şehrin duvarları! bxb

ikinci bölüm

vaktinde bölüm atıyorum, şaşırdınız değil mi?

yorum yapmayı unutmayın, öpüldünüz. sizi seviyorum.

Resmi olarak tanışmamız o günden dört gün sonra, bizim evdeydi.

Üst katımıza taşınan yeni komşularımızı annem tanışmak için eve davet etmişti. Anne, baba ve benimle yaşıt küçük oğulları ile üç kişilik bir aileydiler. Eğer benden iki yaş küçük bir kızları olsaydı tam olarak bizim gibi olacaklardı. Öğleden sonra saat ikide anne oğul evimize gelmişlerdi. İçeri girdiklerinde odamda Elif ile oynuyordum. Sonra annemin bana seslendiğini duydum.

"Mert, oğlum kardeşini al da gel!"

Elif'in elini tuttum ve içeriye doğru yürüdük. Koridordan geçip salona ulaştığımızda oradaydı. Annesinin yanına kanepeye oturmuş yere değmeyen ayaklarını sallıyordu. Göz göze geldiğimizde irkildim. Annem bunu fark etmemiş olacak ki heyecanla bana yeni komşumuzu tanıttı.

"Oğlum bak bu Arda. Üst katımıza taşınmışlar, seninle yaşıt. İyi arkadaş olun olur mu?"

Annesi ve annem gülümseyerek bana bakarken yüzümü buruşturarak "Ben onunla arkadaş olmam," diye mırıldandım. Annem şok olmuş bir şekilde bana baktı. Küçük, uyumlu, tatlı oğlundan böyle bir şey beklemiyordu. "Annecim niye öyle diyorsun?" diye şaşkın bir tonlamayla sordu.

"Çamur yiyor o, ben onunla arkadaş olmam."

Annem tepki veremeden onun annesi bir anda sinirle oğluna dönüp "Arda sen yine mi çamur yiyorsun?" diye sordu. Yine. Daha önce de yemişti. Arda omuz silkti. "Çamur değildi o, yemek yapmıştım ben," diye homurdandı. Annesi "Arda," diye uyardığında iki kere daha omuz silkti. Kadıncağız ne yapacağını bilemeyerek bir bana bir anneme baktı. Annem "Çocuk işte," gibi bir şeyler mırıldanırken Elif'i de yanımda sürükleyerek geçip annemin yanına oturdum. Arda ile muhatap olmak istemiyordum ancak yine göz göze geldik.

Gözlerinde parıltılar ile bana baktı ve kırık dişini göstererek hiçbir şey olamamış gibi sırıttı. Başımı hızla çevirdiğimde kıkırtısı kulaklarımı doldurdu. O an bu çocuktan kurtulamayacağımı anladım.