şehrin duvarları! bxb

yirmi ikinci bölüm

bildirim gitmemiş, tekrar deniyorum.

bu sefer olur umarım. 

Üniversite sınavına girdiğimde herkes çok umutluydu.

Annem, babam, Elif, Sevtap teyze, Hasan amca, dershane hocalarım, Berk.

Hayatımda olan herkes bu kadardı zaten.

Şeyma ile konuşmuyorduk aylardır.

Arda "Kendini zorlama," demişti. Bundan ne çıkarmam gerektiğini bilmiyordum.

Sınava bomboş bir şekilde girdim.

Heyecanlı değildim, umutlu değildim. Hiçbir beklentim yoktu.

Sınavdan çıkınca hocalardan biri arayıp neler yaptığımı sordu. Ben anlatırken "Kötü geçmiş yani," dedi. Sesindeki bıkmışlığı duyabiliyordum.

Sonuçlar herkes için hayal kırıklığıydı. İlk yılımdan hiçbir farkı yoktu. Babam birkaç öneri ile geldi. Gidebileceğim bölümleri saydı. Eczacılık düşünebilirsin dedi, diyetisyenlik dedi. Bomboş yüzüne baktım.

Tercih dönemi boyunca herkes farklı bir şey önerdi. Her seferinde ne kadar büyük bir hayal kırıklığı olduğumu düşündüm.

Yalnızdım, aptaldım, ne yapacağımı bilemiyordum. Bir sene daha beklersem kız kardeşim ile aynı zamanda sınava girecektim ve onun benden daha iyi olduğu gerçeğiyle yüzleşmek istemiyordum. Bir yılı daha yapayalnız geçirmek istemiyordum.

Ama bana söyledikleri bölümlerden hiçbirinde okumak da istemiyordum.

Tercih yapmadım. Kimse yüzüme karşı hakaret etmedi. Ama sonuçta ben herkes benden ümidi kestiğini biliyordum.