Arkadaştan Öte / 2min SKZ

~6~

Önceki bölümü hatırlamıyorsanız bu bölümü okumadan önce önceki bölüme göz gezdirmenizi tavsiye ederim. İyi okumalar.

~Minho'nun Bakış açısı~

"Minho hyung! Çıkıyoruz hadi." Diye çağıran Jeongin'e "geliyorum." Diye seslendikten sonra, telefonumu cebime koyup, beni bekleyen arkadaşlarımın yanına geldim. Chan hyungla konuşmamızın üzerinden bir hafta geçmişti ve bir daha da bu konu hakkında konuşmamıştık. Bu süre içerisinde ise Seungmin'i kendimden uzak tutmak için elimden geleni yapmıştım. Her ne kadar benim için çok zor olsada bunu yapmak zorundaydım. Çünkü eğer böyle gitmeye devam ederse ben ona daha fazla bağlanacaktım ve bu benim canımı yakmaktan başka bir işe yaramayacaktı.

Elime bavulumu aldıktan sonra, kapıyı arkamdan kapatıp üylerle birlikte aşağı indim. İki araba bizim için bekliyordu biraz bekleyip Seungmin hangi arabaya bindiyse bende diğer arabaya binmiştim.

Japon mini albümümüz çıkmıştı ve bizde Japonyaya canlı performans sergilemeye gidiyorduk. Sanırım iki gece üç gün kalıcaktık. Araba haraket etmeye başladığında, kulaklığımı almak için sırt çantamı açtım.

"Kulaklığını kullanmayan biri varsa bana verebilirmi, ben yanıma almamışım sanırım." Diyerek belki gözden kaçırmışımdır diye çantamı karıştırmaya devam ettim, oysaki koyduğuma emindim. "Al hyung." Diyen Hyunjin'in elindeki kulaklığı alıp telefonuma bağladım ve kulağıma taktım.

Hoş bir müzik eşliğinde ve aralarda sohbet ederek havalimanına ulaşmıştık.

Arabadan aşağı indiğim anda kameraların flaşları patlamaya başladı. Arabadan inmeden önce güneş gözlüğü taktığıma şükür ediyordum. Hızlı ve seri adımlarla -aralarda durupta poz vermeyi unutmuyorduk- uçağa doğru yol aldık.

Bizim için hazırlanmış olan uçağa geldiğimde koltuk numarama baktım ve yerime oturdum. Üyelerde yerlerine oturduklarında, yanıma Seungmin oturdu.

Ben ondan uzak kalmaya çalışsamda sanki inatla yanyana geliyorduk.

Tanrının bir işareti olabilir miydi bu?

Bir kaç gündür Seungminle göz göze gelmekten bile kaçınıyordum, bu kadar yakınıma oturunca onu ne kadar özlediğimi hissettim. Hemen yerimden kalkarak iki koltuk önümdeki Chan hyung'a seslendim,

"Hyung! Benimle yer değiştirir misin?"

"Neden?"

"Biliyorsunki yükseklik korkum var ve cam kenarında oturuyorum."

"Eee... yanındakiyle yer değiştirsene." Dediğinde göz devirmeden edemedim. Onu bende biliyorum zaten ama konu farklı işte.

"Hyung yanımda Seungmin var onun rahatını bozmayayım." Dişlerimi sıkarak söylediğim şeye tam cevap verecekti ki Seungmin atladı, "benim rahatım bozulmaz hyung, cam kenarına geçsem daha iyi olur aslında."

Yiyeceğim ama ben bu çocuğu.

Seungminciğim ama sen böyle yaparsan ben nasıl seni arkadaş olarak görebilirim ki?

"Olsun, ben yine de Chan hyungla yer değiştirmek istiyorum." Diyerek direttiğimde, Chan hyung'a göz kırptım ve o da kalkarak beni onayladı.