Taranmamış / Tom Marvolo Riddle

Yara

(Medya: Elena Fawley)

Abraxas nefes nefese;
"Neden buraya geldik?"

Evelyn gecenin bir yarısı hilal şeklinde ki ayın aydınlattığı loş ışıklı bahçede, çimenlerin üzerine oturarak; "Yağmur havası var gibi hava kapalı."

"Evet o yüzden buradan hemen gitmeliyiz yoksa Filch bizi her an yakalayabilir."

Evelyn aniden ayağa kalkarak adamın yanına adımlamıştı. Kollarını boynuna dolayarak; "Bu kadar korkak olduğunu bilmiyordum." Bunu sinsi bir şekilde söylemekle kalmamış ve adama doğru yaklaşmıştı. Kızın bu ani yaklaşımından dolayı kokusu, adamın ciğerlerine kadar işlemişti. Bu nedenle genç adam, genç cadının kokusunu daha fazla içine çekmeye başlamıştı.

"Tek değişmeyen şey kokun." Derken kızın boyun tarafına kafasını eğerek, kokusunu daha fazla içine çekmişti. Abraxas'ın yaptığı bu ani hareket, Evelyn'in boyun tarafında sıcak bir nefes hissetmesini sağlamıştı. Genç cadı, adamın her sıcak nefesinin tenine değdiğini hissettiğinde küçük bir irkilme yaşamış ve bundan hoşnut olmuştu.

"Bunu korkudan mı yaptın yoksa arzudan mı?" Abraxas bu soruyu sorarken kızın gözlerinin her bir zerresini ayrıntılı bir şekilde incelemiş, kızın düşüncelerini gözlerinden okuyabileceğini düşünmüştü ama Evelyn her zaman ki gibi duygularını dışarı yansıtmamakta kararlıydı.

En sonunda sessizliğe bir son vermek adına Evelyn; "Sana korkudan yaptığımı düşündüren şey ne?"

Evelyn kurnazdı. Sorunun her yönden provoke olduğunu anlayabilecek kadar kurnazdı. Net bir cevap verirse dediklerinin büyük sonuçlara yol açacağını biliyordu ve soruya soru ile karşılık vermek, proveke bir soruya verilebilecek en güzel cevaptı.

"Ne zamandır sorduğum sorulara soru ile cevap veriyorsun?"

Kız, adamın boynunda ki ellerini gevşeterek; "Sen benim sorumu cevaplamazken ben neden cevaplayayım?"

Abraxas pes etmiş bir şekilde kollarını kaldırarak; "Pekâlâ, sen kazandın."

Bunu dedikten sonra kızın boynunda ki gevşemiş ellerini tutarak, kızın boynunda ki ellerini daha sıkı hale getirmişti.

"Eğer korkudan yaptıysan bana bunu söyle, söyle ki bir daha bunun gibi bir hata yapıp seni korkutmayayım."

Evelyn adamın cümlesini bitirmesini beklemiş hatta Abraxas her bir kelimeyi teker teker söylerken gözlerinin içine bakmayı ihmal etmemişti. Şu an içinden gelen şeyi yapmak için adama biraz daha yaklaşmıştı genç cadı...

Yaklaşık yarım saat öncesinde yağmur tek tük damlalarını yeryüzüne bırakırken, şu an dışarda duran iki insanı sırılsıklam edecek kadar fazla yağıyordu. Gençler birbirine kilitlenmiş, dudakları mühürlenmişti. Yağmurun altında delice öpüşen çift saatin farkında değillerdi veyahut farkında olmak istemiyorlardı. Bu öpücük astronomi kulesinde ki öpücüğün aksine tutkulu ve sertti. Birbirlerini o kadar sert öpüyorlardı ki... Yılların hıncını birbirlerinin dudaklarından çıkarıyorlardı.

Bu sefer dışardan izleme sırası Marvolo'daydı. Bir zamanlar Evelyn sevdiği adamı başka bir cadı ile öpüşürken görmüş, gözlerinin önünde birbirlerinin olmalarını izlemişti. Şimdi ise Marvolo, Evelyn'in aşkını dışardan izlemeye mahkum olan kişiydi. Astronomi kulesinde, yağmurun altında birbirlerine kenetlenmiş gençlere gözlerini dikmişti. Elindeki asayı sıkmıştı Marvolo. Bir zamanlar onun için her şeyi yapabilecek kızın şu an onu takmaması gururunu incitmiş, hatta incitmek ile kalmamış, fazlasıyla kırmıştı.
Kendisine en değer veren insanı kaybetmişti lakin bunun farkında değildi. Fakat fark ettiği zaman her şey için çok geç olacaktı.