şehrin duvarları! bxb

yirminci bölüm

ay geçen bölüm bir sürü güzel yorum vardı, çok teşekkür ederiiiim. ❤️❤️

bu arada hikayenin çoğu bitti azı kaldı çok duygusalım bu konuda.

Kütüphanede ders çalışmaya başladım.

Lisedeyken sınıftan bir kızın babası kütüphanede ders çalışmasına izin vermiyordu. Kütüphaneler sevgili bulma yeridir, ders çalışma yeri değildir derdi adam.

Ben gitmezdim zaten nedense kütüphaneye. Çok gerek duymuyordum. Sınıfta giden çok vardı.

Kütüphanede çalışmaya başladığım zamanlarda ilk başlarda adamın dediği şeyi anlayamıyordum. Ben fazlasıyla çalışıyordum. Daha önceden çalıştığımdan daha verimli ve daha iyi bir şekilde hem de. Ancak zamanla yavaş yavaş anlamaya başladım.

İnsanlar sevgililerini kütüphanede mi buluyordu tam olarak emin değilim ama sevgilileriyle geldiklerini görebiliyordum. Sevgilisinin omzuna yatıp önündeki metinlerden okuma yapanlar, bilgisayardan ders dinlerken bir yandan da yanınkini elini tutanlar vardı.

Bu şekilde nasıl çalışabildiklerini anlayamıyordum.

Arada dönüp sevgilisini öpenleri görüyordum.

Sinirleniyordum. Kütüphaneye geliyorsan ders çalışırsın, çalışmayacaksan gelme o zaman. Git bir kafede ye sevgilini. Benim dikkatimi dağıtmaya gerek yok.

Ama sonra fark ettim ki olay bu değil.

İçimde kaynayan öfkenin sebebi kıskanıyor olmam.

Kimsenin elini tutamıyor oluşumu, kimseyi öpemiyor ve kimse tarafında öpülmüyor olmam.

Yalnızlıktan kafayı yemek üzereydim.

Yanımda kimsenin olmaması ile baş edemiyordum. Bunca yıllık hayatım boyunca kimse yoktu zaman. Hiçbir zaman sevgilim olmamıştı ama şimdi ilk kez bu bana çok fazla gelmeye başlamıştı.

Etrafımdaki insanların sahip olduğu ve benim asla sahip olamayacağım şey yüzünden acı çekiyordum.

Kütüphanede çalışmayı bıraktım.