THE DIVINE ENCOUNTER

CHAPTER 13:REMINISCE

Chapter 13:REMINISCE

KAY LOPEZ

Monday night...

Finally, I'm home in my apartment and now cuddling with my bed when suddenly I remember the scene with Rowoon one week before the graduation from grade 6.

I saw Rowoon Ko at the entrance of the gate.

"Hala, si Rowoon,"

Ang ginawa ko ay nag stop na muna ako dahil lagi akong may dalang cap kinuha ko muna sa bag at isinuot para hindi niya ako makita.

Pero nagtataka ako sa sarili ko na bakit ako nagtatago sa kanya eh casual lang naman kami sa room eh wala ngang pakialam sakin 'yun.

He can't do anything about me and my friends kung anong gagawin namin sa buhay namin sa loob ng room saka bakit ang aligaga ako noon.

"P-sst, Jam ano meron?"

Napatingin ako sa likod ko, na imagine ko lang pala si Jazz na madalas nagre-react kapag may mga kakaiba akong kilos everytime I see Rowoon.

"Ayyy, Jazz na-miss agad kita kahit halfday ka palang wala, lalo na ngayon, I really needed you!" bulong ko na nagrereklamo.

That day wala akong kasama pauwi kasi nag half day lang si Jazz dahil her mom was arriving at the airport sinundo nila ng dad niya.

Jazz has been my very best friend since grade 1. She's my confidant and the only person who knows my secrets. She's the only person who always reminded me if I act stupid.

Nakayuko lang ako habang naglalakad dahil sa mahiyain ako hindi ko magawang tumingin sa mukha ng mga tao lalo na sa mga mata nila. I avoided their eyes, nag shift ako ng direction patawid sa kabilang dako ng gate pa-left para hindi ko makasalubong sa right entrance si Rowoon.

May fear kasi ako na makita ng mga tao ang mata at mukha ko dahil wala akong masabi or hindi ko kayang makipag ngitian kaya minabuti ko nalang na yumuko habang naglalakad.

I was timid and had low self esteem. I was shy person before, kulang nalang talaga mag hijab ako para hindi nila makita ang mukha ko.

Hindi naman ako pangit pero medyo chubby lang nung elementary days masarap kasi magluto si mama, kaya napapasarap ang kain ko.

Pero honestly sobrang insecure ko na wala namang ka-sense sense. I was afraid of anything or everything in my life na wala namang katuturan.

Alam mo yun hindi alam kung saan nanggaling ang mga insecurities ko sa katawan.

Habang naglalakad, may nababangga pa nga ako mga students kaya nag so-sorry lang ako sa kanila without seeing them.

Patuloy lang ako naglalakad kaya hindi ko napansin na may biglang humawak sa kamay ko at hinatak ako pabalik ng school. Doon na ako nag angat ng paningin ko pero dahil likod lang nakikita hindi ko kilala pero pamilyar.

Uyy teka lang, bakit mo ako hinahatak pabalik ng school uuwi na ako."

Sabay baling ng mukha ko sa entrance ng gate to ensure na si Rowoon nga ang humahatak sakin pero hoping na sana hindi siya.

"Hindi ko na nakita si Rowoon sa pwesto niya."

Kaya nga nagsuspetsa na ako na siya na nga 'yung lalaking humahatak sakin.

"Teka, ang sakit ng kamay ko saka baka madapa tayo ang bilis mong maglakad." reklamo ko.

Hindi siya nagsasalita patuloy lang siyang naglalakad na hatak hatak ako.