ÇELİŞKİ (+18)

1. BÖLÜM- 『YARALAR』

İlk bölümü sıkıcı bulupta lütfen ön yargılı davranmayın.

İlerleyen bölümlerde zevkle okuyacağınızdan emin olabilirsiniz.

Öptümm<33

Güzel okumlar.

Bölüm 1

"Kalk kız kalk!" Annemin o sesindeki sinir bozucu tını yetmezmiş gibi birde beni omzundan dürtüyordu. Gözlerimi hafifçe araladığımda başımda dikilmişti.

Annemi umursamayıp ona sırtımı döndüğümde bu sefer diğer yanıma geçti. Ne istiyordu bu kadın benden? Zaten bugün izin günümdü. "Asu kalk yoksa baban birazdan gelir ikimizinde boynunu kırar." İşte buna, inanırdım. Evet yapardı. Babam acımasız bir insandı.

Ama fark ediyordum ki annem hâlâ onu çok seviyordu. Babam onu dövsede sövsede umrunda olmazdı.

Bu yüzden bu aralar anneme karşı da cephe almıştım. "Kalk yavrum hadi bugün dayak yemek istemiyorsan kalk." Oflayıp yorganı sert bir şekilde yere fırlattım. Yataktan kalkıp anneme bir bakış attım. Oda kendince haklıydı.

Ben lavaboya gidip elimi yüzümü yıkadım. Bir an gözüm aynadaki bana takıldı. Yine her zamanki gibi yanağımın kenarı kızarmış, kaşımın üstüde morarmıştı. Babamın eserleriydi.

Ondan nefret ediyordum. Hiçbir zaman baba sevgisi görmemiştim her zaman şiddet, kısıtlanma, dayak ve aşağılanma. Yirmi yaşındaydım ve bu yaşıma kadar hep psikolojik ve fiziksel şiddetten başka bir şey öğrenememiştim. Abim ve babam sayesinde istediğim okuldan çıkarılmıştım.

O okul için yıllarımı feda etmiştim ama bir hiç uğruna. Tam kazandım derken, her şey mahvolmuştu.

Ben lavabodan çıkarken babamın sesi kulağıma değdi. "Anası odada it gibi temizlik yapsın, kızı burda keyfine baksın değil mi Asu hanım?" Onu duymazdan geldim çünkü karşılık verirsem neler olacağını biliyordum. Yüzüne dahi bakmadan mutfağa doğru ilerlerken, bir anda saç diplerimde baskı hissettim. O an acımasızca saçımdan tuttu ve beni yere fırlattı, o sırada ağzımdan tiz bir çığlık kaçtı.

"Seninle konuşurken yüzüme bak lan!" Üzerime doğru gelirken beni yine döveceğini anladım. Hemen ayağı kalkıp odama kaçtım. Arkasından kapıyı kilitledim.

Sırtımı kapıya yaslayınca istemeden aşağıya doğru süzüldüm ve gözümden yaşlar akmaya başladı. Babam kapıya sertçe vurup açmamı istiyordu. Hayır bu sefer dayak yemeyecektim.

Hemen yerimden kalkıp gözyaşlarımı sildim. Ve bir miktar birikmiş paramı sakladığım yerden çıkardım. Pencereyi açtım. Evet yüksekti ama babamdan yiyeceğim dayaktansa yere düşüp yaralanmayı yeğlerdim.

Babam kapıyı deli gibi zorluyordu. Ben ise endişeli bir şekilde deli gibi titriyordum. Ve bir an sesizlik oldu. Sertçe kapıya vurulma sesleri kesildi. Tuhaf bir sesizlik... Ben ise hemen o sırada daha önceden kaçma planı yaptığım için birbirine bağladığım yorganları pencereden aşağı sarkıttım. Ve o sırada babam kapıya bir bıçak sapladı.

O an deli gibi çığlık attım. Ya buradan bir kaç sıyrık alarak kurtulurdum, ya da babam beni öldürürdü.

Sanırım pencereden atlamak daha cazip geliyor. Babam elindeki büyük bıçakla kapıyı parçalarken annemin deli gibi çığlıkları kulağıma geldi.