newborn. Wala akong tulog at kung minsan ay mafu-frustrate ako dahil bigla na lamang iiyak si Cameron at nagsusuka dahil dami ng gatas na ipinainom ko sa kanya. Mabuti na lang at paminsan-minsan ay dinadalaw kami ng ate at tinutulungan niya akong mag-alaga sa aking anak.

"Avery! Open this damn door! Give me my son!" narinig kong sabi ni Sebastian sa kabilang bahagi ng pintuan.

I've been locked the door since the day I heard Tachi was crying with him since then, bihira na akong lumabas sa silid. May regular na naghahatid ng mga kailangan namin ni Tachi sa silid. Ayokong makita si Sebastian now that I slowly see the side of him I haven't seen yet.