THE DIVINE ENCOUNTER

CHAPTER 24: TEARS

CHAPTER 24: TEARS

KAY LOPEZ

"Kanina ka pa d'yan? tanong ni Ate Han-nah na nanggaling sa loob ng office ng cafe.

"Not too long po Ate, I just arrived 10 minutes ago." sagot ko

Nagbeso-beso kami ni Ate Han-nah and we sit apart sa pang dalawang brown table, na ang style ay Korean outdoor set. Nakatitig lamang siya sakin, without expression in her face. Ganon din ako nakatingin lang din sa kanya blank ang expression. Parang feeling ko nanlalamig ang mga kamay ko at hindi ko alam kung paano magsimula.

The silence broke between us when somebody approached. The manager asked us if what our orders since si Ate Han-nah ang may ari hindi na siya pinatayo ng mga staff to take the order. Ang astig din minsan diba kung ikaw 'yung may ari. The privilege din to serve you. Umalis na ang manager tumungo sa counter to make our orders. Nakatingin parin siya sa akin nang may pagtatanong sa mga mata.

"Sis, how are you?" again it broke the silence between us.

"Actually Ate Han-nah. Umm hindi ko po alam kung paano mag simula." nag smile ako sa kanya in a bit and feel nervous. I continued, "Do you remember the guy I mentioned to you too many years ago?"

"Ummm yeah what about him?" she smiled

"Last week we bumped into each other at the alley near our village." I stopped and hold my forehead

"Oh okay?"

"At first I didn't recognised him but when he returned my bag last week, I have a feeling that he's the one, same yung feature ng katawan niya. Paano naman kasi naka all black parang killer yung get up, hindi rin nagpakita ng mukha."

"Are you sure it's the guy baka ka mukha lang?"

"Actually I'm not sure about Ate, but you know the feeling that I can't explain. My body's reaction I can't control until this afternoon he's there again."

"Oh, he's there? What's he into?"

"He delivered food, my favorite lasagna. He pretends to be a delivery boy. Sinita ko nga siya kasi English siya ng English."

"Ohh okay what about that?"

"I said, bakit siya nag e-english if delivery boy siya."

"Ano sinagot?" nakikita kong excited si Ate Han-nah malaman

"Alam mo naman diba na Veledictorian namin 'yun so makakapag isip agad ng alibi 'yun."

"Ano nga sinabi?" iginalaw niya ang kanyang katawan at inilapit niya ang kanyang mukha patungo sa kinaroroonan ko.

"Masama ba raw mag English ang delivery boy, wala ba raw K?"

"Oh I see what you said?" tanong ni Ate Han-nah habang dahan dahan niyang pinupokpok ang kanang kamay sa mesa.

"I said na hindi yan ang gusto ko sabihin. Inakusahan ko raw siya sa status niya. Hindi na ako nakapag explain."

Natawa si Ate Han-nah habang sapu-sapo ang bibig.

"Hindi ako makapaniwala na naglakas siya ng loob sa part na yun?"

"Exactly Ate! Diba? it's weird, how did he know that I'm home?"

"Maybe he asked your neighbor, you know the paraan?"

"Sabagay Ate. He can ask away."

Sinabi ko yung lahat ng pakiramdam na feel ko sa bawat pagkikita namin, even the kiss from first encounter. Nagulat si Ate Han-nah sa narinig. She spill the coffee from her mouth and biglang natigilan sa pagkabigla na para bang nanuno sa punso dahil naka stiff lang siya. She doesn't even heard what I asked about what I will gonna do, tinapik ko siya kaya nagbalik kamalayan.