THE DIVINE ENCOUNTER

Chapter 31:JOKES

Chapter 31:JOKES

ROWOON KO

Habang nakatitig lamang siya sa akin hindi ko malaman kung paano ako kikilos muli pabalik sa kinauupuan ko kanina. I was rubbing my hands cause I feel the the tension on her eyes seems that questioning me, who was the caller earlier? Why is it bothered you so much? Kaya wala akong na isip kundi mag explain kahit hindi naman niya ako verbally tinatanong.

Her eyes were very expressive and I can't help myself but glued my eyes to her for so long. I have mixed emotions right now but thanks to God kasi I did not faint or shake very obviously in front of her.

Umupo na ulit ako habang nakatitig parin sa mukha niyang napakaganda even though walang make up. Ito yung sinasabi sa kanta na I can't take my eyes of you!  Later on, I find myself holding her hands instead of the cup of coffee. Nagulat siya at nakairap ang mga mata niya, I feel the electric shock kaya bigla kong nabitawan.

Bigla niya ibinaba ang mga kamay niya sa lap niya at nakatingin lang sa akin. Again, I feel that she's questioning me what about that? "I'm sorry napa-extend ang kamay ko instead of grabbing the cup of coffee." Pinalo ko ang kamay ko at sinabihan na, "bakit ba ang lilikot niyo ha, sabi ng behave eh!"

Nakita ko na lamang na namumula na siya sa kakatawa. Pati ako ay tumawa narin ng malakas. We both laughed at my nonsense jokes.

"Mr. Rowoon Ko, I did not know na may pagkajoker ka pala."

"Hindi naman po Ms. Jamila Kay Lopez sakto lang po Ma'am. I did not know na kakagat ka sa jokes ko."

"Actually it's so funny dahil now lang ako nakakita nang kamay na may sariling pag iisip."

"Ahh, hindi mo alam? Lahat ng parte ng katawan ng isang tao ay may isip."

"Jokes ba 'Yun?"

"Yes, I'm seriously not."

Ngayon ko lang nakita si Jam na halos mamatay matay na sa kakatawa and echoing her laugh at the house. Hmm mukhang maadik na ako sa kakapunta rito to witness her laugh every time. I need to prepare so many jokes my goodness to make her laugh even more.

"Sorry if I laugh out loud I can't help myself kapag sobrang tawang tawa ako," sapu sapo niya ang kanyang bibig habang tumatawa.

"No it's okay, I love it the way you laugh. Nakikinita ko na bugbog sarado ang katabi mo kapag tawang tawa ka. Kaya pa ba? Marami pa akong nakatago."

"Ikaw bahala. Basta ako tatawa lang kung na feel ko na nakakatawa talaga yang jokes mo."

"Hmm na pressure tuloy ako."

Hindi na namin namalayan na maglalunch na. She laughed all my jokes. Bentang benta sa kanya ang mga nonsense kong jokes. Hindi ko alam na madali lang pala siyang pasayahin. Bakit ba ang tagal kong hindi nagparamdam sa kanya. Busy ba ako saan? Ano ba ang mga pinagkakaabalahan ko sa buhay ng isang decade? Actually wala akong masagot sa sarili ko, iisipin ko mamayang gabi bago matulog to check all the facts why I did not make a move.

"Rowoon." nagulat ako ng tawagin niya ang pangalan ko.

"Yes, Jam?" maikli kong sagot.

"Maglalunch na pala. Wala akong stocks dito sa house na maluluto for lunch."

"No worries! I ordered already our lunch kahit hindi ko alam kung ano ang mangyayari today. Maya maya andiyan na 'yon."

"Wow! really? Na-believe ako sa determination mo ah!"

"Yes, sumugal talaga ako if kahit anong kakahitnan ng surprised ko kanina sayo, I was hoping and praying na sana maging maganda outcome."

"Hmm, actually I was surprised also. I did not expect na it will happen all of these ng ganon ka bilis salamat nalang sa pabulaklak, pa-cake at pa-balloons mo. Sobrang effort!"