"Mete, düğün konusu geçti mi hiç ailen ile aranda?"
"Hayır, neden?"
"Bizimkiler çok uzatmayalım diyorlar. Hayırlı işlerin çabuk olması daha iyidir diyor annem."
"Mesela ne kadar çabuk?"
"Şimdi hazırlıklara başlayalım, ne zaman biterse o zamanda düğün yapalım diyor."
"Bu konuda ailem ile konuşmadan bir şey diyemem. Hem düğün nasıl olacak?"
"Nikahımız olamayacak tabi ki ama kendi yakınlarımız arasında bir eğlence düzenleyebiliriz. Tabii ben böyle düşünüyorum ama senin düşüncelerini de öğrenmek istiyorum, nasıl istersen öyle karar veririz."
"Dediğin gibi olur muhtemelen zaten. Pek bir seçeneğimiz yok. Peki sen hemen evlenmek istiyor musun?"
Yemeklerimiz gelmişti. Hemen yemeye başlamıştık. Bir yandan da konuşmaya devam ettik.
"İsterim. Şu an birbirimizi tanıma aşamasındayız, aynı evin içinde birbirimize alışmamız daha kolay olacaktır. Birbirimizi tanıdıktan sonra evlensek bile aynı evin içinde yine birbirimizi tanıma aşamasında olacağız. O zaman daha ciddi bir tanıma olacak. Ne yemezsin, ne yersin, ne zaman uyanırsın gibi düzenlerimizi göreceğiz. Bana göre bunu uzatmaya gerek yok, aynı evin içinde daha iyi tanırız birbirimizi bence."
Haklıydı, annem her zaman bir insanın yakınına girmeden onu tanıyamazsın derdi. Uzaktan herkes iyiydi ama onunla arandaki bağ arttıkça gerçek huyları ortaya çıkıyordu. Ama annemlerle konuşmadan bir şey diyemezdim.
"Pekiii sen ister misin Mete?"
"İsterim, dediğin gibi birbirimize alışmamız daha kolay olacaktır. Ama annemler ne düşünür bilmiyorum. Onlara sormadan bir şey diyemem."
"Eğer ailen kabul ederse hazırlıklara başlayalım mı?"
"Tamam başlayalım."
"Bir de bir şey soracağım, ben şu an güzel, istediğim gibi bir ev yaptırıyorum. Evlilik hiç aklımda yoktu ani oldu, istersen orada yaşarız ama henüz bitmedi. Yaklaşık iki üç ay var bitmesine. Biz hazırlıkları en fazla bir aya bitiririz. Eğer orada yaşamak istersen annem eviniz olana kadar bizim evde kalın diyor. Ama ben senin fikrini öğrenmeden kabul etmek istemedim. Sonuçta yeni evli olacağız ve sen kayınlarınla kalmak istemeyebilirsin. Bu gayet normal bir durum. İstersen geçici süreliğine kirada da oturabiliriz, istersen annemlerin evinde iki ay civarı idare de edebiliriz. Ya da orda kalmak istemezsen yeni bir evde bulabiliriz.
Fazladan masrafa gerek yoktu bence. Hem ev yaptırıyordu, hem de kiraya boşa para vermeye gerek yoktu. Semra Hanım gerçekten iyi biriydi. Keza Melisa'da arkadaşım gibi olmuştu. Bir iki aylığına idare ederdim ben.
"Ev benim için sorun değil, yapılınca oraya geçeriz. İsterse Dünya'nın en iyi evi olsun biz mutlu olmadıktan sonra o evin bir önemi kalmaz. Biz mutlu olalım yer fark etmez bana. Semra Hanımlarla kalırız boşa birde kiraya para vermemize gerek yok."
"Emin misin? Parayı dert etme, nerede rahat olacaksan orada kalırız. Normalde annem soracaktı sana ama o sormadan ben sorayım istedim. Senden yaşça büyük diye çekinip kabul etme mecburiyetinde hissedersin diye."
"Eminim. Semra Hanım bana zaten gerçek oğlu gibi davranıyor. Melisa desen arkadaş gibi olduk. Sık sık mesajlaşıyoruz. Bir tek baban ile aramda mesafe var."
"Babamın hareketlerine yapacağım bir şey yok. Kendi bildiği doğrulardan çıkamıyor. Sırf bu yüzden yıllardır yüzüme bile bakmıyor, benim yüzümden senin de yüzüne bakmıyor. Zamanla alışırsın boşver sen."
"Evet dediğin gibi yapacak bir şey yok. Ben yine de normal davranmam gerektiği gibi davranıyorum ona. Gerisi kendine kalmış bir şey."
"Yarın annemler gelir konuşurlar ailenle muhtemelen."
"Yarın değilde ertesi gün gelin. Bende evde olurum hem."
"Tamam o zaman. Ertesi güne ayarlarım ben."
Yemeğin geri kalınını sessizce yedik. Yemekler gerçekten oldukça lezzetliydi.
"Yemekler gerçekten çok güzeldi. Özellikle ara yemekte yediğimize bayıldım."
"Afiyet olsun, benim tarifimdi o. Beğenmene sevindim."
"Gerçekten çok güzeldi. Evlenince evde de böyle yemekler yapacak mısın?"
Kahkaha attı. Bende kıkırdadım.
"Yaparım tabi. Sen sadece bana: 'Emir şunu yemek istiyorum.' De."
Gülümseyerek yüzüne baktım. Siyah sakalları uzamaya başlamıştı. Esmer yüzüne sakal çok yakışmıştı. Siyaha yakın kahverengi gözleri de benim yüzümde dolanıyordu. Yüzümdeki gülümseme utangaç bir tebessüme dönüştü. Elini uzatıp masadaki elimi tuttu. Şaşırsam da belli etmedim. Birkaç dakika öylece birbirimize baktık. Sonra Emir telefonunu eline aldı ve elimizin fotoğrafını çekti. Çektiği fotoğrafa bakıp telefonunu bana çevirdi.
"Çok hoş çıkmış, bunu instagramda paylaşmayı düşündüm şu an. Paylaşayım mı sence?"
Gerçekten de çok güzel çıkmıştı.
"Evet, çok güzel. Paylaşmak istiyorsan paylaş. Sen bilirsin."
"Paylaşacağım, hatta şimdi paylaşayım."
Telefonu geri kendine çevirip birkaç dakika uğraştı. Ardından telefonuma gelen bildirim sesiyle telefonumu elime aldım.
Emirozerr seni bir gönderiye etiketledi.
Bildirime tıklayıp paylaştığı fotoğrafa baktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Emirozerr:Date with @ metekya♥️ 286❤
Hemen beğenip gülümseyerek Emir'e baktım. O da bana gülümsedi. Beklediğimin aksine bugün Emir bana oldukça iyi davranmıştı. Bu beni fazlaca mutlu etmişti. Umarım her zaman böyle olurdu, hatta daha da iyi olurdu.
