şehrin duvarları! bxb

yirmi sekizinci bölüm

birkaç gün sonra aynı gün dört bölüm atarak bitireceğim, iki bölüm iki de ekstra şeklinde olacak.

yani bir şekilden finalden önce son bölüm bu.

hüzünlü anlar.

Yerleştirme sonuçları açıklandığında mutluydum.

Herkes benim adıma mutlu muydu emin değildim. Ama ben mutluydum, bu yeterdi.

Elif buradaki tıp fakültesini kazanmıştı. Annemler küçük kızları ile ayrılmayacakları için mutluydu. "Keşke sen de burada olsaydın," diyordu. "Üniversite şehir dışında okunur," diye kendimi savunuyordum. Elif şakayla karışık bir sinirle omzuma vuruyordu.

Berat askeri üniversiteye yerleşmişti. Hiç aklında yoktu. Niye yaptın böyle bir şey diye sorunca senden esinlendim diye dalga geçiyordu. Bu sanırım bir süre görüşmeyeceğimiz anlamına geliyordu. Ama yine de onun adına mutluydum.

Bir de saçma bir şekilde Sümeyra ile sevgili olmuştu. Onun adına sevinsem mi üzülsem mi emin olamamıştım. Ama bence ilişkileri çok sürmezdi. Sümeyra ilkokul matematik öğretmenliği kazanmıştı.

Ahmet de mimarlık kazanmıştı.

Berk sürekli seneye beraber olacağız temalı mesajlar atıyordu ki bu beni çok mutlu ediyordu. Hatta Şeyma bile buraya gelince buluşalım diye mesaj atmıştı. Farklı bir şekilde tekrar yapayalnız olmaktan korkuyordum açıkçası. Yalnız olmanın ne kadar acı verici olduğunu biliyordum. Ama onların mesajları iyi hissettirmişti, tamamen yalnız olmayacaktım.

Lisede çok bir samimiyetim olmayan birkaç kişi de tebrik ettiğini söyleyen mesajlar atmıştı, buna da şaşırmıştım.

Arda sonuçlar açıklandıktan iki gece sonra yanıma geldi. "Bu kadar da cesur olacağını tahmin etmezdim," dedi.

Güldüm. "İlk kez cesur oldum," dedim. "İçimden geleni yaptım."

Elini saçlarıma atıp okşadı. "Filozof mu olacaksın başımıza," diye kendince komik olan bir espri yaptı. Gözlerimi devirdim.

Eğilip dudağımdan öptü. "Bunu özleyeceğim," dedi. Yüzüne baktım.

Ben de onu öptüm.