Taranmamış / Tom Marvolo Riddle

Transfer

(Medya: Abraxas Malfoy)

"Bu ne demek oluyor Tom!?"

Marvolo sesin sahibine baktığında, bütün planın alt üst olduğunu anlamıştı. İçinde bir burukluk vardı ama bu burukluk planın bozulmasından değildi. İsmini veremediği bir duygunun içinde fırtınalar kopartmasındandı. Onu kaybetme hissiyatındandı.

"Bana böyle yakın davranma sebebin oyun muydu!?"

Kız ağlayarak adamı sarsmaya başlamıştı.
"Bana karşı hiç mi bir şey hissetmedin. Hepsi yalan mıydı?"

Evelyn köşede oturmuş, ikilinin tartışmasını izleyerek, usul usul ağlamaya devam ediyordu.

"KONUŞSANA! KONUŞ!"

"Savunma yapmayacağım. Savunma yapmak bir yerde hatanı kabul etmek demektir."

"Kulaklarım ile duydum. Tabi ki bir savunma yapamazsın. Çünkü elde tutulacak hiçbir kanıtın yok!"

Marvolo, Ariana'dan uzaklaşıp, parmaklıkların yanına gitmişti. Elleriyle yüzünü kapatırken, endişeli olduğunu açıkça belli ediyordu.

Ariana dayanamayıp adamın yanına gitmiş, ağlayarak yanına oturmuştu.

"Sana güvenmiştim."

Marvolo yüzünü kıza çevirmişti. Kızın ağlamaktan gözlerinin kızardığını fark ettiğinde bir kez daha nefret etmişti kendinden, üzmüştü onu... Kırmıştı ve geri dönüşü olmayan yollara sokmuştu durumu... Kızın gözünden akan yaşı, elinin tersi ile silmişti.

"Sana bunları yaşattığım için kendimden nefret ediyorum."

Kız boğuk sesi ile; "Nefret etme, nefret çok güçlü bir duygudur. İkimizi de bitirebilir."

İşte bu yüzden bu kıza tutulmuştu. Her zaman kendisini anlayan tek kişi oydu. Nedenini çözemediği bir şekilde ona çekiliyordu ve Marvolo, eli kolu bağlı oturmak dışında hiçbir şey yapamıyordu.

Marvolo kızın yüzünü ellerinin arasına alarak; "Beni affetmeni beklemiyorum. Yaptıklarımın hiçbir mantıklı açıklaması yok. Sadece tek bir şeyi bilmeni istiyorum."

Marvolo'nun diyeceklerini sabırsızlıkla bekleyen kızın sabırsızlığı gözlerinden anlaşılabiliyordu.

"Sana olan duygularımın hiçbiri sahte değildi."

Marvolo dediklerinden sonra ellerini kızın yüzünden çekmiş, kafasını çevirerek, uzaklara bakmaya başlamıştı. Genç cadı aniden adamın yüzünü elleri ile kavrayarak, avucunun içine almıştı.

Genç cadı aniden adamın dudağına küçük bir öpücük kondurmuştu. Marvolo bunu beklememiş olacak ki, başta karşılık vermeyi unutmuştu. Kız, adamın karşılık vermediğini anladığın da, yanlış bir şey yaptığını düşünüp geri çekilmişti ama Marvolo toparladıktan sonra kızın dudaklarını tekrar kendi dudaklarına bastırmıştı.

Ayrıldıklarında; "Seni affetmemi bekleme Tom. Güvenimi sarstın bu kolay kolay onarılmaz."

Marvolo kızın her yönden haklı olduğunu bildiği için, bu konu hakkında hiçbir şey söyleyemiyordu.

"Git dinlen." Elini kızın anlına koyarak; "Revire git. Ateşin çıkmış."

Kız usulca ayağa kalkarak, Astronomi kulesini terk etmişti. Başından beri bütün olaya tanıklık eden Evelyn, kendini oradaki gereksiz bir eşya gibi hissediyordu. Gitse kimsenin farketmeyeceği küçük bir süs eşyası gibi...

Parmaklıklardan destek alarak ayağa kalkmıştı genç cadı, sevdiği adamın başkasına aşk ilanını izlemişti biraz önce, kızın ağlamaktan gözleri kızarmıştı ama bu Marvolo'nun umrumda bile değildi.