˚ ༘✶ ⋆｡˚ ⁀➷ 𝓝𝓐𝓡𝓤𝓣𝓞
[𝐏𝐋]
❝one shoty, w których postacie ożywają, a wyobraźnia nie ma żadnych granic❞.
➵ cofnęłam publikację części rozdziałów, by na spokojnie je poprawić. Zostawiłam te, które zostały poprawione, bądź tej korekty nie wymaga...
Mała notka, początkowo nie określiłam wieku Kakashiego, jednak by pasowało, to do rozwoju historii będzie mieć na początku około 16 lat czyli okresie gdzie był w ANBU, a z czasem będzie coraz starszy do początku Naruto.
edycja: 19.11.2023
┆ ┆ ┆જ ✾┆ ┆ ┆જ ✾┆ ┆ ┆
Wyglądałaś tak pięknie, gdy po raz pierwszy cię ujrzałem. Twoje h/c, średniej długości włosy z gracją kołysały się na letnim wietrze. Miałaś na sobie prostą, białą sukienkę, a gdy się odwróciłaś, moje serce przyspieszyło. Twoja s/c, delikatna cera, skąpana była w promieniach słońca. Spojrzenie magnetycznych e/c oczu spotkało się z moimi, a wtedy nogi odmówiły mi posłuszeństwa. Nawet jeśli nie chciałem, jeszcze przed sobą tego przyznać to moja dusza już wiedziała, że jesteś tą jedyną.
Wyglądałaś tak pięknie w moim umyśle, gdy znowu próbowałem wyrzucić cię z moich myśli. Jednakże bez względu na to, co robiłem, zawsze do mnie wracałaś. Nie potrafiłem temu zaradzić. To tak jakbyś trwale wyryła mi się w pamięci i nieważne co by się nie działo, nie odejdziesz. Przymknąłem powieki, próbując znaleźć rozwiązanie tego problemu. Po długiej bitwie z samym sobą zdecydowałem zobaczyć cię po raz drugi. Zebrałem się w sobie i moje stopy zaprowadziły mnie do twojej kwiaciarni na rogu ulicy.
Wyglądałaś tak pięknie, gdy przekroczyłem próg kwiaciarni i pierwsze co rzuciło mi się w oczy to drabina w rogu, na której stałaś, ustawiając kwiaty. Następną rzeczą, która mnie uderzyła, był świeży, słodki zapach kwiatów. Rozejrzałem się po przytulnym, niedużym pomieszczeniu, które opiewało w przeróżne rodzaje tych pięknych roślin. Gdy mnie zobaczyłaś, natychmiast przeprosiłaś i zaczęłaś schodzić, by mnie obsłużyć. Byłaś nieostrożna, poślizgnęłaś się i zaczęłaś spadać. Czas zwolnił i widziałem twoją przestraszoną twarz, zacisnęłaś mocno powieki, czekając na bolesny upadek.
Wyglądałaś tak pięknie, w moich ramionach, wyglądało na to, że nasze ciała pasowały do siebie, niczym układanka. Złapałem cię przed upadkiem, a ty wciąż miałaś przymknięte powieki. Dzięki temu mogłem z bliska przyjrzeć się twojej twarzy. Była okrągła i okalały ją wystające z twojego niechlujnego kucyka kosmyki włosów. I twoje usta, miały kolor owocu wiśni. Zdziwiona brakiem upadku otworzyłaś powieki i swoje zdziwione spojrzenie utkwiłaś we mnie. Twoja twarz zaczęła się rumienić i musiałem przyznać, że to był naprawdę piękny widok. Czułem, jak moje serce biło szybciej. Odstawiłem cię ostrożnie, dodając z uśmiechem ukrytym pod maską, byś bardziej uważała na siebie. Ukłoniłaś się, dziękując za ratunek, i tak wywiązała się między nami drobna pogawędka i poprosiłem o bukiet kwiatów.
