DİLZEDE

8.Bölüm

Öncelikle Kurban Bayramınızı İçtenlikle Kutluyorum
Hepinizin yanaklarında bol bol öpüp Hayırlı Bayramlar Diliyorum🐑❤️

İyi Okumalar

Kızılay Ailesi

"Son kontroller yapılsın v-" kapının çalınmasıyla gür sesimle konuştum.

"Gir" içeri gelen asker selam verdi.

"Teğmen Serhat Can Sönmez İzmir"

"Söyle Sönmez"

"Komutanım nöbetçi askerden haber geldi Savcı binaya giriş yapmış" sinirle dişlerimi sıktım.

Bu savcı eğer Hakan savcıysa bu sefer kibar davranmayacaktım!

Buraya tahini yeni çıkmıştı. Terörle mücadelede bizimle ortak çalışıyordu.

Kendini beğenmiş ukala adamın tekiydi. Geldiği günden beri bizimle uğraşıyordu.

"Nerede şuan"

"Komutanım odanıza kadar, asker eşlik etmiş"

"Tamam sen çık" "Emredersiniz" kafasıyla selam verip çıktı.

Bakışlarım masada sessizce beni izleyen askerime döndü.

Üsteğmen Kayahan Yıldırım.

"Komutanım müsaadenizle bende sizinle geleyim derdi neymiş öğrenmiş oluruz"

"Olur Üsteğmenim çıkalım" kapıya doğru ilerledik. Başta ben olmak üzere hızlı adımlarla toplantı odasından çıkıp, odamın olduğu kata doğru ilerledim.

Sert ve güçlü adımlarım etraftaki askerlerin bir çoğunu korkuttuğunu biliyordum.

Şuan oldukça sinirliydim.

Selam veren askerleri de geçip odamın kapısının önüne geldim. Bekletmeden kapıyı sert ve hızlı bir şekilde açtığımda gelen kırılma sesiyle bakışlarım karşımdaki savcıyı buldu.

Beklediğimin aksine uzun kahve saçları  ve yeşil gözlerinde ki telaş kendini belli ediyordu. Bana oldukça tanıdık gelen gözlerle kendime gelip odanın ortasına doğru adım attım.

"Ben..." duyduğum naif ses kalbimde bir yerlerde sızı başlattı. İlk kez değil, onu ilk gördüğümde de bu olmuştu.

Hayatta değer verdiğim karım, oğullarım ve kızım.

Yıllar önce bizden koparılan kızım.

Bana onu hatırlatıyordu.

Bakışlarım elinde ona dair olan fotoğraf çerçevesine kaydı.

Kırık ve paramparça olmuştu. Kalbim gibi.

"Özür dilerim benim hatam" yere eğilip cam parçalarını toplayacaktı ki "Dokunmayın!" istemsizce çıkan sert sesimle irkildi. O an pişman oldum.