𝐍𝐀𝐑𝐔𝐓𝐎 𝐎𝐍𝐄 𝐒𝐇𝐎𝐓𝐒

𝑁𝑎𝑟𝑢𝑡𝑜 𝑈𝑧𝑢𝑚𝑎𝑘𝑖 | 𝑂𝑐𝑒𝑎𝑛 𝑒𝑦𝑒𝑠 (𝑠𝑜𝑛𝑔𝑓𝑖𝑐)

𝓝𝓪𝓻𝓾𝓽𝓸 𝓤𝔃𝓾𝓶𝓪𝓴𝓲

„Nigdy nie cofam swoich słów."

⊱ ────── {⋅. ♪ .⋅} ────── ⊰

Witam, Was, udało mi się napisać songfic'a. Jeśli macie jakieś, zastrzeżenia, śmiało, możecie mi dać znać. Dziękuję, za Wasze zaangażowanie, jakie wkładacie i jestem ogromnie za to wdzięczna! <3                   

Piosenka

───── ❝ Ocean eyes - Billie Eilish❞ ─────

I've been watchin' you for some time
Can't stop starin' at those ocean eyes
Burning cities and napalm skies
Fifteen flares inside those ocean eyes
Your ocean eyes

Odkąd tylko moja dziecięca pamięć sięga, byłam twoim cieniem. Podążałam za tobą, uważnie śledząc twoje codzienne zmagania, których życie ci nie szczędziło. Tym, co tak nieodwracalnie mnie do ciebie przyciągnęło, były twoje błękitne tęczówki. Patrząc w nie, pomyślałam, że ich nieskazitelna barwa przypomina rozległe wody oceanu. Nieskończona, krystaliczna przestrzeń tego potężnego żywiołu zaczęła malować się w jego oczach.

Za każdym razem, gdy nasze oczy spotykały się spojrzeniem, nieważne jak bardzo tego pragnęłam, nie potrafiłam oderwać od nich wzroku. Wyobraźnią słyszałam delikatny szum fal, które w łagodny sposób przypływały do piaszczystego brzegu. Smugi światła słonecznego odbijały się od niespokojnej tafli wody, mieniąc się tysiącami drobnych diamentów. Stałam na płyciźnie, czując chłodną wodę, która otulała moje łydki. Bryza prowadząca pieniące fale rozwiewała moje h/c włosy w różne strony. Widok, jaki rozciągał się przede mną, był wyciągnięty wprost z baśni.

— Y/N-chan, wszystko w porządku?

Zaskoczona pytaniem, wróciłam ze snu na jawie do rzeczywistości. Wtedy dopiero napotkałam jego zdezorientowane spojrzenie. Chciałam odpowiedzieć na pytanie, ale słowa ugrzęzły mi na języku. Widząc, że nie odpowiem, potrząsnął głową, a jego blond włosy zakołysały się na ten ruch. Posłał w moją stronę jeden ze swoich ciepłych uśmiechów i nic więcej nie mówiąc, odszedł. Śledziłam jego oddalającą się sylwetkę z niezadowoleniem wymalowanym na twarzy. To, co przed chwilą ujrzałam, ukoiło moje wszelkie lęki. Czułam się bezpiecznie i chciałam znów tam wrócić. Poczułam się jak w domu.

Zapragnęłam chłonąć ten widok jak najdłużej. A wszystko to, widziałam właśnie w jego oczach. Przeniosłam spojrzenie ponad wykute w skale twarze Hokage. Zachodzące słońce zostawiało ostatnie podrygi promieni. Ptaki szybowały na wietrze, korzystając z ostatnich chwil dnia. I choć ten widok był miły dla oka, to nie było to samo. Westchnęłam zawiedziona.

„Naruto, co ty właśnie mi zrobiłeś?" — pomyślałam.


