Ako si Nene, isang college student sa isang di masyadong kilalang paaralan sa isang lungsod sa Cebu. Ay ay masipag sa trabaho ngunit kapag pag-aaral na ang pinaguusapan ay lagi akong nahuhuli. Ewan ko ba, sadyang hindi ko lang namana ang katalinuhan ng ang aking mga magulang or sadyang tamad lang tlaga ako.
Ang kwento sa tungkol sa isang pangyayari sa aking buhay na nagging dahilan kung ano at saan ako ngayon. Ito ang libog story ko na hinding hindi ko malilimutan. Libog story na minsan ay pinagsisisihan ko ngunit sa kabilang banda ay nagpapasalamat na din ako dahil mas lalo kung nakilala ang aking sarili.
Bata pa ay mahilig na talaga ako makipaglaro sa mga pinsan kung lalaki. Kahit anong laro ay game na game lang ako hanggang sa isang araw ay dumating ang mga pinsan ko galling sa America.
“Oy! Nene. Ikaw na ba yan? Ang laki muna ah. Anong grade kana ba.?” – tanong ng aking pinsan na si Romeo na 5 taon ang tanda sa akin.
“First year high school na ako pinsan. Buti naman umuwi kayo.” – sagot ko naman sa kanya
“Oo, summer kasi kaya pinauwi muna kami ni mama. Naalala mob a sir Russel? Yung kalaro natin nuong bata pa tayo?” – tanong ulit ni kuya Romeo sa akin.
“Syempre naman. Si Russel na iyakin?” – sagot ko sabay tawa
“Aba! Hindi na ako iyakin ngayon.” – sagot naman ni Russel na nahihiya pa sa simula
Si Romeo at Russel ay magkapatid at pinsan ko silang buo. Naalala ko pa nuong mga bata pa kami ay mahilig kami maglaro ng bahay bahayan. Kaming tatlo ang pinaka close at minsan kami lang tatlo ang naglalaro. Kaya nuong umalis sila at nanirahan sa America say sadyang pagkalungkot ko at hinahanap ko ang pagkakaruon ng kalaro na lalaki.
Dahil nga wala na silang bahay ditto sa Pilipinas ay sa amin na muna nanirahan ang dalawa kong pinsan. Naiilang pa ako sa simula dahil matagal tagal na din kaming hindi nagkikita pero habang tumatagal ay bumalik din ang loob ko sa kanila at ganun din sila sa akin.
Ginawa naming ulit ang mga bagay na ginagawa naming nuon. Maligo sa ilog, maglaro sa kalye, nag roroad trip gamit ang mga bisekleta naming at lalong lalo na ang magbahay bahayan.
“Oh pano yan. Tatlo na naman lang ulit tayo. So ako nalang ang Daddy at ikaw Nene ang Mommy. SI Russel ay anak natin.” – patawang sabi ni Romeo habang nasa sala kami ng aming bahay.
Imbis maglaro ay nagkwentuhan nalang kami habang binabalikan naming ang mga nangyari nuong kami ay mga bata pa.
Naalala ko pa nuong minsan ay naglaro kami ng bahay bahayan. Nagtabi kami sa kama ni Kuya Romeo at hinalikan niya ako. Wala akong alam kung ano ang ginagawa naming basta an gang alam ko naglalaro lang kami.
Ngayong medyo ay alam na ako sa mga bagay bagay ay bigla akong na awkward dahil nga naalala koi yon.
“O natahimik ka ata Ne?” – tanong ni Kuya Romeo sa akin
“Wala naman. May naalala lang. Hehe” – sagot ko kay Kuya na halatang nakuha niya ang ibig kong sabihin.
Lumipas ang ilang oras ay naghapunan na kami at pumunta sa kanya kanyang kwarto. Hindi ako agad nakatulog dahil bothered pa din ako sa naalala kong mga nangyari nuong bata pa kami ng biglang may kumatok sa pintuan ng aking kwarto.
“Sino yan?” – pasugaw na tanong ko sa kumakatok sa pintuan.
“Si Romeo to. Ok lang ba pumasok?” – sagot naman ni Kuya
Tumayo ako at agad binuksan ang pintuan. Nakita ko si Kuya sa labas na may dalang unan at naka bihis pantulog.
“Pwedi ba ako tumambay muna ditto Ne? Di kasi ako makatulog. “ – agad na tugon ni Kuya ng binuksan ko ang pintuan.
Hindi naman iba sa akin si Kuya kaya pumayag ako na sa kwarto ko siya tumambay hanggang antukin. Pumasok si Kuya at umupo siya sa aking sofa.
“Kumusta kana pala Nene. Anong ganap? Matagl na ding hindi tayo nakapag usap dalawa matapos ang nangyari. Alam ko iniisip mo pa din iyon pero sana hindi kana galit sa akin.” – Kuya Romeo
Kinabahan ako matapos ko marinig si Kuya. Ayaw ko n asana balikan ang nangyari pero dahil nabanggit niya at dahil din nan aka move on na ako doon kaya tumawa nalang ako.
“Ano k aba. Mga bata pa tayo nuon. Hindi pa natin alam ang ginagawa natin kaya ok lang yun.” – pabirong sagot ko sa kanya habang tumatawa.
“Oo nga ano. Naalala ko pa yung hinalikan kita tapos hindi natin alam kung paano. Haha”
“Ewan ko sayo Kuya. Bat mo pa binabalikan yan.”
Halatang alam ko na ang gusto ni Kuya sa oras na iyon. Alam niyang mahina ako sa ganitong bagay. Madali akong madala lalo pa kapag sa kanya.
Wala naman. Na miss kasi kita. Pwedi ba tayo magtabing matulog? Gaya ng Dati?”
“Tayo? Kuya naman. Na miss mo talaga ako ano.?”
Kahit kinakabahan ay pumayag ako na tabi kami matulog. Namiss ko din si Kuya kaya gusto ko din ang idea niya.
Nagtabi nga kami matulog at medyo malayo ang distansya naming sa isat-isa. Nagkwentuhan lang kami buong magdamay hanggang sa tumagilid si kuya at tinitigan ako.
“I miss you Ne.” – isang malambot na tugon ni Kuya para sa akin.
Hindi ako nakasagot at halos matunaw ako sa kanyang pagtitig sa akin. Bigla niyang hinawakan ang aking pisngi at hinaplos ito. Bigla akong nakaramdam ng matinding libog sa mga oras na iyon. Parang gusto kung halikan si Kuya at yakapin. Ganito ang palagi kung nararamdaman nuon kapag nagtatabi kaming matulog. Hindi ko maipaliwanag pakiramdam basta ang alam ko ay masarap ito.
Dahan dahang lumapit si Kuya sa akin at bigla niya akong hinalikan. Hindi na ako nakapagsalita pa ako gumanti din ako ng halik. Hinawakan niya aking balikat at hinaplos haplos ito. Ramdam ko ang matinding yakap niya sa akin at ganuon din ako sa kanya.
Tumagal ng ilang minuto ang halikan naming hanggang sa bumulong siya akin.
“Ne, ok lang ban a gawin natin ulit ang ginawa natin nuon?”
Hindi ako nakasagot subalit tumango ako habang nakatitig sa kanyang maaamong mga mata na nagpapahiwatig na payag ako sa kanyang gusto.
Dahan dahan niyang inalis ang mga butones sa aking damit habang patuloy niya akong hinahalikan…
To be continue…
