Verilen her savaş, gölgelere gizlenenlerin ve zekânın savaşıdır.
Ağzımı açtım ve bakışlarımı kurda çevirdim ancak sorumu soramadan bir el bileğimi tutup beni köşeye çekti. Çığlık atmaya hazırlanmıştım ki ağzımı kapattı, ağzımın kapatılmasıyla birli...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sabah Elina'nın sesiyle uyandım. Lia ona hâkim olmaya çalışsa da son derece enerjik bir şekilde televizyondan açtığı bir şarkıya bağırarak eşlik ediyordu.
"Elina, sessiz ol. Liana hala uyuyor!" Lia sitem ederek konuştu ancak Elina ses yapmaya devam ederek onu umursamadığını göstermeyi tercih etti. Gözlerimi araladığımda Elina'nın benim yatağımda zıpladığını gördüm. Beni gördüğünde yüzünde, kocaman bir gülümseme oluştu.
"Günaydın!" diye bağırınca ona karşı gülümsedim. Sabaha böyle bir enerji bombasıyla uyanmak yorucu olabiliyordu ancak bir o kadar da keyifliydi.
"Bugün pek seslisiniz." dedim hafifçe doğrulurken Elina omuz silkti.
"Burada da ses yapmak yasak mı yoksa?" Yasak sayılmazdı,
"Odanın içindeyken değil ancak dışarıya çıktığımızda pek dikkat çekmememiz gerekiyor. Anlaştık mı?" Elina kafasını sallayarak beni onayladı. Ayağa kalkıp banyoya gittim ve üstümdeki kıyafetleri düzenledim. Birkaç gündür duş almadığımız için sırayla duşa girdik ve elimizdeki son yedek kıyafetleri de kullanmış olduk. Elina'yı banyo aldırmaya çalışmak ise en zoruydu. Saçları düğüm olmuştu ve tarak olmadığı için canı yanıyor, bu nedenle çığlık çığlığa ağlıyordu. Bunun için yapabileceğim bir şey yoktu, en yavaş şekilde saçlarını açmaya çalışıyordum. Sonunda hepimiz hazır olduğumuzda Elina'nın saçlarını havlu ile iyice kuruladım. Kırık dökük de olsa bir kurutma makinamız yoktu bu nedenle hasta olmasını istemiyordum. Kapüşonlusunu çekip başını iyice kapattım. Birkaç dakika sonra kapı çaldı, kapıya yönelip açtığımda uykusuzluktan gözleri kızarmış Blake'i gördüm. Benim aksime o, sızıp kalmamış olmalıydı. Belli ki sabaha kadar uyumamıştı.
"Blake!" Elina neşeyle bağırıp hızla ona doğru koşturdu. Blake gülümseyip Elina'yı kucağına aldı. Elina keyifle gülerken Blake,
"Günaydın ufaklık," dedi. Hemen ardından bana döndü, "Günaydın Liana..." Ona başımla selam verdim ve bana gülümseyen Elina'ya gülümseyip.
"Günaydın." dedim belli belirsiz bir sesle,
"Kahvaltıyı burada yapmamızın güvenli olmayacağını düşündüm. Uzaklaşıp güvenli bir alanda yemek herkes için daha iyi olacak. Birsinin bizi fark etme imkânını düşürmüş oluruz." Ona hak veriyordum, bu nedenle itiraz etmedim, Lia konuşmalarımızı duymuştu,
"Siz bir yer arayıp alışverişi yapın ben de Elina'ya sahip çıkayım. Olur mu?" Demek ki Lia yavaş yavaş bu kızıl kanlı yabancıya güvenmeye başlamıştı çünkü elimizde hiç para yoktu bu nedenle alışveriş yapacak paramız da yoktu. Elina zaten Blake sanki hep oradaymış gibi davranıyordu, ona çok bağlanmasını istemesem de buna ihtiyacı olduğunu hissediyordum. Biz çıkmadan önce Elina şikâyetlense de bir süre sonrasında ikna olarak Lia'nın yanında kaldı. Sonunda Blake ile dışarıya çıkıp hızlı adımlarla yürümeye başladık. Ne kadar masraf yaptıysak bir şekilde bulacak ve ona parasını verecektim ancak şu an, ondan yardım almak zorundaydım.