No fair
You really know how to make me cry
When you gimme those ocean eyes
I'm scared
I've never fallen from quite this high
Fallin' into your ocean eyes
Those ocean eyes

Codzienne czynności, które wcześniej wykonywałam, bezproblemowo teraz stawały się udręką. Wszędzie gdzie nie spojrzałam, widziałam go i te zniewalające oczy. To właśnie z ich powodu nie byłam w stanie racjonalnie myśleć. Uważałam ten stan rzeczy za niesłuszny, jak jedna, konkretna para oczu może spowodować tyle zamieszania? Gdy tylko mogłam go zobaczyć, a przede wszystkim jego oczy, w niewyjaśniony sposób wszystkie negatywne uczucia znikały. I, prawdę mówiąc, to mnie przerażało, zaczęłam szukać najdrobniejszych wymówek tylko po to, by być przy nim. Wiedziałam, że dłużej nie może to trwać i dlatego podjęłam próby odkrycia nieznanej przyczyny.

Błądziłam w myślach przez długi czas, szukając odpowiedzi na nurtujące mnie pytanie. I wtedy to do mnie dotarło. Zdałam sobie sprawę, że wpadłam w objęcia oceanu. Zanurzałam się w nim coraz bardziej, patrząc, jak wszystko wokół mnie pokrywa jedynie błękit. Niebezpieczne wody przyciągały mnie w najgłębszą otchłań. Zniewoliły moje ruchy, nie dając szansy na wydostanie się stąd. W ten sposób utknęłam w odbiciu jego oczu.


I've been walkin' through a world gone blind
Can't stop thinkin' of your diamond mind
Careful creature made friends with time
He left her lonely with a diamond mind
And those ocean eyes

Droga, którą przyszło mi przebyć, była usłana rozmaitymi przeszkodami i nie zapowiadało się by miały się skończyć. Widmo wojny wisiało w powietrzu, a świat, który niegdyś pomalowany był milionem barw, obecnie stracił wszystkie swoje kolory. Nie pomagał fakt, że nieprzerwanie myślałam o Naruto. Nie mogłam poradzić na to, że zajmował każdą powierzchnię mojego umysłu. Jedynie zbliżający się wrogowie i strach, który zawładnął moim ciałem, dał mi chwilę wytchnienia od niego.

Nawet gdy dzieliła nas tak duża odległość, to wciąż pamiętałam o jego oczach. Dało mi to niebywale dużo nadziei, by tak jak on nie poddawać się, choćby świat zwrócił się przeciwko nam samym. Po długich walkach i przelanej krwi, która zbrukała wszystko szkarłatem, ja szukałam tylko jednego. Desperacko pragnęłam zatopić się w kojącej, bezkresnej barwie błękitu. Dopiero teraz zrozumiałam, że właśnie tego najbardziej chcę.


No fair
You really know how to make me cry
When you gimme those ocean eyes
I'm scared
I've never fallen from quite this high
Fallin' into your ocean eyes
Those ocean eyes

Od tamtych czasów minęły lata. Dorośliśmy, a mimo to uczucie, które wtedy rozkwitło pomiędzy nami, obecnie było silne jak nigdy dotąd. Złapałam jego dłoń, splatając nasze palce. Oparłam ciężar ciała na jego ramieniu, chłonąc jego słodki zapach. Przymknęłam, powieki pogrążając się w myślach.

— Naruto — wymamrotałam niemal szeptem.

Mimo to usłyszał, jak jego imię spływa z mojego języka, przerywając ciszę. Odsunęliśmy się od siebie i spojrzeliśmy sobie głęboko w nasze oczy. Dalej, gdy tylko spoglądam w tę ciepłą, lazurową barwę, natychmiast się w nich gubię. Jednak teraz nie przeszkadza mi to tak jak kiedyś. A stało się to dlatego, że pokochałam to uczucie błądzenia w tych oczach, które skrywały w sobie cały ocean. Mogłam powiedzieć, że posiadam go na wyłączność i kocham go każdą cząstką siebie.

⊱ ────── {⋅. ♪ .⋅} ────── ⊰

Uwielbiam oceany, a wy?