Verilen her savaş, gölgelere gizlenenlerin ve zekânın savaşıdır.
Ağzımı açtım ve bakışlarımı kurda çevirdim ancak sorumu soramadan bir el bileğimi tutup beni köşeye çekti. Çığlık atmaya hazırlanmıştım ki ağzımı kapattı, ağzımın kapatılmasıyla birli...
Playlisti dinleyerek okuyabilirsiniz<3 İyi okumalarrr
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
8. Bölüm
Onu onayladım. Bu sefer gülümseyip arkamı döndüğümde huzurluydum. Çadıra gülümseyerek girdim. Lia uyuyan Elina'nın saçlarını okşuyordu, yüzümdeki gülümseme ona bakmamla büyüdü eğilip Elina'nın saçlarına bir öpücük kondurdum.
"Ona çabuk bağlandık ha?" Kafamı kaldırdım,
"Kime?" Güldü,
"Kim olabilir, Elina tabii ki?" Şüpheyle beni süzdü, "Yoksa aklına başka biri mi geldi?" Hızla başımı iki yana salladım.
"Hayır, birden sorunca kafam karıştı."
"Çok ikna edici değilsin Liana, çadıra girerken yüzünde olan gülümsemeyi uzun zamandır görmemiştim." Ona baktım ancak bir şey demeden elim Elina'nın saçlarını buldu.
"Sadece uzun zaman sonra kendimi güvende hissettim."
"Bende." dedi Lia "Sana da sanki zor ama huzurlu bir yola adım atıyormuşuz gibi geliyor mu?" Bilmiyorum anlamında başımı salladım,
"Önceliğimiz bu yerin amacını öğrenmek olmalı. Biliyorsun ki amacını bilmediğimiz bir yerde yaşamak saçma olurdu." Lia güldü,
"Açıkçası amaçları umurumda değil sıcak yemek ve güvenli bir yatak bana yeter." Ona baktım,
"Ancak ne için? Görmüyor musun? Sence tüm bunlar karşılıksız mı yapılıyor? Hayır, Lia, elbet bir çıkarları vardır." Lia duraksadı,
"Liana belki de öyle ancak bir gün de olsa huzurlu bir gece geçirmek istiyorum düşünmeden ve paranoyaklaşmadan. Güvende hissetmek istiyorum, yarın ne olacak diye endişelenmeden. Yani lütfen bu anı elimden alma." Onu onayladım. Blake buradan gitmek zorunda kaldığından bahsetmişti ancak nedenini söylememişti. İçim içimi kemiriyordu o neden kaçmıştı ve eğer burası ona zarar verdiyse bize de aynı zararı verir miydi? Verecek olsaydı buraya bizi getirmeye gönüllü olur muydu? Emin değildim. Beynim düşüncelerle doluyken kendimi yatağa attım. Bir süre sonra gözlerim yorgunlukla kapanmaya başladı ve sonunda uykuya daldım.
Sabah fazlaca erken uyanmıştım çünkü burada uyumaya alışkın değildim, insanlar güneş doğduğu an uyanmış ve rahatsız edecek kadar olmasa da ufak tefek sesler çıkararak uykumu bölmüştü. Kıyafetlerimle uyuyakaldığım için öyle kalkıp dışarıya çıktım çok kirliydim. Hepimiz öyleydik yeni kıyafetlere ihtiyacımız vardı. Çadırdan dışarıya çıktığımda siyah kapüşonlusu ve çantasıyla seslensek duymayacak kadar uzaklaşmış bir siluet gördüm.Ona veda edecektin. dedim içimden, nedense üzülmüştüm. Elina, ona veda etmek isterdi, buna emindim. Kollarımı göğsümde çapraz şekilde bağladım soğuktan dolayı ağzımdan duman çıkıyordu. Bir adam koşarak yanıma geldiğinde başımı ona çevirdim.
