Taranmamış / Tom Marvolo Riddle

Oyun

(Medya: Ariana Dumbledore)

Kız arkasını dönmeden konuşarak; "Neden geldin?"

"Ben olduğumu nerden anladın?"

"Zor değil, 2 km öteden bile anlaşılacak bir kokuya sahipsin."

"Peki bu nasıl bir koku?"

"Ağır sigara, alkol ve naneli rüzgar"

"Naneli rüzgar?"

Ariana ayağa kalkarak Marvolo ile arasında ki mesafeyi kapatmış, adamın boyun tarafına, kafasını eğerek, içine derin bir nefes çekmişti.

"Evet az olsada naneli rüzgar gibi kokuyorsun ama alkol ve sigara daha ağır bastığı için farkedilmiyor."

Kız aniden uzaklaşarak, eski yerine geri oturmak için küçük bir hamlede bulunmuştu. Yerine geri oturduğunda, yaklaşık 1.93 boylarında ki uzun adamın hala başında beklediğini anladığında, eli ile yere vurarak, yanına oturması için işaret vermişti.

"Direk gibi dikilmeyi planlamıyorsun heralde."

Marvolo kızı dinlemiş, çok yakın olmasada yanına oturmuştu.

Kız uzaklara bakarken; "Biliyor musun? Şu zamana kadar görüp görebileceğim en gizemli adamsın."

"Böyle düşünme sebebin ne?"

"Okulda ki bütün kızlar sana hayran, hatta senin adına hayran kulübü bile açmışlar ama birine bile yüz vermiyorsun. Her zaman yalnız dolaşıyorsun. Kütüphaneden çıkmıyorsun. İnsanları bir bakışınla bile korkutabiliyorsun. En önemlisi kimseye yüz vermemene rağmen, burada gelip benimle konuşuyorsun. Şimdi sana soruyorum. Amacın ne Tom?"

Marvolo kızın yanına doğru kayarak aralarında ki mesafeyi sıfıra indirmişti. İlk önce kafasını sonra gözlerini kızın üzerine çevirmişti.

"Sen farklısın Ariana, her girdiğin ortamda dikkatimi çekiyorsun. Bakışların... Çok farklı."

"Biliyor musun Tom? İnan bunu bir başkası deseydi şu an gerçekten inanabilirdim."

Kız, adamı daha fazla dinlemek istemediğinden ayağa kalkıp, kapının yolunu tutmuştu.

Kızın son anda durmasını sağlayacak Marvolo'un sert sesi olmuştu. "Gitme Ariana"

Bekledi. Ortama bir süre sessizlik hakim oldu.

"Gitmemem için bir sebep söyle."

"Dediklerim konusunda ciddiydim."

Marvolo ayağa kalkarak, kızın yanına doğru ilerlemişti. Kızın elini tutup, tutmamakta kararsız kalan Marvolo, son anda cesaretini toplayıp kızın elini tutmuştu.

Kızın gözlerinin içine bakmaya devam ederken; "Belki sözcükler yalan gelebilir insana lakin gözler her daim doğruyu söyler. Tıpkı deniz gibi... Dışardan çıplak göz ile bakıldığında mavi gözüken deniz, bardağa konulduğunda şeffaftır. Yani dışardan görünene aldanma. Gözler pusulan olsun. Onlara bakınca doğruyu ve yanlışı ayırt etmekten çekinme."

Ariana, Marvolo'un gözlerinin içine bakmaya başlamıştı. Gözlerinden doğruyu veya yanlışı ayırt etmeye çalışıyordu. En sonunda adamın bakışlarında ki samimiyete aldanmayı seçmişti Ariana.

"Ne bekliyorsun? Gelsene."

Marvolo yüzünde ki zafer dolu ifadeyi saklama zahmetinde bile bulunmamıştı. Kızın yanına adımlamış ve çok geçmeden oturmuştu.

Dakikalar yetmişti kızın mışıl mışıl uyumasına, aniden kızın kafasının kendi omzuna düşmesi ile odağını kıza çevirmişti adam.

Marvolo ilk önce kızın gökyüzü gibi mavi gözlerine baktı. Sonra saçlarına, ince keman gibi kaşlarına ve dudağına, hoş ya son durağı da kızın ince dudakları olmuştu.