şehrin duvarları! bxb

on ikinci bölüm

Berbat geçen bir vizeden sonra herkese selam! Şimdi gidip ağlayarak bir sonrakine çalışacağım.

On ikinci sınıfın birinci dönemi her şey çığırından çıkmaya başladı.

Okulda zaten bakıcı bir sistem vardı, dokuzuncu sınıftan beri birbirimizle rekabet halinde olmaya, sürekli yarışmaya zorlanıyorduk. Ancak on ikinci sınıfta herkes yavaş yavaş çatlamaya başladı. Sırayla akıl sağlığımızı kaybediyor gibiydik.

Şeyma normalde de zaten gürültücü biriydi ama sesi daha çok çıkmaya başladı. Sürekli kavga çıkarıyor, bir şeylere bağırıp çağırıyordu. Okul birincisi olması ve okulun ondan reklam yapacak olması sebebiyle kimse sesini çıkarmıyordu. Şeyma daha da kafayı yiyordu. Sınıftakiler birbirinden gizlice ders çalışıyordu. Her şey koca bir şaka gibiydi.

Uyum sağlamakta zorlanıyordum.

Denemede ben biraz daha iyi yapınca Berk gözle görülür bir şekilde sinirleniyordu. Artık arkadaşın için sevinme faslını geçmiştik.

Öte yandan Arda ve arkadaşlarının umurunda bile değildi. Bir daha liseli olmayacağız diyerek eğlenmelerine bakıyorlardı. Biz teneffüslerde birbirimizi ezip hocaya soru sormaya çalışırken onlar evlerinden çuval getirip bahçede çuval yarışı yapıyordu. Haksızlık diye geçiriyordum içimden. Sonra Şeyma sanki aklımı okurmuş gibi gelip seneye biz üniversiteye başladığımızda onlar hala dershaneye gidiyor olacak diyordu.

Netlerim düşmeye başladığında sınıf öğretmenimiz yanına çağırıp beni azarlıyordu, yükselince arkadaşlarım ile aram açılıyordu. Ben daha ne istediğimi bile bilmiyordum. Sadece bu şekilde olmaması gerektiğini biliyordum.

Okuldayken Arda yanımıza her gelişinde çilede çıkıp yanımdan kovuyordum.

Akşamları onu odama çekip öpüyordum.

Kafamı dağıtmama yardım ediyordu. Sonra ne kadar gevşek, umursamaz biri olduğu aklıma geliyordu. Yanıma her gelişinde bu kadar ders çalışıyor olmamla nasıl dalga geçtiği... Tekrar yanımdan kovuyordum.

Bu kadar karmaşık duyguyla nasıl baş edeceğimi bilmiyordum.