အခန္း(၇)
"မမ"
"ဟင္ ေျပာေလ အနိုင္"
"သၾကနၤ္လည္ဖို႔လိုက္ခဲ့မလား"
"ဟင့္အင္ မမအဲ့လိုလူရႉပ္ၿပီးဆူညံေနတာမ်ိဳးမႀကိဳက္ဘူး ၿပီးေတာ့ ေရစိုရတာလည္းမႀကိဳက္ဘူး
မလိုက္ေတာ့ဘူးေနာ္"
"ဟာ သၾကနၤ္ပါဆိုမွ ေရစိုမွာေပါ့
သၾကနၤ္မွာေရစိုရတဲ့ဖီလင္မွမိုက္တာ "
"ေအာ္ မမမွမႀကိဳက္တာကို "
မ်က္ေမွာင္ေလးတြန့္လ်က္ေျဖေနေသာသူမကိုၾကည့္ရင္း အနိုင္အႀကံတစ္ခုရသြားကာ ခပ္ခ်ဥ္ခ်ဥ္ၿပဳံးလိုက္သည္။
"အိုေခေလ အဲ့ဆိုအတင္းမေခၚေတာ့ဘူး ဒါေပမယ့္....."
ဒါေပမယ့္ဟုဆိုကာ သူမလက္ကေလးကိုဆြဲယူလိုက္ၿပီး အိမ္ေရွ႕ပန္းခင္းဘက္သို႔ေခၚလာ၏။
မ်က္လုံးေလးဝိုင္းလ်က္ ဘာလုပ္မွာပါလိမ့္ဟူေသာ အေတြးျဖင့္ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေလးပါလာေသာသူမက အနိုင့္ကိုေငးၾကည့္ကာ ဇေဝဇဝါျဖစ္ေနပုံေလးက ခ်စ္စဖြယ္၊။
ပန္းပင္ေရေလာင္းရန္ထားေသာ ေရပိုက္ကိုကိုင္ကာမွ သူမ အနိုင့္အႀကံကိုသေဘာေပါက္သြားရကာ မ်က္လုံးေလးျပဴးလ်က္....
"ဟာ အနိုင္ ဟင့္အင္ေနာ္ မလုပ္နဲ႕"
သူ႕လက္ကိုအတင္းျဖဳတ္ခ်ေနေသာသူမကိုၾကည့္ကာ သူရယ္လ်က္.,,
"မရဘူး ေရမစိုရတာႀကိဳက္လဲ မစိုလို႔မရဘူး မမကိုပထမဆုံးေရေလာင္းမယ့္သူက က်ေနာ္ပဲ ကဲ..."
"အား "
တစ္ကိုယ္လုံးကိုေရပိုက္ျဖင့္ ျဖန္းခ်လိဳက္တာမို႔ ေအးစိမ့္သြားရကာ လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ကာခံလိုက္ေပမယ့္ သူမတစ္ကိုယ္လုံး႐ႊဲ႐ႊဲစိုသြားရေလေတာ့သည္။
ေရစိုသြားသျဖင့္ ေကာ့ၫြတ္ေနေသာမ်က္ေတာင္အလွတို႔က ပိုေပၚလြင္လာသည္။
သူမခႏၶာကိုယ္ေလးဆီအၾကည့္ေရာက္မွ သူမွားၿပီဆိုေသာ အသိစိတ္ကပ္မိေတာ့ ေနာက္က်သြားေလၿပီ။
ေရစိုကုန္တာမို႔ ရွိူက္ဖိုႀကီးငယ္အသြယ္သြယ္က ပိုႂကြတက္လာကာ မ်က္စိမလႊဲခ်င္ေလာက္ေအာင္ ေကာက္ေၾကာင္းတို႔က ေပၚလႊင္ေနေပသည္။
