“Okay class you’ll be having your midterm examination by next week. You have to review all the lessons I have taught you. Most of you failed last prelims, so, redeem yourselves. If you want to pass you should all try your best.” Paalala ng Histology instructor nila Raine.
Right. Another week of hell. bulong ni RAine sa sarili niya.
Ang daming paperworks na naitambak sa kanila this midterms. Tapos sabay-sabay pa ang deadline. If only Raine don’t have a dream to pursue, she would have given up and shift to another course. But the thing is, she wants to be a doctor someday. A cardio-thoracic surgeon at that. Nababaliw na nga yata siya, pati ang mga kaklase niya parang kahit anumang sandal ay bibigay na rin. Hindi niya alam kung matatawa ba siya sa hitsura ng mga ito o maaawa sa kanila. They just have too much to bear this semester. Totoo nga ang sinabi nila mahirap na talaga ang course nila pagdating ng third year.
“My gosh… nakaka-stress!” tili ni Mavs. “Ang fez ko! Ang eyebags ko! Ang beauty ko! Wala na!”
“You still look the same for me.” Ani ni Krissy.
Nagsitawanan lahat ng mga kaklase ni Raine sa sinabi ni Krissy. Maliban kay Mavs na hindi na maipinta ang kanyang mukha. “Tse… Wag kang kang makahingi-hingi ng pagkain sa aking babae ka!”
“Joke lang te. Ikaw talaga.”
“Uwi na ba tayo?” tanong ni Raines a kanila.
“Oh sure, baybih…” sagot ni Mavs.
“Una na kayo. I have to finish pa my report. I’ll see you tomorrow!” paalam ni Krissy.
“RAine!” tawag ng mommy ni Raines a kanya. “Raine, bumaba ka na rito at kakain na tayo.”
“My, saglit na lang. Isang sentence na lang…”
Nageencode na naman si RAine ng report nila sa Histology. It’s Saturday today and instead of taking some rest she prefers to finish all the paperworks.
“Bumaba ka na. ” ulit ng mommy niya.
Moms! Ang kulit naman ni mommy… napalitan na tuloy siyang bumababanpara hindi na sumigaw ang momy niya.
“Kaninang umaga pa yan. Paggising mo pa lang yan na ang ginagawa mo. Magpahinga ka muna.”
“My, kailangan kung tapusin para makapag-review na ako dito.”
“Ang dami dami naman kasing pinapagawa sa inyo.” She can see the look on her mother’s eyes. That look which says if only I can help you I will.
“Ganyan talaga, my. I’m doing this so I’ll pass my exams and graduate. So, you’ll be proud of me. Kayo I daddy.”
“Alam ko. Pero wag mo ring kalimutang alagaan ang sarili mo. ” paalala niya. “By the way anak, si Russel kumusta na?”
“Busy din my…”
“Nagkaka-usap pa ba kayo?”
“OO naman my.” She’s been very busy again, sometimes she forgot to tell him if she’s home or if she’s at school. Buti na lang naiintindihan naman nito ang sitwasyon niya. minsang nagtxt siya dito ay sinabi nito na okay lang na mag-focus siya sa studie niya wag lang daw niya itong ipagpalit sa iba. Nakokornyhan siya but she knew better she’s super kilig.
Minsan nga nakokonsensiya siya rito dahil lagi na lang ito ang nage-effort na tumawag sa kanya kahit pa sobrang busy din nito sa practice. He’s been nothing but a sweet and thoughtful boyfriend. Kahit minsan ang sungit-sungit niya rito, hindi pa rin ito nagi-give up sa kanya. She can’t help but think how he even manage to be that understanding and loving to her when she’s so not an ideal girlfriend dahil napakasubsob niya sa pag-aaral. E, ang daming ibang babae jan na nagkakandarapang mapansin ng boyfriend niya at handang maging girlfriend nito.
“O sige, kumain ka ng marami.”
Russel’s POV
“Man, okay ka lang?” it was Ran.
“Oo naman.” sagot ni Russel.
“Mukhang wala ka kasing ganang mag-practice ngayon.” Sabat ni TR. “Nag-away ba kayo ni Raine?”
“Hindi.” sagot niya.
“Eh, anong problema mo?”
“Wala naman.”
“Bro, sabihin mo na tayu-tayo lang naman ang nandito e.”
“Wala nga bro.”
“Sige, pero kung kailangan mo ng tulong, we can help you.”
Tumango na lang siya sa mga ito. umalis na ang mga kasama niya at siya na lang ang naiwan sa locker room nila. Sa totoo lang, wala naman talaga silang problema ni Raine, it’s just that he misses her so much. Busy kasi ang girlfriend niya sa dinami-rami ba naman naman kasi ng mga ginagawa nila sa school. Pero kung minsan ay nakakalimutan na siya nito. She always apologizes to him and he understands it. He’s a student too. Nami-miss niya lang siguro ito. He can’t tell her how he truly feels. Ayaw niya kasing mag-isip ito ng kung anu-ano. But the truth is, he miss her so bad that he want her to call him or text him kahit isang beses lang sa isang araw. Gusto niyang sabihin dito na hindi okay sa kanya na nakakalimutan siya nito. For him, it’s so unfair that he misses her every day while she can’t even think of him.
He knows that he doesn’t have the right to protest, but for Pete’s sake, he’s a man in love wanting his girlfriend to realize he exists. Maybe it’s true that in a relationship, someone’s give more love than the other. But, for him, as long as it’s Raine, he’ll never get tired of loving her. Even if he gives more.
