˚ ༘✶ ⋆｡˚ ⁀➷ 𝓝𝓐𝓡𝓤𝓣𝓞
[𝐏𝐋]
❝one shoty, w których postacie ożywają, a wyobraźnia nie ma żadnych granic❞.
➵ cofnęłam publikację części rozdziałów, by na spokojnie je poprawić. Zostawiłam te, które zostały poprawione, bądź tej korekty nie wymaga...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
❁ 𝙂𝙖𝙖𝙧𝙖 ❁
"Pewnego dnia chciałbym stać się kimś wyjątkowym dla innych."
━━━━━━━━》❈《 ━━━━━━━
Mała notka: ten one shot zawiera opis występowania aniołów ( i moje ogólne wyobrażania o nich) zdaje sobie sprawę, że dla niektórych osób może to być delikatny temat i jeżeli ktokolwiek z Was poczuł się urażony to z całego serca przepraszam. Gdy byłam w trakcie pisania chciałam zmienić na bogów greckich jednak, trochę mi to nie pasowało ale być może kiedyś coś z nimi powstanie.
━━━━━━━━》❈《 ━━━━━━━
— Jesteś potworem!
— Nie chcemy się z tobą bawić!
— Odejdź stąd!
Z jasnozielonych tęczówek chłopca, zaczęły spływać słone łzy, mocząc jego blade policzki. Słowa zawiści, które wylały się z języków jego rówieśników, krążyły w jego umyśle, kąsając go prosto w dziecięce serce. Spuścił zrozpaczony głowę, a jego ciemnoczerwone włosy opadły mu na powieki, zasłaniając widoczność. Błękitna piłka, którą jeszcze chwilę wcześniej ściskał w dłoniach, upadła niedbale, tocząc się gdzieś po ziemi.
To, czego jego dziecięca duszyczka pragnęła, to zabawa z innymi dziećmi. Od jakiegoś czasu, obserwował ich zabawy z daleka, a ich pełne radości śmiechy, rozbrzmiewały na placu zabaw. Wtedy wyobrażał siebie wesoło goniącego za piłką, chciał być po prostu jednym z nich. Dlatego, zdobył się na odwagę i z nową zabawką trzymaną w dłoniach, podszedł do ich grupy, by przyjęli go do swoich zabaw.
Ale nawet w najgorszych sennych koszmarach nie wyobrażał sobie tego, co właśnie go spotkało. Zdawał sobie sprawę, że wszyscy w Sunagakure doskonale wiedzą kim jest. Rodzice dzieci bez skrępowania wytykali go palcami, ostrzegając swoje pociechy, by trzymały się od niego z daleka. Wszystko to było spowodowane przez potworną ogoniastą bestię, której celem było siać spustoszenie,a która została zapieczętowana w jego kruchym wnętrzu. Jednak, czy to naprawdę czyniło z niego potwora, za którego wszyscy go uważali? Nie chciał nikogo skrzywdzić, po prostu chciał być zwykłym dzieckiem.
Wciąż cicho łkając, otarł mokre policzki drżącymi dłońmi i ostrożnie uniósł bolącą od płaczu głowę. Już teraz opustoszały plac zabaw był skąpany w ognistej barwie promieni zachodzącego słońca, których ostre światło podrażnia, jego spuchnięte od płaczu oczy. Garaa objął rozżalonym spojrzeniem otoczenie, po czym niespiesznie ruszył do jedynego miejsca, które napełniało go spokojem.
