After the incident that day, 20 years old, Rowoon Ko became restless thinking about the woman he accidentally met at the alley in Joseph's neighbourhood wherein he and his best friend Randy invited to have dinner at their home. Still figuring out th...
"Ouch! sakit!" napabalikwas ako ng upo, "ano ba 'to?"
I lean my back again on the sofa for so long, just staring at the wall. I see a white wall, no picture frame, no painting, nothing at all.
Walang iniisip kundi blank. My mind was totally blocked out as in, blocked out.
"My goodness, bakit ako tulaley? —anyare? —state of shock?" tanong ko sa sarili
Hinawakan ko ang dibdib ko at ang puso ko parang may concert ang ingay-ingay.
"WHAT'S H-H-HAPPENING?" sigaw ko
"Whew! bakit kumakabog pa rin hanggang ngayon?"
Ang tagal ko ng naka pahinga dapat nag lower na ang heart rate ko but still beating faster? Aba, baka may problem na ako sa heart.
Siguro need ko ng magpa-check up dahil siguro sa tagal ko ng hindi nag e-exercise.
Self talking na ang ginagawa ko. Tanong na ako ng tanong sa sarili ko na kahit ilang beses ko pang tanungin ang ending lang naman na sagot ko ay bakit nga ba? at hindi ko alam.
"Lord, may sakit na po ba ako? —mamatay na po ba ako?--- kukunin mo na po ba ako?" OA kung tanong kay God.
As if naman na sa first time ko na maka-encounter ng gantong sobrang bilis ng tibok ng puso ko.
As I searched for an answer from my unmanageable thoughts, naalala ko muli ang mukha ng guy seems familiar.
Yung pagkatitig ko sa mata niya, parang may naalala akong ganong mata.
"Parang somewhere in the past saka bakit mainit pakiramdam ko nung magkahawak kami at parang may nararamdaman akong kirot sa puso ko?" tanong ko ulit sa sarili ko.
Consequently, hindi ko na natagalan pa sa kakaisip na parang sasabog na lahat ng braincells ko sa ulo.
Dali dali akong tumayo sa sofa at tumungo sa kusina heading towards sa fridge. I open the door and kinuha ko ang pitcher na nagmoist pa sa lamig and pouring out to my glass.
Sa dami ba namang nawalang pawis sa pagtakbo ko at pag akyat sa overpass then walking sa village, hindi ba naman maubos tubig ko sa katawan.
"Grabe, dami kong journey!"
"Mag hydrate lang ako to replace all the sweat I lost dahil sa marathon na sinalihan ko."
"Hindi naman ako nanalo diba? Para kasi akong sira na kumaripas ng takbo tas naiwan ko pa yung bag ko."
"Whew! sarap!" I quenched my thirst and felt satisfied.
"Isa pa nga"
"Sino nga ba ang superhero na mabilis tumakbo?" huminto muna ako saglit at nag isip kung ano ngang superhero yun.
"Ahhhh naalala ko si the flash. haha" natatawa kong sagot
Naubos ko ang dalawang basong tubig, iniligay ko na ang pinag inuman kong glass sa sink.
Bumalik ako sa sofa, humiga na muna ako for a while para to rest some more.
Then, I could take a shower na and sleep kasi maaga pa ang pasok ko tomorrow.
I did not notice that I suddenly fallen asleep and had a dream.
I saw five boys, laughing out loud and walking away from the scenario.
I felt so much rage, seeing them disappearing in the scene.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Napabalikwas bigla ako sa kinahihigaan ko na para bang magnitude 8.5 sa lakas ng impact sa paghampas ng aking katawan.
"Aist, ang sak-i-i-i-i-t" Sigaw ko.
"hmmm, nakatulog pala ako. Ang sama ng panaginip ko, nightmare ba yun?"
Nagising akong sapu sapo ang noo ko dahil sa butil butil at malamig na pawis. Nanginginig ang buo kong katawan at halos mabingi na ako sa lakas ng kabog ng dibdib ko as I remember that scenario decade ago. "Ang sasama nila!" Napayakap ako sa sarili ko dahil sa takot na naranasan ko sa mga iyon.
A moment later ng mahimasmasan na ako, nung akmang tatayo na ako para kumuha ng tubig... "Whizz!" bang! bang!" tunog ng mga buto ko na tumama sa handle ng sofa.
Gawa kasi sa bakal ang sofa. Dahil sa may katagalan na rin siguro umimpis na ang foam. Kaya madalas kapag hindi ka nag iingat or mabilis ang paggalaw mo paniguradong kasama ka sa mga biktima ng abused sa sofa namin.
"Kelan kaya papalitan ni Papa ang sala set namin? Panahon pa ni Kopong-kopong 'to."
Napahawak ako sa mukha ko dahil napansin ko na mamasa masa na ito.
"Umiyak ba ako?, Nunca"
Actually, my tears still falling down my face kahit aware na ako sa reality ko that time.
I was thinking about the dream a while ago.
"Bumalik na naman yung worst scenario na 'yun na itinuturing kong the worst nightmare ever in my life."
Yung sobrang tumatak sa pagkatao ko kaya hanggang ngayon wala pa rin akong tiwala sa mga lalaki.
"Nakakatakot sila! Nakaka-trauma sila! Nakakagalit sila! Nakakagigil sila!" Dami kong hugot sa oras na yun.
"Bitter, 'te?" sita ko sa sarili habang sapu sapo ko pa rin ang ulo ko dahil sa sakit ng pagkaumpog nito.
Tumayo na ako from sofa papunta sa room ko, I reach the doorknob pero bigla akong napatingin sa likod na parang may something na nakalimutan.
"My, gosh, naiwan ko pala ang mga ilaw na nakabukas."
Binalikan ko ang salas namin, checking on the main door it all perfectly locked.
Finally, I got inside my room, and I stopped.
"Haist, namiss ko 'tong room ko kahit bihira lang ako matulog dito, iba ang vibes dito."
Binuksan ko ang antiques kong cabinet from our ancestors, kinuha ang favorite kong pantulog at undies.
"Haist, nakakamiss si mama." sabay yakap sa damit.
Sosyal yung room ko kasi may bathroom, feeling mayaman. Actually lahat naman ng room namin may bathroom.
Binuksan ko ang pinto ng bathroom at kinakapa ang switch ng ilaw. I closed the red shower curtain, switched to hot, and started taking a shower.
"Umm, ang sarap ng maligamgam na tubig, namiss ko rin 'to."
Wala kasing mainit na tubig sa shower sa apartment na tinitirhan ko, malamig lang kaya kapag sa gabi bago matulog hindi na ako nag sha-shower pa.
"Dedma, mag isa lang naman ako walang a-amoy sa 'kin."
'I'm done, yeyy, finally." I giggled then I brushed my teeth, wiped my face, and put cream on it.
After that I changed my pantulog and sinampay ko na ang towel sa bathroom. Turn off the lights, walk towards my bed and sit on it while grabbing the photo frame on the top of my side table.
Later on, I place my tiring body sa malambot na kama na may pink na bedsheet and still holding the photo frame.
"Missing mama." trying to shake the memories off.
I can't help but stare for a moment, iniligay ko ang kamay ko sa mukha ni mama and remembering the happy times. I almost cry but I just hug and kissed it and ibinalik ko na sa ibabaw ng side table ko. Flustering myself ready to sleep. I immediately fell asleep.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
