ÇELİŞKİ (+18)

18. BÖLÜM:『"GELİŞME"』

Keyifli okumalar💗

BÖLÜM 18

Gözümden akan hasret yaşları usul usul akarken geçmişe kısa bir yolculuk yaptım. Yaşadıklarım kolay şeyler değildi. Yaşadıklarımız. Çoğul eki kullanıyordum çünkü annemde az acı çekmemişti. Hayır yüzü görmemişti. Yutkundum. Üzüldüm. Ağladım.

"Yavrum..." Başımı dizine koyduğum annemi büyük bir özlemle kokladım. Sesini duymak çok iyi gelmişti. Anneler ne kutsal varlıklardı. Tek bir nefes alış verişleriyle bile insana huzur veriyorlardı. Yanınızda olduklarını hissettiriyorlar, sizi yanlız bırakmıyorlardı.

Gülümsedim.

Gözümden akan onca yaşa rağmen tebessüm ettim... O buradaydı artık. Annem hâlâ saçlarımı okşarken elimde olmadan bir hıçkırık koptu boğazımdan. "Ağlama kızım. Buradayım artık." Diyerek huzur veren dudaklarını göz yaşlarımdan dolayı ıslak ve nemli olan şakaklarıma bastırdı.

"Anne..." Diyerek burnumu çektim. Ve başımı dizinden kaldırdım. Kollarımı açarak boynuna sarıldım. "Seni çok özledim." Diyerek titrek bir nefes verdim. Dudaklarım tirtir titrerken annem kollarını bana sarmış tıpkı benim gibi oda bana sarılıyordu.

Beni geri çekerek yanağımdaki göz yaşlarımı sildi. "Ağlama yavrum." Diyerek avucunu yüzümün iki tarafına sarmalayıp yanaklarımı öptü. Onunda kahve gözleri yaş dolmuştu. İçleri acıyla kızarmıştı. Yüzünde hayatın bırakmış olduğu kırışıklıllarla beraber yanağındaki kesik izi dikkatimi çekti. Sesim hâlâ titrerken annemin yanağına dokundum. Ve bir kez daha gözlerim buğulandı. "Bunu... Bunuda o yaptı. Değil mi?" Diye fısıldadım.

Kendimi çok kötü hissediyordum. Mutlu olmam gerekirken acı içinde ağlıyordum. Bunların mutluluk göz yaşları olması gerekiyordu. O hâlde ben neden bu şekildeydim?

Annem sorduğum soruya yanıt vermeyerek saçlarımı kulağımın arkasına sıkıştırdı. "Boşver sen onu kızım. Sen nerelerdeydin?" Diyip boğuk sesiyle iç çekti. Sonra kahve gözleri beni baştan aşağı süzdü. Yüzüme tekrar bakınca gülümsedi. "Ne güzel görünüyorsun. Bu elbiseler güzelliğini ortaya çıkarmış." Dedi yanağından bir yaş süzülürken. Kafamı hızla iki yana sallayarak "Anne o adam sana benden sonra kötü davrandı mı? Lütfen anne... Lütfen cevap ver." Diyerek bir kez daha sarıldım, cennet kokusunu içime çektim.

"Yok kızım. Ağlama bir şey yapmadı." Diyerek saçlarımı okşadı. "Ağlama sen. Bak ne diyeceğim sana?" Diyerek beni kendinden uzaklaştırdı. Yanağındaki yaşları silerek bana odaklandı. Derin ve sıkıntılı bir nefes vererek elimi tuttu "O adam..." Diyerek çekinceyle gözlerini kaçırdı.

Nemli yanağımı kaşıyarak saçlarımı gözümün önünde çektim ve ona dikkatimi verdim. "Söyle anne?" Diyerek destek verdim.

"Kızım o adamın seninle ne ilgisi var?" Dedi bir anda. Adam dediği kişi Asaf olmalıydı. Şimdi ne diyebilirdim ki ona? Ne cevap verecektim?

'İlgisi şu ki anne:Sadece bedenimi arzu ettiği için, beni yanında tutan bir kaçık.'

Doğrusu buydu ama ben bu şekilde desyedim, annem bile olsa beni anlamazdı. Keyiften yanında kaldığımı düşünürdü.

Ağzımı açıp konuşacağım sırada, kapının tıklatılmasıyla beraber, dikkatimiz kapıya çevrildi.

Annem üstünü toparlayarak "Gir." Dedi. Şimdi paçayı kurtarmıştım. Ama bir dahaki sefere kurtuluşum olmayacaktı, bu sorudan.