bugün bölüm günüydü, hiç vaktim olmadı.
o yüzden gece gece atıyorum, iyi okumalar <3
Nisan ayında artık sınıra dayanmıştım.
Her şeye karşı olan tahammül sınırım yok olmaya başlamıştı.
Sosyal medya hesaplarımı kapatmıştım. Arkadaşlarımın üniversiteden attığı fotoğraf ve videolara dayanamıyordum.
Berk'in ve Şeyma'nın yeni arkadaşları olmasına dayanamıyordum. Yağız'ın arkadaş grubuna, sevgilisine dayanamıyordum. Yasemin'in okuduğu bölümde çok mutlu olmasına dayanamıyordum. Bir noktada hayatıma girmiş kimseye dayanamıyordum.
Elif başarılıydı, popülerdi, eğleniyordu.
Arda her zaman olduğu gibi hemen yeni sosyal çevresine adapte olmuştu.
Ben yalnızlıktan delirirken herkes çok mutluydu.
Ders çalışmaya zorlanmadığım her anı bomboş bir şekilde duvara bakıp ne kadar yalnız ve mutsuz bir hayat geçireceğimi düşünerek harcıyordum. Hayatımın hiçbir anında bu kadar mutsuz olmamıştım.
Arda'nın bizde olmadığı anlarda ne yapacağımı bilmiyordum.
Ben hayatım boyunca Arda'dan kaçmaya çalışmıştım. Şimdi öyle bir noktadaydım ki Arda dışında kimsem yokmuş gibi hissediyordum. Bu düşünce midemi bulandırıyordu. Ona muhtaç olmak istemiyordum.
Birkaç kez annem ve babama bu düşünceyi açmaya çalışmıştım.
Arda dışında kimsemin kalmadığını, yalnızlıktan delirmek üzere olduğumu.
Bu yıl sık dişini, seneye sen de üniversitede arkadaş edinirsin dediler.
Hiç yardımcı olmadı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
şehrin duvarları! bxb
Short Storyçocukluk arkadaşları, ilk aşklar ve kaçışlar. düz yazı. kısa hikaye.
