şehrin duvarları! bxb

on altıncı bölüm

Sınava gireceğimiz gün çok az uyuyabilmiştim.

Kalbimi sıkıştırıp duran bir ağırlık vardı.

Berk'e mesaj atmıştım ama görünüşe göre o çok iyi bir şekilde uyumuştu. Şeyma'ya dün gece başarılar dilediğimi söyleyen bir mesaj atmıştım. O da teşekkür etmişti ve bana da aynısını dilemişti. Başka bir şey konuşmamıştık.

Arda'ya bir şey yazmadım. O da bana yazmadı.

Sınav yerlerimiz yakındı. Benim gireceğim fakültenin hemen yanındaki fakültede girecekti. O yüzden sabah hep beraber çıktık. Ailelerimiz, biz ve Elif. Annem ve Sevtap teyze üstümüze okudu. Bir de sularımıza...

Okunmuş suyla arabaları park ettiğimiz bahçede dikiliyorduk. Gözle görülür bir şekilde durgundum. Elif tatlı tatlı cesaret konuşması yapmıştı. Ama o bile moralimi düzeltememişti. Arda omzuma omzuyla vurup "Abartma," demişti.

Embesil.

Annem, babam, Sevtap teyze, Arda'nın babası ve Elif'e sırayla sarıldım. Arda da sarıldı. Birbirimize sarılmadık. Annemlere fakültenin girişine kadar gelmemelerini söyledim. Arda ile sessizce yürüdük. Ayrılmamız gereken noktaya geldiğimizde kolumdan tuttu. Sonra sarıldık, sıkıca.

Abartma gibi saçma sapan bir şey söylemedi yine.

Bir şey demedi.

Bir şey dememesi iyi gelmişti. Ama ayrıldığımızda ben söyledim.

"Üniversite okumak istediğimden emin değilim," dedim.

Sonra konuşmasına izin vermeden fakülteye doğru yürüdüm.

Sınavım berbat geçti.