DİLZEDE

1.Bölüm

Selam

Yeni hikayemle karşınızdayım

Umarım beğenirsiniz

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum

İyi okumalar💫

BAŞSAVCI

Adliye koridorlarında meslektaşlarıma selam verirken,başsavcının odasına doğru ilerliyordum.

Başsavcının odasının önüne geldiğimde üzerime çeki düzen verip kapıyı tıklattım.

Gel komutuyla içeri adımlayıp gülen yüzüne karşılık verdim. Kendisinin gözde savcılarından biriydim.

"Gel Zümra" eliyle deri koltukları gösterince oturdum. Kendisi ellili yaşlarına yakın üç kız babası çok sevecan bir adamdı tabi iş dışında ama bana her zaman farklı davranmıştı.

"Nasılsın"

"İyim savcım siz nasılsınız sağlığınız yerindedir inşaallah"bir kaç ay önce ciddi bir rahatsızlığı tespit edilmişti. Neyseki şuan ilaçlarla tedavi görüyordu.

"İyim,turp gibiyim" çekmeceden mavi kapaklı bir dosya çıkarttı. Bana doğru uzatıp konuşmasına devam etti.

"Seninle önemli ve konu hakkında konuşmak istiyorum" kaşlarım çatıldı kötü bir şey mi olmuştu?

"Cidd bir sorun yoktur umarım" gözlerimde gördüğü telaştan dolayı belkide yüzünde tebessüm belirdi. Yeriden kalkıp, yanımdaki deri koltuğa oturunca ondan tarafa döndüm.Uzanıp ellerimi tuttu.

"Bak güzel kızım seni severim kızlarımdan ayırmam baban sayılırım ben senin bir kere " baba kelimesiyle gözlerim doldu yetimhanede büyümüştüm.Müdürüm'ün söylediğine göre bir kadın beni bırakmıştı. Annem olması yüksek ihtimaldi.

"Kızım.." Salih amcanın sesiyle daldığım düşüncelerden çıktım.Dolu gözlerimle ona bakınca neyi düşündüğümü anlamıştı.

"Bu zamana kadar kendi emeklerinle geldin, kimseden yardım istemedin. Bir arkadaşım var Ankara'da kendisi de benim gibi savcı bir süreliğine mesleğine ara vermesi lazım etrafında güvenilir birini bulamadı. Beni aradı ben sana kefil oldum. Sende evet dersen bir kaç güne resmi işlemler başlatılır sende bir süreliğine olsa başsavcı makamında ikamet edersin"

"Salih amca.."İtiraz edeceğimi biliyordu.

"Kırma beni seni anlattığımda çok mutlu oldu kendisi" bakışlarına dayanamayıp zorda olsa kabul ettim.

"Tamam,kabul ediyorum"

"Beni kırmayacağını biliyordum.Bu işi de layıkıyla yerine getireceğini biliyorum" benimle beraber ayağa kalktığında konuştu.

"Başka bir şey yoksa izninizle savcım" kafasını salladı.

Odadan çıkıp otoparka doğru ilerledim,makam aracıma değil de şahsi arabamla gidecektim eve.

 Kalem müdürüm Damlaya mesaj yazdım.

Damla

-Canım ben çıkıyorum sen odamı kilitle çok geç olmadan çık yarınki dava dosyalarımı masama bırakmayı unutma.

Arabama binip eve doğru yol aldım. Hazırlık yapmam lazımdı. Ankara'ya taşınacaktım ve bunu birkaç hafta içerisinde nasıl halledeceğimi bilmiyordum. Ankara denilince benim için aklıma tek bir isim geliyordu çocukluk arkadaşım Cesur. Kendisi Ankara'da bir baş komiserdi. Telefonu arabaya sabitleyip Cesuru aradım ilk çalışta açtı.