အခန္း(၂)
ငယ္ငယ္ကဂ်စ္ကန္ကန္ေကာင္ေလးက အခုေတာ့ၾကည့္စမ္းပါအုန္း
ျမင့္မားထြားက်ိဳင္းလာလိုက္တာမ်ား
အနိုင္ရယ္ေလ ႀကီးသြားလိုက္တာ
ႏြယ့္ထက္ေခါင္းတစ္လုံးစာေလာက္ျမင့္သည့္အရပ္ရယ္ မ်က္ခုံးေတြကထူတန္းေနလ်က္ ညိုတဲ့အသားအေရရယ္
ႏူတ္ခမ္းေတြကိုခပ္တင္းတင္းေစ့ပိတ္လ်က္ လူကိုရႉတည္တည္ၾကည့္ပုံကေတာ့ အရင္အတိုင္းမေျပာင္းလဲေပ။
"ဒါလား အေဝးကျပန္လာတဲ့အမကိုႀကိဳဆိုတာ"
"မႀကိဳဆိုဘူး ျပန္ေတာ့"
"ၾကည့္ နင္ေနာ္"
ႏြယ္မ်က္ေစာင္းထိုးပီးၾကည့္ေတာ့ ခပ္တည္တည္ျပန္စိုက္ၾကည့္ေနျပန္သည္။
"ေလးေလးေကာ အနိုင္"
"ၿမိဳ႕ထဲကဆိုင္သြားတယ္ ေဖေဖ့ကိုေတြ႕ခ်င္တာလား အာ့ဆိုညေနမွလာခဲ့
ခုအိမ္မွာ က်ေနာ္ရယ္ ေဒၚႀကီးတင္ရယ္ပဲရွိတာ"
"ႏွင္ေနတာလား ခုထိမမကိုအိမ္ထဲကိုမေခၚေသးဘူးေနာ္အနိုင္"
"ေခၚရေအာင္ မမက ဧည့္သည္လား "
"ခုထိစကားအေကာင္းမေျပာေသးဘူး
ေကာင္စုတ္ေလး အရင္အတ္ုင္းပဲ"
သူမကိုေက်ာ္လ်က္ ေရွ႕ကေနအိမ္ဘက္ဆီေလွ်ာက္သြားေသာအနိုင့္ေနာက္ကေန လိုက္လာခဲ့သည္။
"ဟယ္ ႏြယ္ေလး "
မီးဖိုေခ်ာင္ဘက္ကထြက္လာေသာေဒၚႀကီးတင္ ႏြယ့္ကိုျမင္ေတာ့တအံ့တၾသႏူတ္ဆက္သည္။
"ႀကီးတင္ ေနေကာင္းတယ္မလားဟင္ ႏြယ္သတိရေနတာ "
ပါးေဖာင္းေဖာင္းေပၚကသနပ္ခါးေဖြးေဖြးတို႔ရယ္
ဝဖိုင့္ဖိုင့္ျဖဴေဖြးေဖြးေဒၚႀကီးတင္က ႏြယ္တို႔ငယ္ငယ္ကအတိုင္းၿပဳံးခ်ိဳလ်က္။
"အမေလး ႏြယ္ေလးရယ္ ႀကီးတင္ကလည္းသတိရေနတာ ၾကည့္ပါအုန္း
ခေလးကလွလာလိုက္တာကြယ္ ဆံပင္ႀကီးေတြကလည္းတင္ပါးထိေတာင္ေရာက္ေနပါေကာလား "
ႏြယ္ရွက္ၿပဳံးေလးနဲ႕ႀကီးတင္ရဲ႕ခ်ီးက်ဴးမႉကိုနားေထာင္ေနလ်က္ အနိုင့္ဘက္ကိုေဝ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဧည့္ခန္းကဆိုဖာေပၚထိုင္ၿပီးႏြယ့္ကိုခပ္တည္တည္ၾကည့္ေနသည္ကိုေတြ႕ရသည္။
