˚ ༘✶ ⋆｡˚ ⁀➷ 𝓝𝓐𝓡𝓤𝓣𝓞
[𝐏𝐋]
❝one shoty, w których postacie ożywają, a wyobraźnia nie ma żadnych granic❞.
➵ cofnęłam publikację części rozdziałów, by na spokojnie je poprawić. Zostawiłam te, które zostały poprawione, bądź tej korekty nie wymaga...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
ঔ𝓘𝓽𝓪𝓬𝓱𝓲 𝓤𝓬𝓱𝓲𝓱𝓪 ঔ
„Nie wiemy, jakimi ludźmi naprawdę jesteśmy, aż do momentu przed śmiercią. Gdy śmierć cię obejmie, zdasz sobie sprawę, kim jesteś".
━━━━━ • ஜ • ❈ • ஜ • ━━━━━
Nauczona przez życie, że przenigdy nie otrzymujemy tego, czego pragniemy, nie marzyła o niczym. Będąc shinobi, przywilej o pozbawionym trosk życiu jest niemożliwy. A jednak nieraz do jej uszu dochodziły nieśmiałe szepty takich, co nieprzerwanie snuli rozmaite pragnienia, tkali w głowach plany dotyczące ich wyśnionego jutra, podszyte ufnością, że z pewnością zostaną spełnione.
Niestety, życie shinobi do trwałych nie należy. Widziała martwe wyrazy twarzy towarzyszy, skierowane ku niebu i nie mogła powstrzymać się od współczucia dla poległych dusz. Ich sny na przyszłość będą gnić wraz z nimi, zamknięte, w głęboko zakopanych na wieki trumnach.
Więc dlaczego mimo tego miała wtedy nadzieje?
━━━━━ • ஜ • ❈ • ஜ • ━━━━━
Szli w kompletnej ciszy, czując się między sobą na tyle swobodnie, że mogli błądzić każde w swoim pełnym burzy umyśle. Przelotnie zerkała w jego stronę, widząc jego dobrze znaną, stoicką twarz. Nerwowo przygryzła dolną wargę, wewnętrznie na siebie krzycząc, by w końcu zdobyła się na odwagę, zamiast wiecznie o tej chwili marzyć.
— Itachi, mogę cię o coś zapytać? — niepewnie zapytała, zatrzymując się parę kroków za nim.
Przystanął, nie odwracając wzroku od ciepłych o tej porze, złocistych smug zachodzącego słońca. Uwielbiał takie chwile, jedyne, w których mógł odczuwać moment wyciszenia i lubił udawać, że nie musi dźwigać na barkach takiego brzemienia.
— Oczywiście, zawsze możesz — odpowiedział jak zwykle ze spokojem.
Odpowiedziała mu cisza. Czekał cierpliwie, ukrywając przed światem piękno hebanowych oczu pod wpływem chłodnego wiatru, który dał o sobie znać, ruszając w nieznane.
— Itachi, czy możesz mnie kochać?
Gwałtownie nawet jak na niego, otworzył oczy i odwrócił się w jej stronę, a kaskada hebanowych włosów zakołysała się niebezpiecznie i niemal natychmiast zaskoczenie w jego oczach, zastąpił wyraźny smutek.
━━━━━ • ஜ • ❈ • ஜ • ━━━━━
Witam, w końcu udało mi się coś napisać.
Czy macie jakieś marzenia?
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
