THE DIVINE ENCOUNTER

Chapter 15:CREEPY THOUGHTS

Chapter 15:CREEPY THOUGHTS

Kay Lopez

Tuesday morning the bus goes to National Center for Mental Health where my Psychology Internship duty is every Tuesday to Thursday. My Monday and Friday at the University again. This is my last year and thinking about what my career will be ahead of me after graduation.

Kinuha ko ang cellphone ko sa bag para makinig ng music while traffic jam is challenging everyday. I was listening to Anthem Lights' playlist on my Spotify where the music genre is R&B Christian music. The harmony of their voices it's like a lullaby where you can sleep at any moment while listening to it.

But this time no effect on me but I was like drinking coffee...a strong one.

Here me again my mind shifted to the scene a decade ago in the early morning at the bus... "Again?"

Unti unti ng bumababa ang kamay niya sa legs ko.

"Hoy bakit hinahawakan mo ang legs ko? Baliw ka na?"

Inaangat na niya ang palda ko.

"Rowoon, Rowoon, dude ikaw ba yan?"

"Whew!" Napabuntung hininga ako sa pagkagulat.

Hindi sumasagot si Rowoon nakatitig lang sakin kaya patuloy na sumisigaw si Randy.

"Dude, dude, wazzz up,"

Lahat na sila ay sumisigaw na nang.

"R-rowoon!, uyy sumagot ka, tumingin ka sa amin"

Kaya hindi na natuloy pa ang ginagawa niya sa'kin dahil may tumatawag sa kanya.

"Gusto ko nang mag dissapear. Mga enkanto sa puno ng Narra, kunin niyo na po ako."

But now that I am a follower of Jesus. I don't believe in any of those enchanting goddesses of trees and mountains.

Natigil na kami sa moment na 'yun at still nakatingin pa rin siya sakin ng pataas at pababa ng walang sinasabi, ako rin wala rin ako masabi sa totoo lang.

"Rowoon bakit hindi ka parin nagsasalita? Look at me now almost naked makikita nila akong ganito. Do something please."

Maya maya pa'y napabalikwas ako, natulak ko siya at sabay takip ng bag ko sa dibdib ko. Hiyang hiya ako at that moment kaya napayuko ako.

"Please help me Rowoon!"

Lumapit ang tumatawag sa kanya, "since madilim na hindi na nila kami siguro makikita kung ano ginagawa namin," yun na lang ang itinanim ko sa isip ko.

Apat na lalaking classmates namin ang barkada niya na lumapit samin.

"Shocks, akala ko umuwi na mga 'to bakit andito pa sila? Mga enkanto sa puno please help me."

Doon na nga nila ako nakilala, they started to laugh, questioning Rowoon and mocking me.

"Ano na gagawin ko naka open ang blouse ko?"

I really wanted to disappear at that moment sa harap nila, 'yung bulang unti unting nawawala.

"I want to die now!"

Hindi ko na kinakaya' yung pakiramdam ko na parang ang dumi-dumi ko.

"Kung nakakamatay lang ang hiya sana mangyari na agad 'to."

I started crying, I can't help myself but cry to death still leaning on the Narra tree.

"I H-A-T-E Y-O-U ROWOON KO!"

My body can't move, my very heartaches can no longer be felt, and all I want is to numb it so that I don't feel anything.

But I can't do it because there are five boys staring at me like I'm a whore easy to get, isang kalabit lang bibigay na.

"Parang nauubos na ang oxygen ko sa katawan hindi na ako makahinga.""Wala na akong mukhang ihaharap pa!"

"I feel so ashamed, very ashamed of myself, that was the most embarrassing moment of my life. Ibinaon ko na sa limot at ngayon bumabalik ulit."

Later on, they started to disappear in front of me laughing out loud like crazy. Echoing their laugh and their voices still in my head.

"The pain that lingers in my heart and my mind will be forever scarred. I WILL NEVER FORGIVE YOU ROWOON KO!"

"I WILL NEVER FORGIVE YOU! NEVER!"

"FOREVER kang ha-huntingin ng konsensya mo itaga ko sa punong ito ang ginawa mo sa akin!"

"You will never be happy!"

Yan ang mga mahihinang katagang binitiwan ko habang lumalayo siyang tumatawa na parang walang konsensya.

My tears started to fall on my face while sitting on the buschair but I manage not to cry because nakakahiya nasa bus ako maraming tao, siksikan malamang lahat yan sila pagtitinginan ako.

Agaw eksena pa ako sa mga nananihimik dito at saka naka-uniform ako ng pang hospital baka kung ano isipin nila na baka nahawa na ako sa mga pasyente sa mental.

"Ayaw ko nang maalala pa ulit 'yun! Pwede bang magkaron ng selected amnesia forever sa portion nalang na yun?"

Pinunasan ko ang mata ko at mukha ko. Inayos ko ang sarili ko at ang poise ko pero hindi ko napigilang magsalita.

"Nakakainis!" malakas kong sambit.

Napatingin yung katabi kong girl same uniform as mine. Yung mga tingin na nagtataka at siguro nakikita niya na namamasa ang mata ko.

Siguro iniisip ni Ate na umiiyak ako. Nag smile nalang ako sa kanya at sabi ko.

"Sorry nagulat ata kita"

She smiled back and said, "it's okay, no worries.

My goodness papunta pa naman ako ng mental hospital baka tuluyan na akong mabaliw at hindi na makalabas pa imbes na ako ang mag aalaga at mag aassist sa mga pasyente baka maging one of them na ako.

Lately, ang emotions ko nagiging ups and down. Sometimes nagkakaron na ako ng mood swings. Minsan sinisita ako ng manager namin kapag sinusungitan ko ang mga customer namin sa Mcdo. Bless pa naman ako kasi hindi pa ako napipilahan ng mystery shopper or mainit at masungit din na customer. Minsan may slight lang pero kapag nakangiti na ako hindi na nila tinutuloy ang galit nila.

Napaisip tuloy ako na sila kaya naalala pa nila yun? o di kaya iniisip kaya nila ang kahihiyan ko kapag tinitingnan nila ang year book namin. Nagtatawanan kaya sila kapag napag usapan nila ako or nakita nila picture ko sa kung saan man. Masaklap nito chinismis kaya ako ng mga lokong 'yun sa mga classmates pa namin? or sa teacher namin. Hindi ko ma-imagine na lahat ng kilala ako iba na ang iniisip sa tuwing kaharap ako.

Si Joseph wala akong matandaan na mention niya sakin' yung eksena na 'yun though matagal kong hindi kinausap si Joseph since that incident happened not long ago noong nagkatagpo nalang kami sa isang youth retreat where we have so much passion and full of the spirit of God kaya nagkapatawaran kami without mentioning or raising the topic about that incident happened that night.

Noong pumunta kaya ako kina Joseph nung isang gabi iniisip parin kaya niya yun?

"Ahhhh! naiinis ako. Bakit ko pa ba iniisip ang iisipin ng ibang tao sakin? Am I still under the approval of people rather than Jesus?"

I can not help but entertain the attacks of the enemy the evil forces that distract me to have peace and joy in my busy day.

Sa totoo lang hindi ko na alam kung ano na ang mga songs na nag play sa spotify playlist ko dahil sa unmanageable thoughts ko.

I lean my back and close my eyes concentrating on the music I was listening to when the song played was entitled "I Surrender All" I immediately prayed and follow the lyrics so that I can forget the past and surrender to God my future.