Selamm güzellerimm. Bugün Asaf'ın geçmişinden devam edeceğiz. Yorumlarınızı okumak bana keyif veriyor, lütfen eksik etmeyin...
Oy vermeyi unutmayın!
Keyifli okumalar.
23. Bölüm
|Yıl 2017~ 05 Mart|
(6 yıl önce)
-Bir Kış Vakti
- Duygu Demiray'dan-
Hayatta bazı dönemler vardır ki, tamamen kimsesizleşirsin. Yanındaki, etrafındaki hatta bazen karşındaki insanlarda senin için yoktan farksızdır. Tam da bu dönemdeydim. Annem, babam, abilerim, arkadaşlarım, çevrem hepsi benimleydi. Ama yalnızdım. O kadar kalabalık insanın içinde yalnızdım.
Yapayalnızdım.
Konuşmak, bir şeyleri açıklığa kavuşturmak istesem de susuyordum. Çünkü çevremdeki insanların beni anlayacağını dair içimde en ufak bir umut dahi yoktu. Ki benim de yapabileceğim bir şey yoktu.
Elinden bir şey gelmeyince uzun uzun susarmış insan. Ben de susuyordum. Ne kadar dayanır buna kalbim, bilemem. Ama içimden bir şeyler ölüyor hissediyordum bunu.
Demem o ki, bir şeyleri kendi içinizde halletmeyin. Ölüyor.
Duygular, sevdikleriniz uğruna verdiğiniz savaşlar, ve en önemlisi insanlara karşı güveniniz. Hepsi ölüyor. Bazen zamanla, bazen tek celsede.
Şahit olduğum berbat olay üzerinden yaklaşık iki veya üç gün geçmişti. Ama ben ruhsuzlaşmıştım sanki. Günüm nasıl geçiyor asla anlamıyordum. Kim bana ne soruyor bilmiyordum.
Duymuyordum ve susuyordum.
Gördüklerimi bir an önce birilerine anlatmam ve sindirmem gerekirken ben susuyordum. Çünkü hazmedemiyordum. İçim kan ağlıyor, düşündükçe paramparça oluyordum.
Bu hikayede en çok yandığım iki şey vardı. Asaf abim ve bana asla inanmayacağı gerçeği.
Bu ikisi neredeyse beni ölüme sürükleyecek kadar bunalıma sokuyordu. Abimin bir an önce o sürtükten kurtulması gerekirken daha çok etkisi altına giriyor, ona inanıyordu.
Ben bile henüz daha sancıyla bu durumu düşünürken Asaf abim asla kaldıramazdı. Sara zerre kadar abimi düşünmüyordu. İçinde ona karşı ufacık bir duygu dahi yoktu bunu görebiliyordum. Ama ya Doğukan abim?
O bu kötülüğü ona nasıl yapardı? Nasıl bir varlıktı ki abisinin karısına göz dikecek kadar küçülmüştü? Sara teklif etse dahi onun asla kabul etmemesi gerekiyordu...
Doğukan abim güya Asaf abimi seviyor ve ona değer veriyordu(!)
Siksinler verdiği bu değeri!
Kahretsin ve lanet olsun!
Ama doğru ya, düşmanın düşmana yapmayacağı şeyleri insan sevdiklerinden görürmüş.
Bu söze o kadar çok hak veriyordum ki...
Başımdaki şiddetli ağrıyla beraber düşünmeyi bıraktım. Sertçe yutkunup yataktan uyuşuk bir şekilde kalktım. Çok yorgundum sanki koca bir kamyon üstümden geçmişti ve benim bütün eklemlerim ağrıyor, titriyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÇELİŞKİ (+18)
Romansa~Yanımdan geçerek masaya doğru ilerledi. Çekmeceyi açıp içinden bir sigara paketi çıkardı. Sigarayı dolgun dudaklarına koyarak konuştu. Sesi tuhaf geliyordu. "Otur şuraya." Buzdan farksız sesiyle masanın karşısındaki koltuğu gösterdi. "Hayır." Onun...
